Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хушшисенче (тĕпĕ: хушӑ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
вӑрмансемпе сӑртсен хушшисенче — материкӑн, виҫ-тӑватӑ харсӑр шыравҫӑсӑр пуҫне ӗмӗрне никам пырса кӗмен вырӑнӗсем тӑрӑх вӑл ҫапла сӗтӗрӗнсе ҫӳренӗ.

горам и лесам этой необитаемой части материка, которую посетили до него только несколько смельчаков-исследователей.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Вара Гленарван хытӑ итлеме пуҫларӗ; алӑк хыҫӗнче аптрамалла сасӑсем илтӗнеҫҫӗ; ҫак сасӑсем ӗмӗрне ҫын ҫӳремен пушӑ сӑртсем хушшисенче ӑҫтан тухни те паллӑ мар.

Тогда Гленарван напрягал слух, стараясь уловить доносившиеся из-за двери какие-то странные звуки, неизвестно как возникшие в этих безлюдных и пустынных горах.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Кӑнтӑрла иртсе икӗ сехет ҫитерехпе вӗсем ҫара сӑрт тӳписен хушшисенче сарлакан пӗр темӗн анлӑш пушӑ вырӑна тухрӗҫ.

Около двух часов пополудни отряд вышел на громадное, совершенно пустынное плато, лежавшее среди голых горных вершин.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӗрлӗ гвардеецсем пӑшалӗсене ӳркевлӗн лавсем ҫине кая-кая пӑрахаҫҫӗ, револьверӗсене ҫатансем урлӑ ывӑтаҫҫӗ, кил хушшисенче пытараҫҫӗ.

Красногвардейцы вяло сносили оружие, револьверы кидали через плетни, прятали, расходясь по дворам.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Акӑш-макӑш хаваслӑ шӑв-шав урамра тата кил хушшисенче вӑрахчен кӗрлесе тӑчӗ.

Оживленный говор гудел по улице и дворам.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Гимнастерки унӑн айӑкӗсем тӗлӗнче ҫӑтӑ-ҫӑтӑ туртӑнса тӑрать, хул хушшисенче хутланса кӗнӗ, сарлака кӑкӑрӗсем ҫинче кӗҫ-вӗҫ ҫурӑлса тухас пек тӑрать.

Гимнастерка туго облегала его бока, морщинилась подмышками, чуть не лопалась на широченной выпуклой груди.

II // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Эпир пуҫтарӑнса тухса кайрӑмӑр, ту хушшисенче ҫак пуянлӑха пухрӑмӑр та, — вӑл аллипе лавсем ҫине тӗллесе кӑтартрӗ, — хамӑр пата, килелле уттаратпӑр…

Ну, мы собрались, поехали, набрали в горах вот этого добра, — она указала рукой на брички, — и едем себе домой…

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӑл чӳречерен нумайччен пӑхнӑ, анчах выльӑха мӗнле хӑваланин картинине куҫпа курса палӑртайман-ха, тӗрӗссипе картинӑна ҫеҫ мар, утса пыракан чӗрӗ выльӑхсен йышне те, геройсен сӑн-пичӗсене курма май пур ҫынсене те — ҫураннисене, юланутлисене курса палӑртайман; вӑл вырӑн пейзажне — тусене те, кӗрхи ҫутӑ тӗспе сӑрланнӑ ту хушшисене те; кӗпӗрленсе пыракан ӗне, сурӑх, лаша кӗтӗвӗсене те курма пултарайман; выльӑх кӗтӗвӗсем хӑваланӑ чухне янӑраса тӑракан сасӑсене: ҫӗр айӗнчен тухнӑ пек илтӗнекен пиншер ура сассисене, кӗтӳҫӗсен савӑнӑҫлӑ та кӑштах тытӑнчӑклӑ сассисене, сурӑхсем макӑрнине, ӗнесем вӑрӑммӑн та хурлӑхлӑн мӗкӗрнине, хӑйӗн кӗтӳне ертсе пыракан ӑйӑр пӑшӑрхануллӑ тулхӑрнине, йытӑсем вӗрнине, пушӑсем шартлатнине, ту ҫинчен юхакан шывсем шавланине, ту хушшисенче янӑракан сасӑсене Илья курман та, илтмен те.

Он смотрел в окно, но еще зрительно не представил себе всю картину перегона, вернее — не просто картину, а живую, движущуюся массу скота, людей, где бы можно было увидеть и лица пастухов — пеших и конных, и пейзаж местности — горы, ущелья уже в осенних красках, и идущие стада, отары, табуны, и не только увидеть, но и услышать те характерные звуки, которые всегда сопутствуют перегону: глухой, точно идущий из-под земли топот тысяч копыт, немного охрипшие голоса, блеяние овец, протяжное и грустное мычание коров, тревожное ржание жеребца, ведущего свой табун; лай собак, хлопки кнутов, шум горных рек и эхо, плывущее по ущелью.

XVIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Лӑпкӑ ҫил-тӑман ҫеҫ ҫурт-йӗр хушшисенче вӗҫтеркелет, урам тӑрӑх кӗртсем ҫийӗпе явӑнса иртет…

Только легкая метелица шарила вокруг домов и строений да каталась по сугробам вдоль улиц…

XIX // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Пӑхса, шухӑшласа тӑратӑн та, вара ҫак сӑртсемпе чултусем ҫинче городоксемпе крепоҫсем тӑрӑ вӑхӑтӑн манӑҫа тухнӑ картини куҫ умне килсе тӑрать; ун чухне ҫак ту хушшисенче тапӑнусен шӑв-шавӗ янӑраса тӑнӑ, казаксемпе горецсен ялӗсем пӗр-пӗринпе тӑшманла пурӑннӑ…

Приглядишься, подумаешь, и забытой картиной встает перед глазами то далекое время, когда вот здесь, по этим холмам и скалам, стояли кордоны и крепости; когда-то здесь шумели набеги, а казачьи и горские поселения обозначали собой две враждующие линии…

XIII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

йывӑррӑн пусӑрӑнса выртакан пӑрсем хушшинчи ҫурӑксенчен тӑрна куҫ пек тӑрӑ шыв сӑрхӑнса тӑрать, ту хушшисенче, шыв шавласа-кӗрлесе юхнӑ вырӑнти чуллӑ сӑмсахсенче, кӑпӑк вылять, пӗчӗк юханшывсенчи ҫап-ҫуттӑн йӑлтӑртатса кукӑр-макӑрӑн юхакан шыв айлӑмалла вирхӗнсе чупса анать.

Из ледниковых расщелин, как из-под пресса, сочились холодные, стеклянно-чистые струи, билась по ущельям вода, плясали на каменистых выступах гребешки пены, и говорливые речонки, блестя и извиваясь, неслись в отлогую долину.

I // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Вӗсен хушшисенче унта та кунта яштака, тӳп-тӳрӗ тирексем, кӗлтумашкӑн тейӗн, турачӗсене тӳпенелле кӑнтарнӑскерсем, тем ҫӳллӗш хӑпарса тӑраҫҫӗ, ватӑ каштансем хӑйсен тӗреклӗ тӑррисене, чатӑр пекрех саркалантарса, анлӑн та мӑнаҫлӑн ывтӑнтарнӑ; йывӑҫсем пуш-пушах-ха, ҫара вуллисем хуран ҫех курӑнаҫҫӗ, ҫапах та куҫа, аран кӑна пулин те, вӗсем чи малтанхи тӗклӗ, савӑнӑҫлӑ симӗслӗхпе саралма пуҫлани палӑрать ӗнтӗ.

Между ними там и сям возвышались стройные, прямые тополи с ветками, молитвенно устремленными вверх, в небо, и широко раскидывали свои мощные купообразные вершины старые каштаны; деревья были еще пусты и чернели голыми сучьями, но уже начинали, едва заметно для глаза, желтеть первой, пушистой, радостной зеленью.

VI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Ҫак ҫӳлӗ чул сӑмсахӗнчен ытармалла мар вырӑн курӑнса тӑрать, аялтарахра чул хушшисенче хӗсӗне-хӗсӗне тӑнӑ полярти хир мӑкӗ ӳсет.

Чудная картина открывается с этой высокой скалы, у подошвы которой растут, пробиваясь между камней, дикие полярные маки.

Эпилог // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Шӑматкун вӗсем, пӗрене ҫине ларса, Миссури шывӗ хӗррине ҫитнӗ, хӑйсен хулинчен пӗр пилӗк-ултӑ миля анаталларах тухнӑ та укӑлчаран инҫетрех мар вӑрманта ҫӗр каҫнӑ, тул ҫутӑлнӑ-ҫутӑлманах вӗсем пахча хыҫӗсемпе хулана пырса ҫитнӗ те чиркӳри хор ҫинче, арӑш-пирӗш выртакан ҫӗмрӗк тенкелсем хушшисенче канлӗн, лайӑхах ҫывӑрса тӑраннӑ.

В субботу, когда уже смеркалось, они переправились на бревне к миссурийскому берегу, выбрались на сушу в пяти-шести милях ниже городка, ночевали в лесу, а перед рассветом пробрались к церкви окольной дорогой по переулкам и легли досыпать на хорах среди хаоса поломанных скамеек.

18-мӗш сыпӑк. Том хӑй курнӑ тӗлӗкӗ ҫинчен каласа кӑтартать // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех