Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ывӑлне (тĕпĕ: ывӑл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Король Филипп хӑйӗн тӑван ывӑлне, Карлос инфанта хӗсӗрленӗ.

Король Филипп преследовал собственного сына, инфанта Карлоса.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

— Мӗн ҫинчен эсир каплах хӗрсе юмахлатӑр? — ывӑлне ҫитерсе ҫывӑрма вырттарнӑ Валя пирӗн хыҫа пырса тӑнӑ иккен.

— О чем это вы так горячо? — Валя кормила и укладывала спать сына, а теперь вернулась к нам.

4 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Валя, ҫывӑрма вырттарас умӗн, ывӑлне ҫӑвӑнтаратчӗ.

Валя мыла перед сном сына.

2 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Вӑл ывӑлне ҫавӑтрӗ те, эпир урампа тӑвалла утма тытӑнтӑмӑр.

Она взяла сына за руку, и мы пошли вверх по улице.

1 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Старик яланхи пекех сӑхсӑхса илчӗ, пиҫиххине салтрӗ те хӗвӗнчен темӗнле хут кӑларчӗ… унтан аслӑ ывӑлне Йӑкӑната, тата тулта тӑракан Илюш амӑшне пӳрте чӗнсе кӗртрӗ.

Как всегда, старик помолился богу, распоясался, достал какую-то бумагу и позвал в избу старшего сына Игната и Илюшкину мать, которая была на дворе.

XV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Вӑл халӗ кӑна хӑй шӑлнӗн ывӑлне ставкӑна леҫрӗ; халӗ ӗнтӗ укҫа тӳлесе каялла илет.

— Он только племянника в ставку свез; теперь выкупит.

XIV // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Шӑллӑмӑн ывӑлне салтака пама илсе кайнӑччӗ те, каялла килнӗ чухне тупрӑм.

— Возил рекрута-племянника, назад ехал, на дороге и нашел.

ХIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Хӑйӗн ывӑлне шеллет…

— Ему своего жалко…

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

— Ыррӑн парӑнасшӑн мар пулсан, — терӗ те вӑл, сасартӑк таҫтан тупӑннӑ вӑйӗпе ывӑлне вӑл хӑвӑрт ярса тытрӗ; ҫӗре ӳкерсе ун ҫине хӑпарса выртса староста пулӑшнипе аллисене ҫыхма тытӑнчӗ.

— Не хотел добром, — проговорил он, и вдруг, откуда взялась энергия, быстрым движением схватил он племянника, повалился с ним на землю и с помощью старосты начал крутить ему руки.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ҫук, ывӑлне шел, тата укҫине хӗрхенчӗ.

Нет, сына жалко и денег жалко.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Шӑллӑм та салтакрах вилчӗ, халӗ тата ывӑлне илсе каяҫҫӗ: мӗншӗн-ши мана ҫав териех тапӑнаҫҫӗ? — терӗ вӑл, ураран ӳкме патнех ҫитнӗскер.

— Как брат мой в солдатах помер, еще сына берут: за что же на меня напасть такая? — заговорил он, почти плача и готовый удариться в ноги.

VI // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Шӑллӑмӑн ывӑлне авлантартӑм.

Женил племянника.

VI // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Унӑн ывӑлне те салтака памалла тунӑ пулнӑ.

у которого был назначен сын.

V // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Тин кӑна старикӗ кӗҫӗн ывӑлне кӗтсе илчӗ, халӗ вӗсене каллех сӑтӑр тумалла.

Только-только дождался старик меньшего племянника, теперь их опять разорить надо.

I // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Хӗрача вара хӑйӗн ывӑлне чунтан юратса пӑрахнӑ, кунӗ-кунӗпех унӑн сӑпки патӗнче тӑрса ирттернӗ, мӑйракаран сӗт ӗҫтернӗ, сӑпкине сиктернӗ, унӑн ҫиттисене ҫунӑ, пӑхнӑ.

Но к сынишке своему названному девушка привязалась всей душой, целые дни проводила у его зыбки, кормила молоком с рожка, баюкала, обстирывала, обшивала.

Клава анне // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 188–197 с.

Вӑрҫӑ пуҫлансанах Сара Марковна кӗҫӗн ывӑлне военкомата ӑсатнӑ.

В первый же день войны Сара Марковна проводила в военкомат младшего сына.

Унӑн ҫемйи // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 55–65 с.

Унӑн ывӑлне вара, акӑ Сирӗн полк командирне, нимӗҫсем ҫунтарса пӗтернӗ.

А сына, то есть вашего командира полка, немцы сожгли.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Генерал алӑк еннелле пӑхса илнӗ те, ачан шакла пуҫне сасартӑк ыталаса, ашшӗ ывӑлне паттӑр ӗҫ тума пилленӗ пек, ӑна ҫамкинчен чуптуса илнӗ.

И, оглянувшись на дверь, он вдруг обнял круглую стриженую голову мальчугана и поцеловал его в лоб, как отец, благословляющий сына на подвиг.

Гварди рядовойӗ // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 14–27 с.

— Ҫавӑнпа, ун пек пулма пултарайманран, король ывӑлне кӗтетӗп те эпӗ.

— Потому именно, что этого не может быть, я и жду королевича.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Эпӗ вӑл король ывӑлне хамӑн аллӑмсемпе тытса пӑвса пӑрахса, ун ҫине ҫумӑр ӑманӗ ҫине пуснӑ пек пусса, таптаса лапчӑтасса ҫитнӗ.

Мне хотелось своими руками придавить этого королевича, наступить на него и прижать башмаком, как дождевого червяка.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех