Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл, пӳрнисенчен виҫӗ ҫӗрӗ, хӑлхисенчен икӗ хӑлха унки, аллисенчен икӗ сулӑ кӑларса, Богданов укҫисемпе юнашар хурса хӑварчӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Анчах та те гэпэушниксем ӑнкарса илчӗҫ, те кам-тӑр хӑлхисенчен пӑшӑлтатнӑ — пӗр эрнерен милиционерсем ҫӗрле килсе Хӗветӗре ҫавӑтса кайрӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Уйрӑлу шӑпи // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

— Ятне Гиннесӑн рекорд кӗнекине ҫырмалли качака таки вӗт ку! — ӑш-пиллӗ куллине «хӑлхисенчен ҫаклатса», айран ирӗлчӗ милиционер, унтан, тул картаран тухнӑ май, хушса хучӗ:

Куҫарса пулӑш

Трофим // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 96–116 с.

Авдейпа унӑн юлташӗ хушшине кӗрсе ларнӑскер, ахӑлтата-ахӑлтата хыттӑн кулчӗ вӑл, е пӗрне, е тепӗрне ыталарӗ, хӑлхисенчен темӗн пӑшӑлтатрӗ.

Куҫарса пулӑш

Ирхи сывлӑм // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ӑшӑ ҫумӑр: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 128 с. — 84–112 с.

Пуҫӗнче хӑлхисенчен ҫӳле лартса янӑ ҫӗлӗк лӑстӑкӗ.

На голове, высоко над ушами посаженная ободранная шапка.

Вӑрман халапӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Хӑлхисенчен тытнипе унпа пӗрлех Павӑлпа Хӗлип те пӗшкенеҫҫӗ, лешӗ тӳрленсе тӑрсан пуҫӗсене чалӑштарса кусем те ирӗксӗрех тӳрленсе тӑраҫҫӗ.

Павел и Хелип, которых он держит за уши, наклоняются вместе с ним, когда тот выпрямляется, невольно выпрямляются и они.

Ҫӗрлехи ӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Яка Илле ал айне лекнӗ икӗ ачана, Павӑлпа Хӗлипе, хӑлхисенчен чап ҫавӑрса тытать те юпа ҫумӗнче ларакан ухмах патне ҫавӑтса пырать.

И тут Щеголь ухватил попавшихся под руку Павла И Хелипа за уши и потащил к сидевшему возле столба нищему.

Ҫӗрлехи ӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Вӑхӑтран-вӑхӑта тарҫӑсем ҫак хӑмпӑсемпе хӑйсем ҫывӑхӗнче тӑракан ҫынсене тутисенчен е хӑлхисенчен ҫапса илнӗ.

Время от времени слуги хлопали этими пузырями по губам и ушам лиц, стоявших подле.

Иккӗмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Антон Свенсон мачтӑ тӑрринче ларакан ывӑлне панулмие улмуҫҫи ҫинчен силлесе антарнӑ пек силлесе антарчӗ те унӑн хӑлхисенчен ярса тытрӗ.

Антон Свенсон стряхнул своего сына с верхушки мачты, как стряхивают яблоко с яблони, и вцепился пальцами ему в ухо.

Юнкун, октябӗрӗн 31-мӗшӗнче, Эмиль лашаллӑ пулать тата Петрель-фрупа пӗтӗм Виммербю ҫыннисене вилесле хӑратса пӑрахать // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Эпӗ ӑна ачашласа ерипен шӑлкаларӑм, хӑлхисенчен турткаларӑм.

Я тихо погладил его, потрепал за ухо.

Беби-парикмахер // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Ашака хӑваласа пыраканӗ ӑна хӑлхисенчен ярса тытрӗ, анчах вырӑнтан хускатаймарӗ.

Погонщик схватил осла за уши, но не мог сдвинуть его с места.

Ашак // Александр Клементьев. Тихонов Н.С. Пакистан ҫинчен: калавсем; вырӑсларан А. Клементьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 99 с.

Ытти ҫынсем те, пурте, хӑлхисенчен ваткӑна кӑларма тытӑнчӗҫ, мӗншӗн тесен, вӗсем те ваткӑпа хӑлхисене пӑкӑласа лартнӑ.

И все тоже стали из ушей вату вынимать, потому что тоже вату запихали.

Эпир Харькова вӗҫсе ҫитни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Пӗчӗк хӑлхисенчен сапфир ҫӑлтӑрсен ӑшне кӗртсе лартнӑ шултра ахах пӗрчисем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ; мӑйӗ тавра сапфир ҫӑлтӑрпа илемлетнӗ ахах пӗрчисем явӑнаҫҫӗ.

В маленькие уши были вдеты две крупные жемчужины со сверкающими подвесками из сапфиров в форме звездочек; шею обвивало жемчужное ожерелье, с которого спускалась большая сапфировая звезда.

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Эпӗ унӑн хӑлхисенчен лайӑх тытса лартӑм та, эпир тӗттӗм ҫӗрте хирсем, виноградниксем, пахчасем урлӑ вӗҫтертӗмӗр.

Но я крепко держал его за уши, и мы поскакали в темноте через поля, виноградники, огороды.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

«Пӗтрӗм», тесе шухӑшларӑм та, эпӗ такӑнса темӗскер ҫемҫе те ӑшӑ япала ҫине ӳкрӗм, такам хӑлхисенчен ярса илтӗм…

Я подумал: «Погиб», споткнулся, упал на что-то мягкое и тёплое, схватился за чьи-то уши…

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Сасартӑк сӑрӑ кумка каллех ҫул урлӑ сиксе ӳкрӗ, Буратино пӑхса юлма ӗлкӗрчӗ, — вал мулкач пулчӗ, — унӑн ҫинче утланса ларса, ӑна хӑлхисенчен ярса тытса, пӗр шап-шурӑ шурӑхса кайнӑ пӗчӗкҫеҫҫӗ ҫын ларса пырать.

Вдруг серый комочек опять перескочил дорогу, Буратино успел разглядеть, что это заяц, а на нём верхом, держа его за уши, сидит бледный маленький человечек.

Буратино Ухмахсен Ҫӗршывӗнчен тарать те, инкек-синкек тӗлӗшпе, хӑйӗн юлташне тӗл пулать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Курсантсенчен кашниех Витяҫӗн мӑкӑрӑлса тухнӑ чӗркуҫҫийӗсенчен, унӑн усӑнса аннӑ шанчӑксӑр хӑлхисенчен, ҫаралнӑ хӳринчен, тухса тӑракан аякпӗрчисенчен кулма пӑхатчӗҫ.

Каждый курсант считал своим долгом позлословить над голенастыми ногами Витязя, над его безнадежно опавшими ушами, над голым хвостом и выпирающими ребрами.

6 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Пӳрте рота комиссарӗ Мирко кӗчӗ, вӑл пысӑках мар, салхуллӑ, куҫлӑхне хӑлхисенчен шпагатпа ҫыхса янӑ.

В избу вошел Мирко — комиссар роты, невысокий хмурый юноша в очках, привязанных к ушам веревочками.

6 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Хӑш чухне, тытӑҫса кӗрешнӗ вӑхӑтра, хӑйӗн суранланса пӗтнӗ кулакан тутисемпе Ривэрӑн хӑлхисенчен йӗркесӗр кӳренӳллӗ сӑмахсем каласа ҫухӑрнӑ.

Входя в клинч, шептал своими рассеченными, но улыбающимися губами в ухо Ривере нестерпимые и грязные оскорбления.

IV // В.Г. Шильдяков. Джек Лондон. Мексикенец: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 52 с. — 6–51 с.

Лев Степанович яланах мала пырса тӑнӑ, клирос ҫинчисемпе пӗрле юрланҫи пулнӑ, ашкӑнакан ачасене хӑех хӑлхисенчен туртнӑ тата мӗнле сӑхсӑхмаллине, мӗнле ҫӗре ҫитиех пӗшкӗнсе пуҫҫапмаллине староста урлӑ вӗрентсе тӑнӑ.

Лев Степанович становился впереди, подтягивал клиросу и бдительным оком смотрел за порядком, сам драл за уши шаливших мальчишек и через старосту показывал, когда надо было креститься и когда класть земные поклоны.

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.