Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хисепленине (тĕпĕ: хисепле) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑй чӑваша ҫав тери, чунтан-чӗререн хисепленине палӑртса калать ӗнтӗ вӑл ҫак сӑмахсене.

Куҫарса пулӑш

«Чӑваш пулар та итлесе пӑхар...» // Геннадий Волков. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с. — 5–8 с.

Ҫапла туни унта пӗр-пӗрне ҫав тери хисепленине пӗлтернӗ.

Это считалось признаком высшего расположения.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Унсӑр пуҫне, класра пур ача та формӑпа пулни дисциплина ҫирӗппине, ачасем хӑйсен коллективне хисепленине кӑтартать.

Кроме того, школьная форма — свидетельство дисциплинированности и признания коллектива.

Ҫамрӑксен тумтирӗ // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Вилнӗ ҫынна хисепленине эпир юлашки хут ӑна пытарас ӗҫе хутшӑнса, чӗрӗ чечексемпе ӑсатса кӑтартатпӑр.

Последнее уважение усопшему мы выражаем участием в похоронах и живыми цветами.

Вилӗм, пытару тата асӑну // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Кил хуҫи арӑмӗ кама та пулин ҫав тери хисепленине кӑтартас тесе, сӗнекен апат-ҫимӗҫе ҫав ҫынна чи малтан хурса парать, хӑйне валли хӑнасен умне лартса пӗтерсен тин илет.

Если хозяйка хочет кому-либо оказать особое почтение, она протягивает блюдо прежде всего этому человеку, себя она обслуживает в последнюю очередь.

Сӗтел хушшинче хӑвна мӗнле тытмалла // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӑнана пыни ҫынна хисепленине кӑтартать.

Визит — проявление вежливости и уважения к хозяину дома.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ним калаҫмасӑр ташлама юрать, ҫапах та, ҫынна хӑйне хисепленине пӗлтерсе калаҫсан аванрах.

Можно танцевать молча, но все же вежливее выразить свое уважение к партнеру и немного поговорить.

Ташӑ каҫӗнче // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Перчеткене хывни — ҫынна хисепленине кӑтартакан паллӑ.

Рука, поданная без перчатки, — признак уважения человека.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫав тери хисепленине кӑтартас текен ҫынна нихҫан та перчеткепе алӑ тытмаҫҫӗ.

Не подают руки в перчатке тем, кому хотят выразить особое почтение.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Пӗр ҫулти хӗрарӑмсем те пӗр-пӗрне ура ҫине тӑрса сывлӑх сунни — хисепленине кӑтартакан паллӑ.

Если женщина встанет, приветствуя даму одного с ней возраста, этим она подчеркивает свое уважение к ней.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ура ҫине тӑни — хисепленине палӑртни.

Вставание — это выражение почтения.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Саламлани, чӑннипе илсен, ҫынсем пӗр-пӗрне хисепленине кӑтартакан япала.

Приветствие — это, по существу, акт проявления дружелюбия и уважения.

4. Саламласси, ҫынна ҫынпа паллаштарасси // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

«Юлташ» е «хисеплӗ юлташ» тени ҫынна кирлӗ таран хисепленине кӑтартмасть.

Обращение просто «товарищ» или «уважаемый товарищ» анонимно и не выражает достаточного уважения.

3. Калаҫу культури // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫакӑн пек тытнипе ҫамрӑк ҫын аслисене хисепленине кӑтартать.

Этим он подчеркивает свое уважение к старшим.

2. Ҫыннӑн хӑйне хӑй тытас йӑли // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Мӗнле ҫӳрени, тӑни, ларни, аллисене тыткалани урисемпе пускалани тӑрӑх эпир ҫын ыттисене хисепленине е картманнине туятпӑр.

По тому, кто как стоит, ходит, сидит, держит руки и ноги, мы можем судить об уважении или пренебрежении к окружающим.

2. Ҫыннӑн хӑйне хӑй тытас йӑли // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хӑтӑрнӑ чухне те ҫынна хисепленине палӑртмалла.

Справедливое наказание предусматривает обязательное уважение к человеческому достоинству.

Лайӑх енӗсем // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хальхи вӑхӑтра ҫакӑ ҫынна ҫын хисепленине палӑртать.

Сегодня эта традиция истолковывается как свидетельство уважения.

Ҫын хӑйне халӗ тата ӗлӗк мӗнле тытни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫамрӑккисем аслисене хисепленине пур енӗпе те кӑтартаҫҫӗ: вырӑн параҫҫӗ, алӑ тытмалла чухне те хӑйӗнчен аслӑ ҫын алӑ парасса кӗтеҫҫӗ.

Младшие выражают уважение старшим во всем — и уступая старшему место, и ожидая, когда пожилой человек сам протянет руку для рукопожатия и т. д.

Ҫын хӑйне халӗ тата ӗлӗк мӗнле тытни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

— Халь эпӗ пирӗн ачасем Зойӑна хисепленине куратӑп.

— Теперь я вижу, что наши ребята уважают Зою.

«Хӑех паллӑ…» // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

— Вӑл лайӑх ҫын, — тетчӗ Зоя хӑш-пӗр ҫын ҫинчен, эпӗ вара вӑл ҫынна Зоя ҫав тери хисепленине ӑнланса илеттӗм.

— Он хороший человек, — говорила о ком-нибудь Зоя, и этого было достаточно — я знала: она очень уважает того, о ком так отзывается.

Вера Сергеевна // Макар Хури. Космодемьянская Л.Т. Зойӑпа Шура ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 232 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех