Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӑтлансан (тĕпĕ: хӑтлан) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эвтибида, питне аллисемпе хупласа, тухса кайма хӑтлансан, Эномай унӑн ҫулне пӳлсе хучӗ.

Когда Эвтибида, закрыв лицо руками, направилась к выходу, он, подбежав к дверям, сказал заискивающим голосом:

XVIII сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Унтан камсем те пулин тухма хӑтлансан, ҫав ҫынсемшӗн пит начар пулӗ…

И если те попытаются выйти оттуда, им плохо придется…

X сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Амӑшӗ одеялне туртма хӑтлансан та: — Кирлӗ мар, анне, — терӗ вӑл йӑвашшӑн.

Он не сопротивлялся, не тянул на себя одеяло, а лежал спокойно и заговорил: — Ни к чему это, мама.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Йӗркеллӗ калаҫсан, этем ӗретлӗ хӑтлансан, татахчӗ хӑть.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Философла сӑмахласа хӑтлансан, каллех пӗр-пӗрне улталама тӑрӑшаҫҫӗ, рашчут туса пӗтерсен, пӗтӗм вӑя пухса хӑтланнипе ывӑннӑскерсем тата тарланӑскерсем, трактира чей ӗҫме каяҫҫӗ, хӑйсемпе пӗрле хуҫана та чӗнеҫҫӗ.

Пофилософствовав; снова пытаются надуть друг друга, а рассчитавшись, потные и усталые от напряжения, идут в трактир пить чай, пригласив с собою и хозяина.

XVII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Нумайччен чӗртсе хӑтлансан, чӗрӗ пуленке те тивсе каять!

И сырое полено долго поджигать — загорится!

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ӑна вӑл ҫӑрапа питӗретчӗ, уҫнӑ чухне вара яланах ӑраснах сыхланкаласа уҫатчӗ, эпӗ арча ӑшнелле пӑхма хӑтлансан, мана хыттӑн: — Мӗн кирлӗ сана? Ну? — тесе хуратчӗ.

Он запирал его висячим замком, а открывал всегда с какими-то особенными предосторожностями и, если я пытался заглянуть в сундук, грубо спрашивал: — Чего тебе надо? Ну?

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Пулас ҫапӑҫура кам та пулин тарма хӑтлансан, тӳрех перетӗп! — терӗ Вуксан, сывлӑшне аран ҫавӑрса.

Если кто-нибудь в следующий раз побежит, я стреляю! — запыхавшись, промолвил Вуксан.

28 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хутран-ситрен алӑк хыҫне пытанатӑп та, хӗрсен пӳлӗмӗнче тапранакан ҫуйхашӑва ӑмсанса та кӗвӗҫсе итлетӗп, вара ман пуҫа ҫакӑн пек шухӑшсем пырса кӗреҫҫӗ: эпӗ, ҫӳле хӑпарса, Володя пекех Машӑна чуптуса илме хӑтлансан, мӗн курма лекӗ-ши мана?

Иногда, притаившись за дверью, я с тяжелым чувством зависти и ревности слушал возню, которая поднималась в девичьей, и мне приходило в голову: каково бы было мое положение, ежели бы я пришел на верх и, так же как Володя, захотел бы поцеловать Машу?

VI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫӑвӑн пек чухне анне мӗнле пулнине аса илме хӑтлансан, унӑн яланах пӗрешкел ырӑ кӑмӑлпа савса пӑхакан хӑмӑр куҫӗсем, мӑйӗ ҫинчи кӗске ҫӳҫ пӗрчисем явӑнакан вырӑнтан кӑшт аяларахри тур палли, ҫӗленӗ шурӑ ҫуха, мана час-часах ҫупӑрланӑ тата эпӗ час-часах чуптунӑ ачаш типшӗм алӑ ҫеҫ ман куҫ умне тухса тӑраҫҫӗ; анчах сӑнне пӗтӗмӗшпе тӗшмӗртме ҫук.

Когда я стараюсь вспомнить матушку такою, какою она была в это время, мне представляются только ее карие глаза, выражающие всегда одинаковую доброту и любовь, родинка на шее, немного ниже того места, где вьются маленькие волосики, шитый белый воротничок, нежная сухая рука, которая так часто меня ласкала и которую я так часто целовал; но общее выражение ускользает от меня.

II сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кирек мӗн тусан та, кирек мӗн хӑтлансан та — пурпӗр мана пӗр вилӗм.

Что всюду, куда ни сунься, — один каюк.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Юлашкинчен вара, пилӗк сехете ҫитсен, эпӗ хама хам: «Ҫитет? Капла хӑтлансан, манӑн талӑкра ҫирӗм пилӗк сехет те вӗренсе лармалла пулса тӑрӗ! Ыран мана никам та вырӑнтан хӑпартаймӗ!» — терӗм.

Когда наконец дошло до пяти часов, я сказал себе: «Хватит! Этак в конце концов получится, что я должен заниматься двадцать пять часов в сутки! Завтра меня никто не спугнет!»

Таса промокашкӑсем // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

— Капла хӑтлансан эсӗ, вӑй пухма мар, начарланса та кайӑн.

— Таким путем ты, пожалуй, скорее чахнуть начнешь, чем сил набираться.

Ҫурҫӗр ҫулҫӳревҫи // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Малашне те ҫапла хӑтлансан, эпир ак ҫапла тӑвӑпӑр: эсӗ Тавыльӑн ашшӗ пулмӑн.

Если это и дальше будет продолжаться, мы так сделаем, что ты не будешь отцом Тавыля.

Экэчо ывӑлӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

— Пирӗн вулакансем те ҫавнашкал хӑтлансан, эпӗ мӗн тӑвассине хам та пӗлместӗп.

— Если у нас будут такие читатели, то я и не знаю, что будет.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

Хӑйӗн ӗҫӗсемпе пуянлӑхӗ, тата чапӗ ҫинчен тем пек шухӑшлама хӑтлансан та, ҫапах ӑна шикленес шухӑш ҫӗнтернӗҫемӗн ҫӗнтерсе пынӑ, хӑть те мӗн ҫинчен шухӑшласан та, пӗр шухӑш ун пуҫӗнчен кайман: «Мӗншӗн-ши эпӗ ҫав Кӑршка-кассинчех ҫывӑрмарӑм?» — тенӗ вӑл.

Сколько он ни старался думать о своих расчетах, делах и о своей славе и своем достоинстве и богатстве, страх всё больше и больше завладевал им, и над всеми мыслями преобладала и ко всем мыслям примешивалась мысль о том, зачем он не остался ночевать в Гришкине.

VI // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Анчах тем пек ҫывӑрма хӑтлансан та, ҫапах вӑл ҫывӑрса каяйман, унӑн пӗртте ҫывӑрас килмен.

Но сколько он ни старался теперь, он не мог уже забыться.

VI // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.

Анчах Гарикӗ унӑн кимминчен тытма хӑтлансан, вӑл ӑна кӗсменӗпе хӑмсарчӗ.

Но когда Гарик попытался схватиться руками за борт, мальчишка лениво замахнулся веслом.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Вӑрман касакан Семеновӑн бригади хатӗрленӗ йывӑҫа сакӑрвунӑ кубометр вырӑнне ҫӗр те вунӑ кубометр тесе десятнике улталаса пама хӑтлансан ун ҫинчен листок урлӑ пурте пӗлчӗҫ.

Когда бригада лесорубов Семенова «зарядила туфту», попытавшись сдать десятнику заготовленные восемьдесят кубометров леса за сто десять, через листовку об этом узнали повсюду.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Эпир, начальниксем, нумаййӑн, пурте хуҫаланма хӑтлансан — ӗҫе пӑсма ҫеҫ пултарӑпӑр.

Нас, начальников, много, и если все будем хвататься за один руль — быстро сползем в канаву.

Пӗрремӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех