Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫын мӗн тери харсӑр ҫапӑҫма юрӑхлине — хӑй ҫине ҫакса янӑ тӗрлӗрен хӗҫпӑшал тӑрӑх, уйрӑмах — мӗн чухлӗ граната ҫакни тӑрӑх, уйӑраҫҫӗ.

Боеспособность определялась количеством навешенного оружия, в особенности — ручными гранатами.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Вӗсем хӑрушӑ синкертен пуҫланаҫҫӗ: Ылтӑн Ҫӗр Хапха хулин тӗп хӳтлӗхне ҫӗр чӗтретсе аркатать, нумай-нумай ҫӗр лаптӑкӗ океан тӗпне анать, тинӗс хумӗсем Йӑрӑм-йӑрӑмлӑ Ҫӗлен ҫӗр-шывне яланлӑхах уйӑраҫҫӗ.

Начались они с большого бедствия: центральная область города Ста Золотых Ворот была потрясена подземным толчком, много земли опустилось на дно океана, морские волны отделили навсегда страну Перистого Змея.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӗсене валли ҫӳллӗ тусен хушшинче выльӑх ҫӳретмелли улӑх-ҫаран уйӑраҫҫӗ, унта куҫса килнисем тахҫан авалхилле, ҫут ҫанталӑкпа куҫа-куҫӑн пурӑнччӑр теҫҫӗ.

Они отводили им высокие, горные пастбища, где переселенцы могли жить первобытно и созерцательно.

Аэлитӑн иккӗмӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хохлов — сивлек ҫын — тата Кузьмин вучах умне ешчӗксем ҫине ларчӗҫ те — чей ӗҫеҫҫӗ, асӑрханса ҫӑкӑра чӗллеҫҫӗ, типӗтнӗ пулла шӑмминчен уйӑраҫҫӗ, васкамасӑр чӑмлаҫҫӗ.

Хохлов — суровый человек, и Кузьмин сели у горна на ящики, и пили чай, осторожно ломали хлеб, отдирали с костей вяленую рыбу, жевали не спеша.

Ҫулташ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Хумсем ун ҫӳҫне пайӑркан-пайӑркан уйӑраҫҫӗ…

Волны, как водорослями, играют его волосами.

2 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Аманнисене сортласа уйӑраҫҫӗ те, переправӑсене палӑртас мар тесе, каҫпа тепӗр енне, Атӑлӑн сулахай ҫыранне, йывӑҫсемпе ешерсе ларакан йӑлӑма тиесе каҫараҫҫӗ.

Раненых вечером, чтобы не выдавать переправ, перебросят на ту сторону, на левый берег Волги, где зеленеет деревьями пойма.

Улттӑмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Тӑван ҫӗршыв мӗн тери ытларах хыҫа тӑрса юлать, Черныша унран ҫӗршер ҫухрӑмсем мӗн чухлӗ ытларах уйӑраҫҫӗ, ҫапӑҫури юлташӗсем уншӑн ҫавӑн чухлӗ хаклӑрах пулса тӑраҫҫӗ, вӗсем ун ҫине Тӑван ҫӗршыв сывлӑшӗпе сывланӑн, хӑйпе ун чӗлхипе калаҫнӑн, унӑн чӑнлӑхне илсе ҫӳренӗн туйӑнать.

Чем дальше оставалась за ним родная земля, чем больше сотен километров отделяло Черныша от нее, тем дороже становились ему боевые товарищи, которые словно дышали на него ее дыханьем, говорили с ним ее языком, несли в себе ее верность.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Хытӑ макӑрать хӑй, тархасшӑн, Фросечка, тет, чуп Ҫемен патне те, шыраса туп, тет, шыраса туп та пӗлтер ӑна, уйӑраҫҫӗ пире ҫав тискерсем, тет.

И она через замок сильно плакала и мне сказала: «Ради бога, сказала, бежи, Фросичка, до Семена, найди его где хотишь и передай, что злыдни нас разлучают.

XXVIII сыпӑк // Андрей Краснов. Катаев В.П. Эпӗ — ӗҫхалӑх ывӑлӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 112 с.

— Пире иксӗмӗре мӗншӗн уйӑраҫҫӗ тата?

— Чего же они нас с тобой разъединяют?

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Паллах, вӗсене каллех уйӑраҫҫӗ пӗр-пӗринчен, кам пӗлет, курнӑҫма, пӗр-ик сӑмах калаҫса илме тӳр килӗ-ши малашне?

Несомненно, их собирались снова разлучить, и кто знает, удастся ли им еще свидеться и обменяться хоть несколькими словами?

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Ахальтен мар пулӗ спортсменсене виҫе категорийӗсене уйӑраҫҫӗ.

Не зря спортсменов разделяют на весовые категории.

Ӑста спортсмена хатӗрлеме вунӑ ҫул кирлӗ // Хыпар. «Хыпар», 72-73 №№, 2020 ҫулхи утӑ уйӑхӗн 3-мӗшӗ, 9 стр.

Ҫавӑнпа та вӗсем малти тӑххӑрмӗш вакуна уйӑраҫҫӗ те лӑпкӑн ҫывӑракан ҫынсемпе пӗрлех саппасри ҫул ҫине леҫеҫҫӗ.

Поэтому они отцепили первый девятый вагон с мирно спавшими людьми и отвезли на запасной путь.

Тӑххӑрмӗш вакун // Аҫтахар Плотников. Михаил Задорновӑн «Девятый вагон» калав куҫарӑвӗ

Пурне те паллӑ ҫын вилсен, ҫынна пытарма комисси уйӑраҫҫӗ.

В случае смерти известного человека создают комиссию по похоронам.

Вилӗм, пытару тата асӑну // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫырӑнма ятарласа пӳлӗм уйӑраҫҫӗ, хӑҫан ЗАГСа килмеллине палӑртса хураҫҫӗ.

Регистрация брака происходит в специальном помещении в заранее назначенное время.

Мӑшӑрланни // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Мӑйӑр вӑррине пӳрнесемпе хуппинчен уйӑраҫҫӗ те ҫиеҫҫӗ.

Содержимое вынимают из скорлупы пальцами и кладут в рот.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Ҫӗҫӗпе апельсин ҫинчи шурӑ ҫемҫине сӗвсе илеҫҫӗ, унтан пайсене уйӑраҫҫӗ.

При помощи ножа удаляют белую мякоть, а затем разделяют (ножом) на дольки.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Сливӑсене (пысӑк сливӑсене) алпа тытса ҫурмаран уйӑраҫҫӗ те вӑррине кӑлараҫҫӗ.

Сливы (большие) разламывают пальцами пополам и вынимают косточку.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Панулмипе грушӑна турилкке ҫине хуриччен тӑватӑ е сакӑр пая уйӑраҫҫӗ.

Яблоко и грушу разрезают на тарелке вдоль на четыре или на восемь частей.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хаччисене тӑрӑххӑн касаҫҫӗ те какайне шӑмӑ ҫумӗнчен уйӑраҫҫӗ.

Клешню разрезают ножом вдоль и достают мясо.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Рак кӳлепине хытӑ витӗмӗнчен ҫӗҫӗпе уйӑраҫҫӗ.

Тушку рака отделяют ножом.

Мӗн тата мӗнле ҫимелле // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.