Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫат (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ ҫат тӑракан ҫар тум-тирӗпе, петлицӑсем ҫинче икшер кубикпе, кӑкӑр ҫинче Чоргунь патӗнчи ҫапӑҫушӑн панӑ Хӗрлӗ Ялав орденӗпе, сарӑ сӑран кабурлӑ пистолетпа тата хам урана ятран ҫӗлетнӗ хром атӑпа автобус ҫинчен антӑм та килелле утрӑм.

В отлично пригнанном обмундировании, с двумя кубиками на петлицах, с орденом Красного Знамени на груди (награда за бои у Чоргуня), с пистолетом в желтой кожаной кобуре и сшитых по ноге хромовых сапожках я сошел с автобуса и направился домой.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Ҫийӗнче ҫат ҫыпҫӑнса тӑракан флот костюмӗ, ӑна хӑйӗн виҫипе лайӑх ҫӗвӗҫӗ ятран ҫӗлеттернӗ курӑнать, унсӑрӑн унӑн кӗлеткине юрӑхлӑ номерлӗ ҫӗленӗ мундир тупас та ҫук.

На нем ладно сидел флотский костюм, сшитый у хорошего портного, — вряд ли на его фигуру нашелся бы готовый мундир.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Анчах харсӑртараххисем тӗтӗм витӗрех вӗҫсе кӗреҫҫӗ те ҫыртаҫҫӗ, ачасем хӑйсен урисене е питҫӑмартисене ҫӑт! та ҫат! ҫапаҫҫӗ.

Но отдельные храбрецы и сквозь дым налетали и кусались, и тогда ребята звонко шлепали себя по ногам и щекам.

Женька // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Миките ҫуна пуҫӗнче ҫакӑнса тӑракан пушша илнӗ те лашана ҫат тутарнӑ.

Никита достал кнут, висевший на передке, и стегнул.

V // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Женя чарӑнчӗ, тӗреклӗ ҫан-ҫурӑмне ҫат ҫыпӑҫса тӑракан кӑвак свитерне турткаласа тӳрлетрӗ те Гречкинпа юнашар хӑйӗн пуканӗ ҫине ларчӗ.

Женя помолчала, одернула плотно обтягивавший ее сильную фигуру синий свитер и села на свой стул, рядом с Гречкиным.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Халӗ ӗнтӗ сӗлӗ йӳнелчӗ, — терӗ фельдфебель, аллисене пӗҫҫисем ҫумне ҫат тытса.

Теперь все подешевле овес стал, — отвечал фельдфебель, держа руки по швам.

13 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Таса ҫитса кӗпи унӑн кӗрнеклӗ кӗлетки ҫинче лайӑх та ҫат ҫыпӑҫса тӑрать.

Чистое ситцевое платье хорошо и плотно облегало ее стройную фигуру.

Пысӑк ҫемьен пӗчӗк хуҫи // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Хуҫи лашине пушӑпа ҫат! тутарнӑ.

Мужик ударил лошадь кнутом.

Лашапа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ман ҫийӗмри кӗпе-йӗм йӗп-йӗпе пулнӑ, ӳт ҫумне ҫат ҫыпҫӑнать.

Платье на мне было все мокрое и липло к телу.

Пӗр ача вӑрманта аслатиллӗ ҫумӑра ҫакланни ҫинчен каласа кӑтартни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫари! ҫухӑрса ячӗ хӗр хӑранипе, хӑрах урипе йӗкӗте питӗнчен ҫат! ҫатлаттарчӗ.

От неожиданности девушка вскрикивает, переворачивается в воде и резко ударяет парня ногой прямо в лицо.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Питӗрсен, кӑмӑлӗ тулнӑн, сивӗ ҫӑрана алӑ тупанӗпӗ ҫат ҫапса илчӗ те усӑллӑ ӗҫ тунипе ҫырлахнӑн, хӑй те ҫамрӑксемпе паҫӑр ҫуттине самаях сыпнӑскер, ӗшеннӗ пек анасласа, тинех йывӑҫ пӳрте упӑшки ҫумне тутлӑн та чеен кӗрсе тӳнчӗ.

Пусть помилуются, сама была когда-то молода… вздохнула Хвечис и, довольная, будто сделала доброе дело, пошла в старый деревянный дом, где спал муж.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫат та ҫат! ҫеҫ илтӗнет сире Кашни учрежденирех.

В любом учрежденье, куда ни препожалуйте, слышен ладоней скрип:

Ухмахла йӑла // Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 149–152 с.

Ха-ха! — хӑрах аллинчи ҫӑмартине ҫамки ҫине ҫат ҫапса ҫӗмӗрчӗ те ӗҫсе ячӗ.

Ха-ха! — и, звонко стукнув яйцо об лоб, разбил его и тотчас выпил.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав тери вӑрӑм черет пулсан та, пӗр-пӗрин ҫумне ҫат ҫыпӑҫса тӗрткелешсе тӑмалла мар.

Даже при самой длинной очереди и большой тесноте не нужно стоять плотно прижавшись друг к другу и толкаться.

Учрежденире // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— Ӗнер ҫапла, апатланнӑ хыҫҫӑн, чашӑк-ҫӑпала пуҫтаратӑп тӑ, вӑл мана халиччен курман пек темле хурлӑхлӑн пӑхнӑн туйӑнчӗ, ик аллипе чӗркуҫҫинчен ҫат ҫапса, картишнелле тухса кайрӗ.

— Вчера после обеда убираю со стола посуду, а он меня так разглядывает, будто век не видел, а глаза у самого грустные-грустные… опомнился, хлопнул себя по коленям, резко встал и вышел во двор.

XV. Чун патӗнчи сӑмахсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫи-пуҫне ҫат тӑхӑнса лартнӑ Тёма, шуралса кайнӑскер, кӑвак куҫӗсемпе учитель ҫине пӑшӑрханса, тимлесе пӑхать те ҫапла калать:

Затянутый, бледный Тёма огорченно, пытливо всматривается своими испуганными голубыми глазами в учителя и говорит:

Ӗҫри кунсем // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

Ҫыхса тунӑ ӑшӑ фуфайка унӑн кӑкӑрӗпе хулӗсене ҫат тытса тӑрать.

Теплый вязаный свитер плотно облегал ее грудь и плечи.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Владек, вӗсене хирӗҫ ларса, Стефанин пурҫӑн чӑлхисем ҫат ҫавӑрса илнӗ мӑнтӑр ура хырӑмӗсене тата Людвигӑн яштак урисене пӗлекен ҫын пек пӑхкалама пуҫларӗ.

Владек уселся напротив и с видом знатока рассматривал полные, затянутые в шелковые чулки икры Стефании и стройные ноги Людвиги.

Пӗрремӗш сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Островский, Николай Аслексеевич. Тӑвӑлпа ҫуралнисем: [роман] / Н.А. Островский. — Шупашкар: Чӑвашиздат, 1937. — 268 с.

Лешсем вара курткисене вӑр-вар хывса пӑрахаҫҫӗ те ҫаннисене тавӑрса аллисене сула-сула ҫат! ҫеҫ тутарса илеҫҫӗ.

А те сейчас куртки долой, засучат рукава, завертят-завертят руками и — хлоп!

XII // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Акӑ, ун патне Володя пычӗ те ҫурӑмӗнчен ҫат! тутарчӗ.

Подошел Володя, хлопнул его по спине.

1944-мӗш ҫул // Александр Галкин. Баруздин С.А. Пӗр ҫулпах: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1970. — 308 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех