Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗрарӑмпа (тĕпĕ: хӗрарӑм) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ҫич-сакӑр пӳлӗм кунта, икӗ арҫын калаҫни нихӑшӗнче те илтӗнмест: пӗринче — темле хӗрарӑмпа ачасем шапӑлтатаҫҫӗ, тепринче — арҫынпа хӗрарӑм ахӑлтатсах кулаҫҫӗ, виҫҫӗмӗшӗнче — хӗрсех картла ҫапаҫҫӗ пулас, тӑваттӑмӗшӗнче — Антунпа Петӗр хӑйсем пурӑнаҫҫӗ…
Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӗсем юр айне пулнӑ хӗрарӑмпа ачасене чавса кӑларма пуҫланӑ.
Они начали выкапывать попавших под снег женщину и детей.

Хӗрарӑмпа икӗ ача ҫине юр йӑтӑнса аннӑ // Софья Савнеш. https://chuvash.org/news/31084.html

Пултарулӑх куравне ҫавӑн пекех хӗрарӑмпа ҫемьене халалланӑ.
Творческий смотр посвящён также женщине и семье.

Халӑхсен туслӑхӗн ҫуртӗнче «Ҫуркунне ҫитсен» курав уҫӑлнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/31048.html

Анчах лешӗ, лутрарах сарӑ хӗрарӑмпа кулса калаҫса пыраканскер, асӑрхамарӗ-ха ӑна.
Куҫарса пулӑш

Саншӑн чунӑм та шел мар // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 166–199 c.

Хӗрарӑмпа алӑ тытса паллашнӑ хыҫҫӑн Иван Петрович ун ҫине татах та сӑнарах пӑхрӗ.
Куҫарса пулӑш

Аптӑранӑ енне вӑл вахтӑра ларакан пӗр ватӑрах хӗрарӑмпа калаҫса пӑхма шутларӗ.
Куҫарса пулӑш

Уй — куҫлӑ, вӑрман — хӑлхаллӑ // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 100–133 c.

Кун пек япала пирки хӗрарӑмпа калаҫма ырӑ мар тесе Саша Олегпа урама пирус туртма тухсан ӑшӗнче канӑҫ паман шухӑша ирӗке кӑларчӗ.
Куҫарса пулӑш

Ӑш вӑркатмӑш // Улькка Эльмен. Эльмен У. Ма инҫе-ши ҫӑлтӑрӑм?.. Повеҫсем, калав. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви. 2001 — 207 с. — 68–99 c.

— Кай, хӗрарӑмпа калаҫни — шыв тӳни…
— Фу ты, — с бабами говорить — воду толочь…

9 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Халӗ ӗнтӗ унӑн каҫсерен килне таврӑнма та кичем мар, пӳрт урайне шӑлнӑ, сӗтел ҫине каҫхи апат хатӗрлесе лартнӑ; сӗтел хушшинче, вӑл килессе кӗтсе, пӑхма кӑмӑллӑ йӑваш хӗрарӑмпа лӑпкӑ ачасем лараҫҫӗ…
А теперь было не скучно приходить в сумерки домой: хата подметена, стол к ужину собран, дожидаясь — за столом сидит приятная тихая женщина и смирные хлопчики…

4 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Эпир негра, вӑл шурӑ хӗрарӑмпа пурӑннине пӗлсенех, тытса вӗлеретпӗр.
Мы линчуем негра, лишь только узнаем, что он жил с белой, как с женой.

Республика королӗсенчен пӗри // Александр Алга. Горький М. Америкӑра. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 76 с. — 46–61 с.

Манӑн ҫулсем, характер тата хамӑн пурӑнӑҫ пӑтравлӑ пулни хӗрарӑмпа пӗрле пулма ыйтнӑ, ку — ир мар, каярах та пулнӑ пулӗ.
Возраст, характер и запутанность моей жизни требовали общения с женщиной, и это было скорее поздно, чем преждевременно.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Арҫын сӗтел ҫинчен лампа илсе хӗрарӑмпа пӗрле кӗнеке шкафӗ хыҫӗнчи пӗчӗк алӑкран кӗрсе кайрӗ.
Мужчина увел женщину в маленькую дверь за шкафом книг, взяв лампу со стола.

Вӑл лавпа юнашар утса пырать, урапа ҫинче Ленька хӑй каҫхине курнӑ пӗр хӗрарӑмпа ача ларса пыраҫҫӗ.
Он шел рядом с подводой, а на телеге сидели мальчик и две женщины, которых Ленька видел ночью.

XXII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Хӗрарӑмпа ача ял вӗҫӗнче пӗр-пӗччен ларакан авӑн хыҫӗнчен сиксе тухрӗҫ.
Женщина и подросток вышли из-за овина, одиноко стоявшего при въезде в деревню.

XVIII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Укӑлчара вӗсене иккӗн — хӗрарӑмпа ача кӗтсе илчӗҫ: хӗрарӑмӗ пуҫне ӑшӑ тутӑр ҫыхнӑ, ачи вара ашшӗн кӗрӗк пиншакне тӑхӑннӑ пулмалла, — пиншак ҫаннисем чӗркуҫҫи таранах усӑнса тӑраҫҫӗ.
У околицы их встретили двое: женщина, закутанная в платок, и подросток, на котором, видно, надет был отцовский полушубок, потому что рукава болтались до самых колея.

Хӗрарӑмпа пӗрле ҫунашка туртса пыракан ача пурӗ те вунтӑват ҫулта ҫеҫ.
Мальчику, тащившему с женщиной сани, было лет четырнадцать.

Ҫак хӗрарӑмпа ача патне кам та пулин пырса пӑхас пулсан, ҫунашка ҫинче хулӑн тутӑрпа чӗркенӗ пӗчӗкҫӗ ача питне чиперех асӑрхамалла.
Если бы кто подошел к усталым путникам, он смог бы разглядеть на санках узкое детское личико, укутанное в теплый платок.

Хӗрарӑмпа ача, малалла ӳпӗнсе, пӗтӗм-вӑйран тапса туртаҫҫӗ.
Женщина и подросток напрягали силы, всем телом подавались вперед.

Унтан вӑл иртнӗ каҫ Андрия таборта темле хӗрарӑмпа курнине аса илчӗ те пуҫне чикрӗ; ҫапах та вӑл ҫакӑн пек мӑшкӑл ӗҫ пулассине, тӑван ывӑлӗ тӗне те, хӑйӗн чунне те сутнине ӗненесшӗн пулмарӗ.
Теперь припомнил он, что видел в прошлую ночь Андрия, проходившего по табору с какой-то женщиною, и поник седою головою, а все еще не хотел верить, чтобы могло случиться такое позорное дело и чтобы собственный сын его продал веру и душу.

VII // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Вӑл хӑйӗн юратушӑн ҫунакан ҫамрӑк чунӗнчи туйӑмсене юлташӗсене пӗрре те систермен, мӗншӗн тесен, вӑл ӗмӗрте ҫапӑҫӑва кӗрсе тухман козак хӗрарӑмпа юрату ҫинчен шухӑшлама вӑтаннӑ, ӑна чыссӑр япала тесе шутланнӑ.
Он тщательно скрывал от своих товарищей эти движения страстной юношеской души, потому что в тогдашний век было стыдно и бесчестно думать козаку о женщине и любви, не отведав битвы.

II // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика