Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрӗсене (тĕпĕ: хӗрӗ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗрӗсене — Марьепе Санюка — качча панӑ, килте хӗрарӑм ӗҫне тӑваканӗсем арӑмӗпе амӑшӗ кӑна юлнӑ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ун хӗрӗсене лайӑх йышӑннӑ Ваҫили, вӗрентсе кӑларма пулӑшнӑ.

Куҫарса пулӑш

Хӗрарӑм шӑпи // Нина Ратаева. «Сувар», 2010.01.15, 3№(837), 4 стр.

Футроз чӑнласах сӑмах панине туйса Давенант тарӑннӑн сывласа илчӗ, Футроз вара тирпейлӳҫӗ патне шӑнкӑравласа хӗрӗсене чӗнме хушрӗ, вӗсене курас кӑмӑллине пӗлтерчӗ.

Чувствуя серьезность обещания, Давенант глубоко вздохнул, а Футроз позвонил и велел горничной передать девушкам, что он хочет их видеть.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хӗрӗсене ӳпкевлӗ куҫсемпе кӗтсе илсен тата ӑсатса ярсан Футроз ҫуталнӑ сӑнлӑ Давенант енне ҫаврӑнчӗ:

Встретив и проводив дочерей укоризненным взглядом, Футроз сказал просиявшему Давенанту:

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Урбан Футроз хӑйӗн хӗрӗсене ҫав тери хытӑ юратать, ҫавӑнпах вӗсен кӑмӑлне яланах туллин тивӗҫтерет; ҫакӑншӑн парне — иртӗнсех кайнӑ ачисем кирек мӗн ыйтнине виҫесӗр парӑннӑшӑн нихӑҫан та ӳкӗнме тивменни.

Урбан Футроз так любил своих дочерей, что не отказывал им ни в чем: в награду за это ему никогда не приходилось раскаиваться в безмерной уступчивости любым просьбам избалованных девушек.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Хӗр, Ульяновск хулинчен килнӗскер, чӑваш хӗрӗсене килӗштерет.

Куҫарса пулӑш

Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 134–165 c.

Хӗрачасен усрав ҫурчӗсенче те чаплӑ йӑхран тухнисен хӗрӗсене арҫын ачасене пӑхса ӳстернӗ пекех ӳстереҫҫӗ, анчах вӗсене кунта тарҫӑ-тӗрҫӗсем вырӑнне тӳрӗ кӑмӑллӑ няньӑсем тумлантарса-хывса яраҫҫӗ.

В женских воспитательных заведениях девочки знатного происхождения воспитываются почти так же, как и мальчики, только вместо слуг их одевают и раздевают благонравные няни.

Улттӑмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

— Пӗлетӗр-и мӗн, — пуҫларӗ вӑл, — юлашки вӑхӑтра кӑнтӑрти штатсенче обществӑри ҫӳлте тӑракан классен представителӗсем хӑйсен еркӗнӗсем пулма… негр хӗрӗсене суйлаҫҫӗ…

— Видите ли что, — начал он, — за последнее время среди представителей высших классов общества в южных штатах заводят любовниц — негритянских девушек…

Мораль хуралҫи // А. Петров. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 62–75 с.

Хӑйӗн крепостной хресчен хӗрӗсене пачах та халран ярса ҫитерчӗ..

Девок своих крепостных вовсе замучил.

Пӗр киллӗ Овсяников // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 39–58 с.

Хӗрӗсене мӑнкӑмӑллӑхшӑн тавӑрса пирри тивсе каяс патне ҫитиччен ҫапатчӗҫ.

Мстя иной гордячке, так колотили, что холст начинал тлеть.

Пир хатӗрӗсем, пир тӗртни ҫинчен // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Ырӑ купца хӑйӗн илемлӗ хӗрӗсене ҫапла калать:

И возговорит тогда честной купец своим дочерям родимым, хорошим и пригожим:

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Купца ҫавӑнтах ҫӗрелле тӗшӗрӗлсе анать, вӗри куҫҫульпе татӑлса йӗре пуҫлать; вӑрман тискерӗ ҫине, тинӗс эсрелӗ ҫине пӑхать те хӑйӗн хитре хӗрӗсене асне илет, ҫавӑнтах тата хыттӑн макӑрса йӗрет: ҫав тискерӗ ҫине, тинӗс эсрелӗ ҫине пӑхсан чӗре ҫурӑлмалла.

Так и пал купец на сыру землю, горючими слезами обливается; а и взглянет он на зверя лесного, на чудо морское, а и вспомнит он своих дочерей, хороших, пригожих, а и пуще того завопит истошным голосом: больно страшен был лесной зверь, чудо морское.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Купца малтан ниҫтан та тавҫӑрса илеймест: ҫӗрӗпе вӑл хӑйӗн савнӑ хӗрӗсене тӗлӗкре курнӑ.

Проснулся купец, а вдруг опомниться не может: всю ночь видел он во сне дочерей своих любезных, хороших и пригожих.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Тӑрӑшса пӑхӑп та, кучченеҫӗм пирки кайран ан кӳрен вара», тет те ашшӗ, ытарма ҫук хитре те чипер хӗрӗсене хӑйсен пӳлӗмӗсене кайма хушать.

Буду стараться, а на гостинце не взыщи», и отпустил он дочерей своих, хороших, пригожих, в ихние терема девичьи.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Ак хайхи ҫав купца хӑйӗн суту-илӳ ӗҫӗсене тума ҫитмӗл те ҫичӗ тинӗс урлӑ, таҫти-таҫти ҫӗр-шыва, таҫти-таҫти патшалӑха тухса каяс умӗн хӑйӗн тӑван хӗрӗсене пӗрле пухать те ҫапла калать:

Вот и собирается тот купец по своим торговым делам за море, за тридевять земель, в тридевятое царство, в тридесятое государство, и говорит он своим любезным дочерям:

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Ашшӗ хӗрӗсене хӑйӗн мулӗнчен; чӑн ахахӗнчен, хаклӑ йышши чулӗсенчен, ылтӑнпа кӗмӗл тултарнӑ хыснинчен ытла юратнӑ, мӗншӗн тесен карчӑкӗ вилнӗ пулнӑ унӑн, ыттине вара никамах та савма пултарайман.

И любил отец дочерей своих больше всего своего богатства, жемчугов, драгоценных камениев, золотой и серебряной казны — по той причине, что он был вдовец и любить ему было некого.

Кӗрен чечек // Владимир Ухли. Аксаков С.Т. Кӗрен чечек: юмах. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34 с. — 5–34 с.

Олег хӑйӗн йӑмӑкӗсене — Тася инкӗшӗн хӗрӗсене Светланӑпа Ленӑна ҫав тери юрататчӗ, вӗсемпе вӑл вӑрманта е шыв хӗрринче кунӗ-кунӗпе ҫухалса ҫӳретчӗ.

Олег любил своих двоюродных сестричек Светлану и Лену и целыми днями пропадал с ними в лесу и на реке.

«Шыв хӗрринче пурӑнатӑр – ишме пӗлместӗр!» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Вӑл хӗрлӗ ҫапӑҫуҫӑсене Земзе хӗрӗсене илме хушать.

Он велел красным воинам взять себе девушек Земзе.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Эпӗ ҫав пулатех терӗм те, кукамай хулана килсенех, пӑрахса кайма шут тытрӑм, — такам ҫынӗ хӗрӗсене шӑтӑкла ҫыхма вӗрентме чӗннипе кукамай хӗл каҫипех Балахнара пурӑнатчӗ.

Я был убежден в этом и решил уйти, как только бабушка вернется в город, — она всю зиму жила в Балах-не, приглашенная кем-то учить девиц плетению кружев.

XV. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Громада килӗнче Зубавин час-часах пулкалать, вӑл унӑн арӑмне, Ольга Константиновнӑна, тата унӑн хӗрӗсене: Майӑпа Светланӑна лайӑх пӗлет, вӗсемпе килӗштерсе пурӑнать.

Зубавин часто бывал у Громады дома, он хорошо знал его жену, Ольгу Константиновну, его девочек Майю и Светлану, дружил с ними.

9 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех