Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Саккас яраҫҫӗ, Герд ячӗ вӑрттӑнлӑхран тухать, статуйӑна Флоренцирен Гель-Гьюна кӳрсе килеҫҫӗ, хӑйӗн намӑсӗн ас тӑвӑмне унӑн усрав ывӑлӗ ӗмӗрлӗхех хӑварассине пӗлсен Паран ҫакна ҫине тӑрса, татӑклӑн хирӗҫ тӑрать, укҫа тӑкать, хаҫатсемпе усӑ курать, шантаж тӑвать, анчах ҫак палӑка урӑххипе ылмаштарма мехел ҫитереймест.

Заказ был послан, имя Герда открыто, статуя перевезена из Флоренции в Гель-Гью при отчаянном противодействии Парана, который, узнав, что память его позора увековечена его же приемным сыном, пустил в ход деньги, печать и шантаж, но ему не удалось добиться замены этого памятника другим.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Портьерӑна сирсе уҫнӑ алӑ Гнор тума пултарайманнине чӑна кӑларчӗ; вӑл малалла ыткӑнчӗ те тӑпах чарӑнчӗ, каялла чакрӗ, пӗр сӑмах та чӗнеймерӗ; ӳлӗм мӗн пуласси унӑн ас тӑвӑмне ӗмӗрлӗхех парӑнтарчӗ.

Рука, откинувшая портьеру, сделала то, что было выше сил Гнора; он бросился вперед и остановился, отступил назад и стал нем; все последующее навеки поработило его память.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Ҫакӑншӑн намӑсланнӑ сала ҫыннисем (пурнӑҫран уйрӑлнисен ас тӑвӑмне упрамалла мар-шим вара?) йӑнӑша тӳрлетме ҫӑва ҫинчи субботнике ҫитес канмалли кунсенче пуҫтарӑнма калаҫса татӑлнӑ.

Куҫарса пулӑш

Намӑсланма пӗлсессӗн шанӑҫ пур-ха // ДЕОМИД ВАСИЛЬЕВ. «Тӑван Ен», 37-38№, 2016.05.20-26

Афган вӑрҫинче пуҫ хунӑ Александр Сорокин ас тӑвӑмне халалласа кунта тӑваттӑмӗш хут йӗлтӗрпе чупассипе ӑмӑрту иртрӗ.

Куҫарса пулӑш

Улттăн пулнă вĕсем… // ТАТЬЯНА МАЙОРОВА. «Тӑван Ен», 13-14№, 2016.02.26