Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

уласах (тĕпĕ: ула) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унта вара татӑлсах, уласах йӗрсе ячӗ.

Куҫарса пулӑш

Мӑнтӑрккапа Вӑрӑмкка (е Турӑ пӳрни) // Василий Сипет. Сипет В.Н. Калавсем. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2019. — 224 с. 8–35 с.

Ҫав самантрах Мерин имшер алли Жипа пӗтӗм вӑйран питӗнчен шаплаттарчӗ, вӑл тилӗрнипе уласах ячӗ.

В тот же момент худенькая рука Мери с силой ударила Жипа по лицу, и он взвыл от ярости.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

— Кӗленче, йӗксӗк?! — сутӑнчӑк ҫине сиксе ӳксе уласах ятӑм эпӗ.

— Стекло, негодяй?! — завопил я, бросаясь к предателю.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Чӗр чунсене кӑмӑлне ҫемҫетмешкӗн чылайччен ӳкӗтлерӗ, хӑйӗнпе каҫхи апат вырӑнне усӑ курма хистерӗ, — ӗҫ кӑларайманнипе, юлашкинчен, уласах йӗрсе ячӗ, арӑслансене урамри чи япӑх сӑмахсемпе ятласа пӗтерчӗ, унтан пит инҫех мар тӑкӑрлӑка «кали-мали» порцийӗ патне вӗҫтерчӗ.

Разжалобив себя, сколько мог, тщетными увещеваниями к зверям использовать его как ужин, сторож наконец расплакался навзрыд, изругав львов уличной бранью, и побежал в не столь отдаленный переулок за порцией «кали-мали».

II. Хуралҫӑ йӑнӑшӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 66–73 с.

Ыратнипе мар, нимӗн тӑвайман енне уласах йӗрсе ячӗ те хӗрарӑм кӗтесе кайса хӗсӗнчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Амӑшӗ ӑна килӗнче хӑварасшӑнччӗ, анчах вӑл уласах йӗме пуҫларӗ те, ӑна та пӗрле илмелле пулчӗ.

Мама хотела оставить ее дома, но она подняла такой рев, что пришлось взять с собой.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Старик чӗркуҫленсе ларать, савӑннипе уласах йӗрет, ҫӗре чуптӑвать, унтан хӗрес патне шуса пырать те ӑна ик аллипе ыталаса илет: юлашкинчен вӑл Липинцӑра, унӑн пӗр вилӗ ӳчӗ ҫеҫ хум ҫийӗпе ҫапкаланса ҫӳрекен сулӑ ҫинче выртать, чунӗ вара телейлӗ те канлӗ ҫӗре вӗҫсе кайрӗ…

Старик падает на колени, громко рыдает от счастья, целует землю, затем подползает к кресту и обнимает его обеими руками: наконец, он в Липинцах! Да, это так, наконец он в Липинцах, и только его мертвое тело покоится на блуждающем по разлившимся рекам плоту, а душа улетела туда, где ждет ее счастье и покой…

III // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Атте мана ӳкӗтлеме пуҫлӗ, анчах эпӗ алла сулӑп та калӑп: «Ҫук, ырӑ ҫыннӑм, эпир пӗрле пурӑнма пултараймастпӑр, ярах мана», — вара эпӗ ӑна ыталаса илӗп те тем пирки-ҫке французла калӑп: «Oh mon père, oh mon bienfaiteur, donne moi pour la dernière fois ta bénédiction et que la volonté de Dieu soit faite» Ҫапла шухӑшласа илсен, эпӗ, тӗттӗм чӑланта арча ҫинче лараканскер, уласах йӗрсе яратӑп.

Папа станет просить меня, но я махну рукой, скажу ему: «Нет, мой друг, мой благодетель, мы не можем жить вместе, а отпусти меня», — и я обниму его и скажу ему, почему-то по-французски: «Oh mon père, oh mon bienfaiteur, donne moi pour la dernière fois ta bénédiction et que la volonté de dieu soit faite»! И я, сидя на сундуке в темном чулане, плачу навзрыд при этой мысли.

XV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Йӑвинчен кӑларса пӑрахнӑ чана чӗппине е йытӑ ҫурине хӳме хыҫне пӑрахма йӑтса кайнине, е повара пулӑшакан ача чӑхха яшкана ярса пӗҫерме тытса пынине курса уласах йӗнӗ чухнехи хӗрхенӳ туйӑмӗ ӑҫта кайса кӗчӗ-ши?

Куда девалось чувство сострадания, заставлявшее меня, бывало, плакать навзрыд при виде выброшенного из гнезда галчонка или щенка, которого несут, чтобы кинуть за забор, или курицы, которую несет поваренок для супа?

XIX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫӗр ҫинче йӑвалана-йӑвалана: «Вӗлереҫҫӗ, турӑҫӑм, вӗлереҫҫӗ», — тесе, уласах макӑрать.

Валяясь по земле, она громко рыдала, повторяя: «Убьют, господи, убьют!»

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

— Кӑҫал кӗркунне манӑн мӑнук шкула кайма хатӗрленет те уласах макӑрать: амӑшӗ ӑна ҫӑматӑ валли калуш илсе паман.

 — Нынче с осени в школу собирается мой внучек и ревмя ревет: калош на валенки ему мать не купила.

7. Пинтен те хаклӑрах // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Эпӗ ун патӗнчен шӑппӑн иртсе аяккалла пӑрӑнасшӑнччӗ, анчах ҫав вӑхӑтра йытӑсем сиксе тухрӗҫ те уласах вӗрме тытӑнчӗҫ, юрать, тавҫӑрулӑх ҫитерсе пӗр вырӑнта хускалмасӑр тӑтӑм.

Я хотел было потихоньку пройти мимо и свернуть в сторону, но тут на меня выскочили собаки, завыли и залаяли; и у меня хватило догадки не двигаться с места.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Асклида Соколова. Твен М. Гекльберри Финн темтепӗр курса ҫӳрени. Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1985. — 328 с.

Гришатка амӑшӗ чупса ҫитет, ывӑлне курсан, уласах йӗрсе ярать.

Прибежала Гришаткина мать, взвыла при виде сына:

«Ух эс! Ах эс!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Гришатка — уласах макӑрать.

Гришатка навзрыд.

Пыллӑ пӗремӗк // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Уласах тӑнӑ пулӑттӑм сана!

— Так тебе и завою!

XIII // Иван Васильев, Григорий Краснов-Кӗҫӗнни. Толстой, Лев Николаевич. Казаксем: повесть; вырӑсларан И.С. Васильевпа Г.И. Краснов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 3–136 с.

Вӑл уласах макӑрса ячӗ, питне аллипе хупларӗ, Давыдов умӗнчен варт ҫаврӑнса, малтан утса кӑна, унтан — малалла ӳпӗнсе, йӗпе аллисене пичӗ ҫинчен илмесӗр — тӑкӑрлӑк тӑрӑх чупса кайрӗ.

Она заплакала навзрыд, прижала к лицу ладони и, круто повернувшись спиной к Давыдову, вначале пошла, а затем побежала по переулку, клонясь вперед, не отнимая мокрых ладоней от лица.

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Романсов ҫаннипе куҫҫульне шӑлса илчӗ те уласах ячӗ.

Романсов вытер рукавом слезы и зарыдал.

Йытӑпа ҫын калаҫни // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 126–129 стр.

— Тарчӗҫ! — уласах ячӗ Карме.

— Они удрали! — взвыл Паарме.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

— Кам?! — уласах ячӗ вӑл.

— Кто? — взвыл он.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Галина Матвеева. Килти архив

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех