Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӑл ун ҫӳҫне ерипен пӗтӗрме, тӑрмаклама тытӑнчӗ, хӑй каҫӑрӑлса тӑчӗ, ун тутисем ҫинче хӑй ҫӗнтернипе хавасланни, ун куҫӗсенче, сарлака та шап-шур курӑнакан ҫутӑ куҫӗсенче, парӑнтарнипе тӑранни, ҫынна пӗртте хӗрхенмен айван чун курӑнса тӑрать.

Она медленно перебирала и крутила эти безответные волосы, сама вся выпрямилась, на губах змеилось торжество — а глаза, широкие и светлые до белизны, выражали одну безжалостную тупость и сытость победы.

XLII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.