Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юрӑ сăмах пирĕн базăра пур.
юрӑ (тĕпĕ: юрӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Чун киленӗҫӗпе аппаланнӑ чухне тепӗр ӗҫ тума та ӗлкӗрет: аллисем ҫыхнӑ вӑхӑтра пуҫӗнче ҫӗнӗ юрӑ йӗркисем упранса юлаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

«Мӗншӗн маларах вӑхӑт тупайман-ши?» // ЛЮБОВЬ СЕМЕНОВА. «Тӑван Ен», 19-20№, 2016.03.18-24

Хӗл Мучийӗ Елчӗк халӑхӗпе тепӗр хӗллеччен сывпуллашса илемлӗ юрӑ шӑрантарчӗ, Тухатмӑшӗ, хаваслӑ ҫуркуннене кӗтсе илме чараканскер, Хӗл Мучипе пӗрлех инҫете, сивӗ ҫӗре «сулланчӗ».

Куҫарса пулӑш

Килчӗ ырӑ ҫуркунне… // Елчӗк Ен. «Елчӗк Ен», 2016.03.10

Ҫамрӑк юрӑҫ Резил Шарафутдинов илемлӗ юрӑ шӑрантарнӑ чухне куракансем пӗрле юрларӗҫ, тӑвӑллӑн алӑ ҫупса хавхалантарчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Ална пар, хаваслӑ Ҫуркунне! // А.ЕФРЕМОВА. «Каҫал Ен», 2016, пуш, 11

Сцена ҫине яштака кӗлеткеллӗ арҫын ача тухрӗ те алла микрофон тытса юрӑ шӑрантарма хатӗрленчӗ.

На сцену вышел стройный мальчик, взял микрофон и приготовился петь.

Ишек тăрăхĕн пĕчĕк «çăлтăрĕ» // ВЕРА ШУМИЛОВА. «Тӑван Ен», 15-16№, 2016.03.02-10

Куракана, итлекене юрӑ пекех, тум та тӗлӗнтертӗр, тавлаштартӑр.

Куҫарса пулӑш

Сцена çинче - çавраçил, килте - ачаш хĕрарăм // Надежда СМИРНОВА. «Хыпар», 2016, пуш, 4; 29-30№

Анна Якушкина хӑй чӑваш пулнипе мӑнаҫланни куҫкӗрет: вӗренӳ отличникӗ «Чӑваш шӑпчӑкӗ» юрӑ конкурсӗнче хула шайӗнче пӗрре мар ҫӗнтернӗ.

У Анны Якушкина горда, что она чувашка, и результаты на лицо: отличница учебы не единожды становилась победительницей конкурса "Чувашский соловей".

Ҫӗршыва усӑ кӳрекен ҫын пулса ӳсӗр // Ирина ПУШКИНА. http://hypar.ru/ru/node/15764

Ун чухнехи вӑхӑтра ҫав юрӑ пӑлхарсен марсельези вырӑнне пулнӑ.

В те времена эта песня была болгарской марсельезой.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Курнӑҫмалли вырӑна юрӑ ӑсти шӑпах палӑртнӑ вӑхӑтра ҫитсе тӑчӗ.

Певчий явился на любовное свидание в назначенное время.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ялан юрӑ, юрӑ, — илтмен ҫӗнӗ юрӑсем; ак пирӗнне те аса илчӗҫ; эп ӑна пӗлетӗп:

И всё песни, всё песни, — незнакомые, новые; а вот припомнили и нашу; знаю ее:

8 // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Юрӑ!

Песню!

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— «Юрӑ!

— «Песню!

XVI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Юрӑ ӑсти кулать: — Часах пӗлетӗн акӑ: эпӗ сирӗн пата пӗр ӗҫпе килтӗм, халӗ ҫав ӗҫе тытӑнар.

Певица хохочет: — Узнаешь скоро; а теперь нам надобно заняться тем, зачем я к тебе пришла.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вера Павловна, Бозиона алӑ парас тесе, чаршава уҫать, анчах юрӑ ӑсти ахӑлтатса ҫеҫ кулать, ара Бозио мар, «Риголеттора» цыганка рольне вылякан де-Мерик вӗт ку, анчах куласса ҫеҫ де-Мерик пек савӑнӑҫлӑ кулать, сасси вара Бозио сасси, авӑ, тӑрать те чаршав хыҫне кӗрсе пытанать; ку чаршав ӑна пытарать, епле кӳренмелле, унччен ҫукчӗ-ҫке, ӑҫтан тупӑнчӗ-ха вӑл?

Вера Павловна раскрывает полог, чтобы подать руку Бозио, но певица хохочет, да ведь это не Бозио, а скорее де Мерик в роли цыганки в «Риголетто», но только веселость хохота де Мерик, а голос Бозио, и отбегает, и прячется за пологом; как досадно, этот полог прячет ее, и ведь прежде его не было, откуда он взялся.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Юрласа пӗтерсен, вӗсем, халӗ мӗнле юрӑ суйласа илмелле ӗнтӗ тесе калаҫма пуҫласанах, Верочка: «Ку вара мана чи лайӑххи пек туйӑнатчӗ. Кӑна тума май ҫук тенине илтме питӗ йывӑр пулчӗ. Ну — пурӑнма йывӑртарах пулать ӗнтӗ, ҫапах та пурӑнма пулать-ха. Гувернантка пулатӑп», терӗ.

Когда пьеса кончилась и они стали говорить о том, какую выбрать теперь другую, Верочка уже сказала: «А это мне казалось самое лучшее. Тяжело было услышать, что это невозможно. Ну — труднее будет жить, а все-таки можно будет жить. Пойду в гувернантки».

X // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка пуҫне усрӗ, ҫӑмӑл юрӑ юрларӗ пулин те, темиҫе хутчен такӑнчӗ.

Верочка повесила было голову и несколько раз сбивалась с такта, хотя пела пьесу очень знакомую.

X // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Юрӑ ӑстисем ҫуккишӗн ҫеҫ шел; итлесе пӑхма интереслӗ пулнӑ пулӗччӗ: ҫакӑн пек туйӑмпа юрланине итлеме вӗсен час-часах тӗл килмен пулмалла; ытла та пысӑк туйӑмпа юрлать, артист пек мар.

Жаль, что не было знатоков; любопытно было послушать: верно, не часто им случалось слушать пение с таким чувством; даже уж слишком много было чувства, не артистично.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Верочка фортепьяно умне ларчӗ те «Тройка» юрласа ячӗ — ун чухне ку юррӑн кӗввине тин ҫеҫ ҫырнӑ-ха — алӑк хыҫӗнче тӑракан Марья Алексевна шухӑшӗпе ку юрӑ питӗ лайӑх: хӗр офицер ҫине куҫне илмесӗр пӑхать, — Вера, кӑмӑлӗ пулсан, ӑслӑ вӗт, мур! —

Верочка села к фортепьяно и запела «Тройку» — тогда эта песня была только что положена на музыку; по мнению, питаемому Марьей Алексевною за дверью, эта песня очень хороша: девушка засмотрелась на офицера, — Верка-то, когда захочет, ведь умная, шельма! —

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех