Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ыйхинчен (тĕпĕ: ыйхӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Тимӗрҫӗ ыйхинчен вӑраниччен, ӑна юлашки сӑмахӗсене темиҫе хутчен те калама тиврӗ.

Ей пришлось несколько раз повторить последнюю фразу, прежде чем кузнец проснулся.

XXVIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ватӑ Чупа Сунь лавҫӑ кӑшкӑрашса калаҫнипе Го Цюань-хая ыйхинчен вӑратрӗҫ.

Старики Чу и Сунь так раскричались, что разбудили крепко спавшего Го Цюань-хая.

ХХIII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Мӗншӗн тесен вӑл ку ӗҫе тӳрлетме май пуррине пӗлнӗ: ҫынна ыйхинчен вӑратмалла, сӳннӗ вӑйне тепӗр хут чӗртсе ямалла.

Он знал, что дело это вполне поправимо: нужно только пробудить человека ото сна, разжечь в нем угасшие силы.

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пӗр каҫхине Лю Гуй-лане пӑянамӑшӗ ыйхинчен вӑратнӑ та, ачашла-ачашла, кӑнтӑр енчи кан ҫине кайса выртма тархасланӑ.

Однажды ночью свекровь разбудила свою молодую сноху и стала ласково уговаривать перейти на южный кан.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Тулашӗнчен пӑхмашкӑн вӑл ӗлӗкхи пекех илемлӗ: ҫав-ҫавах тӳп-тӳрӗ те сарлака урамсем тӑсӑлса выртаҫҫӗ, ҫав-ҫавах палланӑ ҫуртсем, пахчасем, садсем, ҫав-ҫавах хӗл ыйхинчен вӑранса чечек ҫурать сирень — ӗлӗкхинчен нимӗнпе те уйрӑм мар; Сейм ҫине пӑхсан та, ӗлӗкхи пекех ирӗккӗн те мӑнаҫлӑн сарӑлса выртаҫҫӗ аслӑ улӑхсем, ҫапах та Путивль ӗлӗкхинчен улшӑннӑ.

Но вот город по виду такой же, те же прямые широкие улицы, все в зелени, те же дома, сады, так же пышно цветёт сирень в Городке, как всегда в это время, и вид отсюда на Сейм, на его пойму такой же, как обычно весной, а всё-таки как будто что-то не то.

Клевень шывӗ хӗрринчи лагерь // Илле Тукташ. Ковпак С.А. Путивльрен Карпата ҫитиччен: повесть. Вырӑсларан И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 128 с.

Ыйхинчен вӑранса кайӑк вӗҫкелесе тухрӗ.

Вспорхнула полусонная птичка.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Сӑмахран, аялта ӗнтӗ ҫу пуҫланнӑ; кӑшт ҫӳлерех, тайлӑмсенче, ҫур шавлать; тата кӑшт ҫӳлерех ҫутҫанталӑк халь ҫеҫ хӗл ыйхинчен вӑранма пуҫланӑ; ту шӑрчӗсемпе тӑррисем ҫинче халӗ те хӗл пырать.

Внизу, например, уже наступило лето, выше, на склонах, весна в самом разгаре, ещё выше — природа только что пробуждается от зимнего сна, а на гребнях и вершинах ещё продолжается зима.

2. Ӗмӗрхи юрсен тӗнчинче // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Хӗр пӗрчийӗ тӗлӗнмелле маттур-ха, анчах сасси те маттур, юнашар пӳлӗмре ҫывӑрса выртакан аслашшӗне ним мар вӑратать ыйхинчен

Дивчина-то чудо, но это чудо такое горластое, что за стенкой старик, ее дедушка, просыпается…

19 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Анчах, тен, шӑпах ҫак юлашки тӑтӑрхаллӑ юр, пуҫ тӑрринчи ҫак витӗр курӑнакан туратсем, ҫара пулин те, ӗнтӗ хӗл ыйхинчен вӑраннӑскерсем, ҫурхи сывлӑш куҫӑмне туйса илнӗскерсем, — тен, шӑпах пурте ҫакӑ тайгана хӑйне евӗр илем кӳрет — ҫур умӗнхи теме май пур уйрӑм илем.

Но, может, как раз этот тяжелый последний снег, эти сквозящие ветки над головой — еще голые, но уже проснувшиеся от зимнего оцепенения и почуявшие первое движение весенних токов, — может, все это именно и сообщало тайге ту особую красоту, которую бы можно назвать, наверное, предчувствием весны.

8 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Тӗлӗк пӗтрӗ те Софья ыйхинчен вӑранчӗ.

И сон кончился.

XX сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

«Пӑх-халӗ, пӗр салтак мӗн кӑна илсе килме пултарать иккен фронтран! — мухтанмасӑр шухӑшларӗ Ҫемен, ыйхинчен вӑраннӑ май.

«Ишь чего только может нанести с фронта домой один солдат! — не без хвастовства подумал Семен Федорович, опоминаясь ото сна.

II сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

Арӑслан ыйхинчен вӑранса шӑшине янӑ тытнӑ.

Он проснулся и поймал ее.

Арӑсланпа шӑши // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Шыв хӗрринче ыйхинчен вӑранса ҫитеймен кайӑксем ачашшӑн чӑйӑлтатма тытӑнчӗҫ.

На берегу сонно и нежно попискивали птицы.

31 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑрман хӑйӗн ыйхинчен вӑранса ҫитеймен-ха.

Лес был еще сонный.

10 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Пӗр ирхине Тимрук ыйхинчен вӑранать те пӑхать — старик урине тӑснӑ, вилсе кайнӑ.

В одно утро Тимрук стал будить старика, а тот лежит, ноги вытянул, не шелохнется, умер…

X. Янташ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей каялла васкаса кӗчӗ, ҫывӑран Ильяса ыйхинчен вӑратрӗ.

Шерккей заторопился обратно в баню и растолкал сладко спящего Ильяса.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тимрук сассине илтсен, йывӑр ыйхинчен аран вӑранчӗ.

Услышав голос Тимрука, он наконец очнулся от страшного сна.

III. Ют хӳте ӑшӑтас ҫук // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Яланхи пекех, ыйхинчен ир вӑранчӗ, ҫӗрулми пӗҫерсе ҫирӗ, ҫӗнӗ кӗслине хӗлӗх кармалли пӑркӑчсем лартса тухрӗ.

Как обычно, проснувшись, сварил картошки, поел, потом просверлил дырочки для струн к новым гуслям.

II. Кӗтмен парне // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Мӗн? — тесе ыйтрӗ вӑл, сасартӑк ыйхинчен вӑраннӑ ҫын евӗрлӗ.

— Что? — спросил он, как человек, которого внезапно разбудили.

V сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Упӑшкине ыйхинчен вӑратас мар тесе, вӑл хускалма та хӑрать, унӑн питӗнчен савӑнӑҫлӑн пӑхса выртать.

Она лежала, боясь шелохнуться, охраняя сон мужа, и любящими глазами рассматривала его лицо.

4. «Калта» // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех