Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

янӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑна амӑшӗ пахчана, сысна ҫӳри валли купӑста ҫулҫисем татма янӑн туйӑнчӗ.

Его воображение нарисовало, как мать посылает его на огород к реке нарвать для поросенка капустных листьев.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Виктор темле, ютшӑнса, тӗртсе янӑн пӑхать.

В глазах Виктора возникает что-то жесткое, какая-то отталкивающая стена.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Ҫӳҫӗ ытла та ҫӑрипе, вӑл хӑйӗн пуҫӗ ҫине тем пысӑкӑш ҫӗлӗк тӑхӑнса янӑн туйӑннӑ, — елес-мелес ҫӗлӗкӗ хӑлхисем ҫине тата ҫамки ҫине анса ларнӑ, ун айӗнчен кӑн-кӑвак куҫсем лӑпкӑн, юлхавлӑн пӑхнӑ.

Их было так много, что, казалось, женщина надела на голову себе огромную шапку и она съезжает ей на уши, щеки и высокий лоб; из-под него спокойно и лениво смотрели большие голубые глаза.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Янӑн сывлӑшӗ пӳлӗнсе ларчӗ, урисем чӗтреме пуҫларӗҫ.

У Яна перехватило дыхание и задрожали ноги.

XV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Ҫӗҫӗпе пусмалла сана! — Янӑн сылтӑм питҫӑмартине чӑрмаласа, ҫуйӑхашрӗ кӗҫӗнни.

— Ножом тебя зарезать! — вторила ей младшая жена, проделывая ту же операцию над его правой щекой.

XV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Хресченсен союз членӗн, Янӑн, мӗншӗн помещика чухӑнсемшӗн усӑллӑ ҫын туса хурассишӗн тӑрӑшмалла мар?»

Почему бы члену крестьянского союза Яну не перевоспитать помещика на благо беднякам?

XV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Вӑл Янӑн вӗҫкӗнчӗк ҫӳҫ ҫулӗ ҫине пӑхса илчӗ, списокне ҫавӑркаларӗ, тӗксӗмленсе кайрӗ:

Он с любопытством оглядел франтоватый прямой пробор на голове Яна, повертел в руках список и нахмурился:

XIV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Темӗнле куҫа курӑнман, пӗр-пӗрне ӑнланса илеймен хӳме сасартӑк ҫӗкленсе ларса, вӗсене икӗ енне уйӑрса янӑн туйӑннӑ.

Как будто невидимая стена недоумения вдруг вырастала пред ними и разъединяла их.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Урай варринче, йӗкене пӗлтӗр-р пӗтӗрсе янӑн, кӗпи аркине сывлӑш хумӗ ҫаптарса, вӑр-р ҫаврӑнчӗ те Кӗҫени, мӗл-мӗл ҫунакан ҫурта, сасартӑках кӑн-кан хуйханса, лап сӳнсе ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Юр, тӳпе хапхине яри уҫса янӑн, татти-сипписӗр тӑкӑнать.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Кӗҫени, уринчен пӗрер пӑт кире пуканӗ ҫакса янӑн, хуллен утать, Матвипе Елькка ик айккинчен тытса пымасан — кӗптӗрт тӳнсе те каять пуль.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Унӑн тем пысӑкӑш хура куҫӗсем хӗвелтухӑҫ енчи ачашлӑхпа мар, темле траурла, шанчӑксӑррӑн йӑлтӑртататчӗҫ; вӗсенче ялкӑшакан хӗлхем ӑна ҫунтарса янӑн туйӑнчӗ.

Огромные черные глаза блистали не восточной негой, а как-то траурно, безнадежно; огонь, светившийся в них, кажется, сжигал ее.

Вӑрӑ чакак // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 3–29 с.

Вӑл пӗрре ҫил-тӑвӑл темӗн пысӑкӑш хыра йӑвантарса янӑн туйӑнчӗ, тепре ҫурӑлнӑ параппана йывӑр чукмарпа ҫапнӑ пек, ваккӑн-ваккӑн ҫатӑртатса илтӗнчӗ.

То казалось, что бурей валит громадные сосны, то слышался дробный треск, словно били в треснувший барабан.

IV // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Анчах та ак, хӑнӑхнӑ йӑлипе, питне аллипе сӑтӑрса илчӗ те, ӗшенчӗклӗхне хуса янӑн, ҫывӑхрине ҫеҫ куракан куҫӗсем ун ырӑ, яланхиллех тата, кӑшт салху кулӑпа ҫуталчӗҫ.

Но вот он своим излюбленным жестом провел ладонью по лицу, стер с него усталость, и близорукие глаза его засветились в доброй и, как всегда, немного грустной улыбке.

18 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Сала садсен калӑр шупӑрне уртса янӑн, хӑй ҫине йӑлтӑркка парӑссем карнӑн тата вӗсем ҫинче ҫӑмӑллӑн уртӑнса тӑнӑн курӑнать, кӑшт ҫил вӗрсенех вӑл тапранса ишсе каяссӑн туйӑнать…

Вскинула над собой белые снасти садов, натянула сияющие паруса и будто легко повисла на них, готовая отплыть при малейшем ветре…

III // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫавна тивертеймеҫҫӗ! — кӑшкӑрать вӑл тӗл лекмен чух кашнинчех; тӑшман траншейӗ ҫинчен куҫне илмесӗрех, вӑл телефон тӑрӑх ятлать, установкӑсене тепӗр хут калама хушать — наводчиксем унта пӗтӗмпех пӑтраштарса янӑн туйӑнать ӑна.

Партачи! — кричал он после каждого неудачного выстрела и, не отрывая глаз от цели, грозил в телефонную трубку и требовал немедленно сообщить установки; ему казалось, что там обязательно всё перепутали наводчики.

X // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тӳпе пушшех те тӗттӗмленет: ку тискер те акӑш-макӑш ӗнтрӗк пӗлӗтсене те, сывлӑша та, тинӗсе те — пӗтӗм тӗнчене — ҫӑтса янӑн туйӑнать.

Небо еще потемнело; казалось, весь мир поглотила уже эта бесформенная тьма, охватившая одинаково и тучи, и воздух, и море.

VI // Степан Апаш. Ялав, 1953, 7(91)№, 25-28 стр.

Тӑррисенче ҫеҫ, ҫу кунӗнче хӗвел хӗртесрен, хӗлле сивӗ тивесрен сыхланнӑ пек, пуҫӗсене чӑвашла ҫавра ҫӗлӗк лартса янӑн курӑнаҫҫӗ.

Лишь на самые макушки, словно от летней жары или от зимней стужи, на них надеты кроны, похожие на чувашские круглые шляпы из войлока.

XVIII. Харсӑр алӑсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Матроса ҫак ыйту шухӑша янӑн туйӑнчӗ.

Матроса, казалось, смутил вопрос старика.

I. Сӑмах — вӑй // Михаил Рубцов. Гюго Виктор. Тӑхӑрвун виҫҫӗмӗш ҫул: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 282 с.

Хам аллӑмсемпе касса хам ҫакса янӑн.

Собственными руками сорвал свою голову.

Иккӗмӗш пайӗ // Борис Чиндыков. Килти архив

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех