Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑҫан сăмах пирĕн базăра пур.
хӑҫан (тĕпĕ: хӑҫан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӗрекене хӑҫан путармалли, хӑҫан ҫӗклемелли ҫинчен халиччен нихҫан та сӗмленмен эпӗ.

Мне и невдомек было, когда бредец подымать, когда опускать.

VII сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Хӑҫан ҫӗклемеллине, хӑҫан сӗрмеллине эпӗ нимӗн те ӑнланмастӑп.

А мне и невдомек, когда подымать, когда брести.

V сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

— Граждансем, хӑҫан та хӑҫан эсир, пурте пӗрлешсе, юнӗҫенсемпе мулҫӑсене, урӑхла каласан — шурӑ погонлисемпе ют ҫӗршывран килнӗ захватчиксене ҫӗнме Хӗрлӗ Ҫара пулӑшатӑр, ҫавӑн чухне вӑрҫӑ та пӗтет.

— Война кончится, граждане, тогда, когда вы все сообща поможете Красной Армии осилить кровожадных вампиров капитала, по-другому говоря белопогонников и иностранных захватчиков.

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Хӑҫан та хӑҫан хам пурлӑха ҫав усал Мордкӑран тӳлесе илмелӗх укҫа ӗҫлесе илӗп, ҫавӑн чухне тин таврӑнӑп.

— Как только заработаю денег, чтобы выкупить свое добро от этого проклятого Шиндера.

II // Василий Хударсем. Франко И.Я. Хӑй айӑплӑ: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950. — 28 с. — 3–23 с.

Хӑҫан вӑл шӳт тунӑ, хӑҫан чӑннипе калаҫнӑ — Фома ҫакна ӑнлансах пӗтереймен.

Фома плохо понимал, когда Ежов шутит и когда он говорит серьезно.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Санӑн та, хӑвӑн телейӳшӗнех, хӑҫан та хӑҫан хӑвна пӗр арӑм ҫитнине куратӑн, пӗр арӑмпах пурӑнассине пӗлетӗн, ҫавӑн чухне тин авланмалла.

Ты должен для своего счастья тогда жену брать, когда увидишь, что и одной ее хватит с тебя…

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Ҫук, парӑнмастпӑр эпир, — ответленӗ Дзержинский, — хӑҫан та хӑҫан эпир ыйтнисене пурнӑҫа кӗртме сӑмах паратӑр, ҫавӑн чух тин…

— Нет, мы не сдадимся, — ответил Дзержинский, — мы не сдадимся до тех пор, пока вы не согласитесь со всеми нашими требованиями…

Тӗрмери восстани // Василий Алагер. Герман, Ю. Феликс Дзержинский: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 66 с.

Вӑл хӑҫан ҫывӑрнине те, ҫывӑрнӑ ҫӗртен хӑҫан тӑрса утнине те астуми пулчӗ.

Он уже не помнил, когда останавливался на ночь и когда снова пускался в путь.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Эпӗ кӗтетӗп: эсӗ хӑҫан чарӑнатӑн, манӑн ӗшенӗвӗм хӑҫан тамалать.

Я ждала, — когда же ты остановишься, когда кончится томление?

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ют тӗнчене лекесси — халӗччен пулман вӑйӑм; ларатӑп ав диван кӗтесӗнче, — кӗтетӗп: ҫав хӗрарӑм, юлашкинчен, хӑҫан кӗрет-ши, хӑҫан?..

Попасть в иной мир, — беспримерное усилие, — чтобы сидеть в углу дивана, — ждать: когда же, когда, наконец, войдёт женщина…

Лось пӗччен юлать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Платникпе пурин ҫинчен те калаҫма интереслӗ; интереслӗ те, анчах пит кӑмӑла каймалла мар, ун сӑмаххисем яланах ӑша вӑркаттараҫҫӗ, вӑл хӑҫан тимлӗн калаҫнине те, хӑҫан шӳт тунине те ӑнланса ишмелли ҫук.

С плотником интересно говорить обо всем; интересно, но не очень приятно, его слова всегда тревожат сердце, и трудно понять, когда он говорит серьезно, когда шутит.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Халӗ те ак вӑл, мираж ҫинелле пӑхса, хӑйӗнчен хӑй ыйтать: «Анчах хӑҫан, хӑҫан пулать-ха вӑл?»

И вот сейчас, глядя на мираж, Чочой мысленно спрашивал себя: «Но когда же, когда же все это будет?»

«Ачалӑх иртрӗ пулӗ санӑн, Чочой!» // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Хӑҫан атте таврӑнӗ-ха, хӑҫан ҫӑнӑх тупӗ? — ассӑн сывларӗ Ильсеяр.

Когда еще вернется папа да достанет муки? — вздохнула Ильсеяр.

X // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫак тӗлӗнтермӗшсем ҫине пӑхкаласа ларнӑ май, салтак Ленин хӑҫан тухасса, вӑл хӑҫан сӑмах каласса хумханса кӗтет.

Всю эту необычайную обстановку солдат удивлённо оглядывал, а сам с нетерпением ждал, когда выйдет Ленин и станет говорить народу речь.

Колоннӑллӑ шурӑ зал // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

«Хӑҫан, хӑҫан кайӑпӑр-ши эпир те Петербурга вӗренме?» — ӗмӗтленеҫҫӗ Володьӑпа Оля.

«Когда ж, когда же и мы поедем учиться в Петербург?» — мечтали Володя и Оля.

Ашшӗ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Хыҫалтисем килти ӗҫсем пирки, вӑрман касма хӑҫан пуҫласси ҫинчен шӑппӑн калаҫса тӑнӑ, е хӑшӗ-пӗрисем тата нимӗн шарламасӑр халӑх шавлама хӑҫан чарӑнассине кӗтсе тӑнӑ.

И позади шепотом разговаривавших о домашних делах, о том, когда в роще вырезки накладать, или молча ожидавших, скоро ли кончат галдеть.

V // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Ступин халӗ ҫеҫ паллашнӑ ҫын патне кукленсе ларнӑ та, табакне пӗчӗккӗн йӑсӑрлантарса туртнӑ май, аллипе винтовка кӗпҫине шӑлкаласа, пӑшал «кӑмӑлӗ» ҫинчен, вӑл хӑй хуҫине хӑҫан лайӑх итлесси ҫинчен тата унпа хӑҫан пеме лайӑххи ҫинчен каласа пама тытӑннӑ.

Ступин присел возле нового знакомого и, поглаживая рукой воронёный ствол винтовки, тихонько дымя, стал рассказывать о её «праве», о сё поведении и капризах и о том, как лучше с ней воевать.

Туссем // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 66–74 с.

Пуринчен те ытларах тата хӑҫан ӳкмеллипе хӑҫан тӑмаллине пӗлетӗн, туйӑм тытать сана.

И главное — знаешь, когда упасть, когда подняться, инстинкт держит тебя.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Пулӑҫӑсем инкек-синкек курасси кирек хӑҫан та пулкаланӑ, — терӗ ӑна хирӗҫ Лелюков, — кирек хӑҫан та путнӑ пулӑҫӑсӗм, баркассене тӑвӑл-тавраш ҫапа-ҫапа ҫӗмӗрнӗ ӗнтӗ чӑн-чӑн пулӑҫӑшӑн тинӗсре вилсе выртасси ытла намӑсах та мар…

— Ну что ж, случаются и несчастья, — ответил ей Лелюков, — во все времена тонули рыбаки и разбивало штормом баркасы, не так уж позорно помереть настоящему рыбаку в море.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Хӑҫан пучах кӑларчӗ ыраш, хӑҫан шӑркана ларса шӑркине тӑкрӗ вӑл?

Когда заколосилась рожь, когда зацвела, когда отцвела?

Пӗлӗт ҫинчи тата ҫӗр ҫинчи явленисем // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех