Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унта Ҫӗпӗрӗн калама ҫук пысӑк пуянлӑхӗ пирки те, ӗмӗрхи тайгапала тӑрӑ хумлӑ Ангара мӗнле шавлани ҫинчен те, кунти ҫынсен паттӑрла ӗҫӗсемпе ырӑ кӑмӑлне те, Байкал таврашӗнчи шӗвӗр тӑрӑллӑ пысӑк тусен мӑнаҫлӑхне те ҫырса кӑтартасшӑнччӗ.

Куҫарса пулӑш

I // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 3–56 с.

Раҫҫейре ҫак вӗҫен кайӑксен тӗсӗ ытларах Ҫӗпӗрӗн кӑнтӑр тӑрӑхӗнчен пуҫласа Кӑнтӑр-Тухӑҫ Ази таран пурӑнать, тӗп хулана вӑл мӗнле лекнине специалистсем пӗлмеҫҫӗ.

Естественный ареал обитания этого вида птиц в России — от Юга Сибири до Юго-Восточной Азии, и причина его появления в столице специалистам неизвестна.

Мускавра урагуса асӑрханӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/35915.html

Сӑмахран, Хӗвеланӑҫ Ҫӗпӗрӗн ҫурҫӗр пайӗнче темиҫешер километр тӑршшӗпе те пӗр пысӑк мар ҫырма таврашӗ те ҫук; унта уй-хирсем, ҫарансем тата хурӑн ращисем инҫене сарӑлса выртаҫҫӗ.

В северной части Западной Сибири, например, на протяжении многих километров нет даже небольших оврагов; там друг друга сменяют поля, луга и берёзовые рощи.

1. Тусем ҫинче мӗн курма пулать // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Раҫҫей императорӗн флотӗнче тӑракан ҫак офицер 1913-мӗш ҫулта Ҫӗпӗрӗн ҫурҫӗр енчи ҫыранӗсем тӑрӑхӗнчи вырӑнсене ҫырса тухнӑ май ҫурҫӗр 74°45’ широти ҫинче утрав тупнӑ, каярахпа ҫак утрава «Вилькицкий генерал утравӗ» тесе ят панӑ; унтан вӑл, Таймыр ҫурутравӗнчен ҫурҫӗр еннелле хӑпарса, ҫӗнӗ ҫӗрсем тупнӑ, вӗсене: «II-мӗш Николай императорӑн ҫӗрӗ», «Алексей цесеревичӑн утравӗ» тата «Старокадомский утравӗ», тесе ят панӑ.

Этот офицер императорского российского флота произвел в 1913 году опись нескольких обширных местностей, расположенных вдоль северного побережья Сибири, и на 74°45' северной широты открыл остров, позднее названный «островом генерала Вилькицкого«, затем, поднявшись к северу от Таймырского полуострова, открыл земли, коим были даны наименования: «Земля императора Николая II«1, «остров цесаревича Алексея»2 и «остров Старокадомского».

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Валерий Чкалов: повесть; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959. — 214 с.

Ентешӗмӗр ҫакӑншӑн Гулагӑн хытӑ сакки ҫинче темиҫе ҫул «каннӑ», Ҫӗпӗрӗн вӗҫсӗр-хӗрсӗр тайгинче кӗреш кедрсене алӑ пӑчкипе касса йӑвантарнӑ.

Куҫарса пулӑш

Палӑксем те ҫынсем пекех калаҫаҫҫӗ // Геннадий Кузнецов. Хыпар, 2014.01.10

Выҫӑпа вилес мар тесе, Ҫӗпӗрӗн инҫетри вырӑнӗсене янӑ ссыльнӑйсен хӑш чухне батракра та ӗҫлеме тӳр килнӗ.

А в иных местах глухой Сибири политическим ссыльным подчас приходилось просто итти в батраки, чтобы только не умереть от голода.

Вӑтӑр пӗрремӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Вӗсем анлӑ Обь шывӗн вӑрманлӑ хӗрринче тӑраҫҫӗ пек, таврара, куҫ курнӑ таран, юратнӑ та тӑван Ҫӗпӗрӗн уй-хирӗсем сарӑлса выртнӑ пек туйӑнать.

И будто бы стояли они на лесистом берегу широкой весенней Оби, а вокруг, куда хватал глаз, расстилались родные, любимые сибирские просторы.

II // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.