Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Эпӗ ҫав пӳрте халӗ те ас тӑватӑп: ҫулла маччаран шӑпӑртатса ҫумӑр каятчӗ, хӗлле чӳречесем тем хулӑнӑш шӑнса ларатчӗҫ, мӑрьерен ҫил улатчӗ, эпир кӑмака ҫумӗнчен хӑпма пӗлместӗмӗр.

Куҫарса пулӑш

Поэт-салтак // Тӑван Атӑл. «Тӑван Атӑл». — 1963, 6№ — 42-44 с.

Пулат ҫинчен Виктӑрӗ улатчӗ: — Анне, ан ҫухӑр-ха! Пурӑнмалли ҫук… — тетчӗ.

С полатей выл Виктор: — Мамаша, да не орите вы! Жить нельзя…

VIII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫынӗсем палуба тӑрӑх хытӑран-хытӑран кускаласа ҫӳретчӗҫ, классенчи пассижирсем сиксе тухрӗҫ, тахӑшӗ борт хыҫнелле тапса сикрӗ, ун хыҫҫӑн — тепри, унтан татах; икӗ мужикпа манах палуба ҫумне винтӑласа лартнӑ тенкеле пуленкесемпе ҫапса вӗҫертсе кӑларма хӑтланчӗҫ; кормаран чӑхсем хупнӑ пысӑк решеткене шывалла печӗҫ; палуба варрине, капитан тӑракан вырӑна хӑпармалли пусма патне пӗр мужик чӗркуҫленсе ларнӑ та, хӑй ҫумӗпе чулакансене пуҫ тайса: — Православнӑйсем, ҫылӑхлӑ эпӗ… — тесе кӑшкӑрса улатчӗ.

А люди носились по палубе всё быстрее, выскочили классные пассажиры, кто-то прыгнул за борт, за ним — другой, и ещё; двое мужиков и монах отбивали поленьями скамью, привинченную к палубе; с кормы бросили в воду большую клетку с курами; среди палубы, около лестницы на капитанский мостик, стоял на коленях мужик и, кланяясь бежавшим мимо него, выл волком: — Православные, грешен…

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Ҫил-тӑман паянхи пекех тӗрлӗрен сасӑпа улатчӗ, анчах ун чухне вӑл ӑна илемлӗ кӗвӗ пек илтӗнетчӗ.

Так же на разные голоса завывала вьюга; но тогда это казалось веселой музыкой.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.