Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хуплать (тĕпĕ: хупла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шурӑпа сӑрланӑ кӗленче картише хуплать; чӳрече нихӑҫан та уҫӑлмасть, иккӗлле решеткене вара — тарас тесен — хурҫӑ пӑчкӑсӑр ҫӗнтерейместӗн; анчах Давенантӑн пӑчкӑ пулсан та алӑкри шӑтӑк, — ун витӗр надзиратель кӑнтӑрла та, ҫӗрле те камерӑна пӑхса тӗрӗслесех тӑрать, — тармалли асӑннӑ меслете пуҫӗпех аркатать.

Стекла, вымазанные белой краской, скрывали двор; окно никогда не открывалось, а двойная решетка требовала для побега стальной пилы; но, если бы Давенант даже имел пилу, отверстие в двери, через которое днем и ночью посматривал в камеру надзиратель, решительно отстраняло такой способ освобождения.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вӑрман хӗрринче сарӑлса ӳсекен капӑр курӑк-чечек сӑна та, ӗшенсех ҫитнӗ утне те хуплать.

Пышно разросшаяся опушка скрывала его вместе с загнанной лошадью.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ҫур ҫӗр иртеспе анакан тӗтре хайхи тавралӑха сӗт пек шурӑ мамӑкпа хуплать тейӗн.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Нумай хутчен ҫунӑ ҫитса кӗпи хӗр ачан хӗвелпе пиҫсе хуралнӑ имшеркке урисене чӗр куҫҫи таран ҫеҫ хуплать.

Стиранное много раз ситцевое платье едва прикрывало до колен худенькие, загорелые ноги девочки.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Кӗнекесене вӑл урамра та вулатчӗ, — питне кӗнекепе хуплать те панель тӑрӑх утса пырать, ҫынсене тӗрткелет.

Он читал книги даже на улице, — идет по панели, закрыв лицо книгой, и толкает людей.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Янкель те шӑнса пӑсӑлнӑ чухнехи пек час-часах ҫӑварне аллипе хуплать.

Да и сам Янкель прикладывал очень часто руку во рту, как будто бы страдал простудою.

XI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Верочка аллипе куҫне хуплать.

Верочка закрывает руками голову.

Маруся, Галя тата Вера ҫухални // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Вӑл пӗрре хӑлхисене хуплать, тепре мирлӗн калаҫма тӑрӑшать:

Он затыкал уши и говорил мирно:

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫӗр чӑмӑрӗ тӳпен ҫуррине хуплать ӗнтӗ.

Шар земли закрывал полнеба.

Ҫӗр // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Алӑкран инҫех те мар, кӗнеке ҫӳлӗкӗнчен тайӑнса, кӗл ҫӳҫлӗ ҫамрӑк хӗрарӑм тӑрать, — хура кӗпи мӑйӗнчен пуҫласа урайне ҫитичченех, ал лапписене те хуплать.

Недалеко от двери, прислонившись к книжным полкам, стояла пепельно-волосая, молодая женщина, в чёрном платье, закрытом от шеи до пола, до кистей рук.

Тӗтреллӗ шарик // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Карап мӗлки таткаланчӑк ҫырансем тӑрӑх, тимӗр тӑприн хӗлхемленекен ҫурӑкӗсемпе металл тӑрӑх, мӑк курӑкӗпе витӗннӗ хӗвел тайлӑмӗсем тӑрӑх вӗҫсе тӗтреллӗ тӗпсӗрлӗхелле ыткӑна-ыткӑна анать, алмаз пек ҫиҫекен пӑрлӑ тӑрӑсене, тӗкӗрле глетчерсене пӗлӗтлесе хуплать.

Тень от корабля летела внизу по рваным обрывам, искрящимся жилами руд и металлов, по крутым склонам, поросшим лишаями, срывалась в туманные пропасти, покрывала тучкой сверкающие, как алмазы, ледяные пики, зеркальные глетчеры.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Тепӗр пӳлӗмре — чӑл-пар ҫӗмрӗк тӗкӗр, вӑл стенасенчен пӗрне хуплать, урайӗнче — кавсӑлнӑ ҫӗтӗк-ҫурӑк купи, ӳкнӗ сӗтел-пукан, шкапсенче — тумтир ластӑкӗсем.

В другой комнате — вдребезги разбитое зеркало, закрывающее одну из стен, на полу — куча истлевшего тряпья, опрокинутая мебель, в шкафах — лохмотья одежд.

Пӑрахса хӑварнӑ пӳрт // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Марс халӗ пӗтӗм тӳпене хуплать, тӗксӗмленет, унӑн хӗррисем алтӑр евӗр кукӑрӑлаҫҫӗ.

Марс закрывал теперь всё небо, тускнел, края его выгибались чашей.

Анса ларӑм // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Суранланса пӗтнӗ, юн тымарӗсенчен юн сӑрхӑнать, куҫа хуплать, алсем ҫине, пулемет ҫине, юр ҫине тумлать.

Это кровь его вытекала и струилась через пробитые вены и артерии, заливая глаза, капая на руки, пулемет, снег.

33 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Тар юхса анса куҫа хуплать.

Пот заливал глаза.

6 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Люба ҫав тери ахӑлти, тепӗр чухне каҫса кайсах кулать, аллисемпе хӑлаҫланать, пӳлӗм тӑрӑх чупать; Катя вара кулнӑ чух ҫӑварне тутӑрпа е аллипе хуплать.

Любочка страшная хохотунья и иногда, в припадке смеха, машет руками и бегает по комнате; Катенька, напротив, закрывает рот платком или руками, когда начинает смеяться.

XXI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мими стена ҫумне таяннӑ та кӗҫ-вӗҫ ӳкесле тӑрать; ҫийӗнчи кӗпи лутӑрканнӑ, ун ҫумне тӗксем ҫыпҫӑннӑ, калпакӗ пӗр айккинелле чалӑшнӑ; тӑртаннӑ куҫӗсем хӗп-хӗрлӗ, пуҫӗ чӗтрет; вӑл чӗрене ҫуракан сасӑпа чарӑнмасӑр ӗсӗкле-ӗсӗкле йӗрет, питне тӑтӑшах тутӑрпа е аллисемпе хуплать.

Мими стояла, прислонившись к стене, и, казалось, едва держалась на ногах; платье на ней было измято и в пуху, чепец сбит на сторону; опухшие глаза были красны, голова ее тряслась; она не переставала рыдать раздирающим душу голосом и беспрестанно закрывала лицо платком и руками.

XXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Иккӗмӗш Ивин — Сережка — хурарах сӑнлӑ, кӑтра ҫӳҫлӗ ача, ҫирӗп сӑмси каҫӑртарах, хӗп-хӗрлӗ хитре тути ҫӳлти ретри тухарах ларнӑ шурӑ шӑлӗсене сайра хутра ҫеҫ хуплать, тӗттӗмрех кӑвак куҫӗсем илемлӗ, ытла та ҫивӗч сӑнлӑ хӑй.

Второй Ивин — Сережа — был смуглый, курчавый мальчик, со вздернутым твердым носиком, очень свежими, красными губами, которые редко совершенно закрывали немного выдавшийся верхний ряд белых зубов, темно-голубыми прекрасными глазами и необыкновенно бойким выражением лица.

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Диктор каласа пани пӗр вӗҫӗм пырать пулин те, халь ун сассине хутран-ситрен ҫеҫ итлеме пулать, вӑрҫӑ шавӗ хӑлхана хуплать.

Куҫарса пулӑш

Аттесен ҫулӗпе… аттесен йӗрӗпе… // Надежда Кириллова. https://chuvash.org/blogs/comments/5620.html

Вӗҫен кайӑксен сасси хӑлхана хуплать.

Птичий гомон оглушал.

Хӗрлӗ хӗвел // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех