Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Часах йӑшаланса илчӗ, аллисемпе ҫӳлерех туратран уртӑнчӗ, урисемпе хӑй ларнӑ турат ҫине тӗревлесе тӑчӗ.

Куҫарса пулӑш

Шӑнкӑрч вӗлли // Геннадий Пласкин. Пласкин Г. А. Ҫавраҫил: Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1993. — 288 с.

Ку хырӗн турат картисем тӗрес-тӗкелех мар, хӑш-пӗр турачӗ хуҫӑлса ӳкнӗ, теприсем — кукӑр-макӑр…

Куҫарса пулӑш

Палӑк юман // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 8–9 с.

Эпир вӗт, пӑчӑр пек, турат ҫинчен турат ҫине ҫеҫ…»

Да мы, как рябчики, с ветки на ветку…

Палламан ҫын // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Кирек ӑҫта кайсан та — вӗҫен кайӑк чӗвӗлтетет, вӗлтӗркке пакшасем куҫ умӗнчех турат ҫинчен турат ҫине сике-сике ҫӳреҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Ҫӗрӗкпе тата вӗтӗ туратсен пружинипе хутӑшнӑ хӑрӑк-турат сийӗ Гервак кӗлеткине кисретсе кӑна йышӑнчӗ — вӑл ӳксен пӗтӗм «тӳшек» силленчӗ, кунсӑр пуҫне турат татӑкӗн ҫивӗч вӗҫӗ унӑн сулахай аякӗнчен шӑтарса кӗчӗ те ӳтне аяк пӗрчисем таранах касса ҫурса амантрӗ.

Слой хвороста, смешанный с перегноем и пружинами сучьев, встретил тело Гервак лишь жестоким сотрясением, от которого закачался весь помост; кроме того, острый древесный обломок рассек ее левый бок, вспоров кожу до ребер.

XIX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Лешӗ вара пӗр турат ҫинчен тепӗр турат ҫине йӑлтти-ялтти сиккелерӗ те, хӑйне сӑнакансем пуррине сисрӗ-ши, мӗнле курӑннӑ ҫавӑн пекех тарса ҫухалчӗ.

Куҫарса пулӑш

III // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Джесси унран питӗ ҫӳлте, урисене пуҫтарнӑ та вӗсемпе аялалла усӑннӑ турата явакласа хӗстернӗ; йывӑрӑша тӳсеймесӗр турат вулӑран куҫ умӗнчех хӑйпӑнма пуҫларӗ.

Джесси висела высоко над ним, подобрав ноги и стиснув коленками вертикально натянутую ветку, основание которой медленно, но неуклонно отдиралось под ее тяжестью.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

Турат — вуллӑн пайланса ӳсекен тепӗр турачӗн йӗкӗреш хӑраххи — ӳсме пуҫланӑ ҫӗртен хуҫӑлчӗ.

Сук, росший из более толстого ответвления ствола, треснул в месте сращения.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

Кӗҫех туратсем вӗтелни тата кӗскелни ӑна тепӗр турат шырама хистерӗ — ун ҫине ярса пуссанах вӑл йывӑҫ вуллин ашшӗне курма май паракан енче пулать.

Вскоре расположение ветвей заставило девочку искать такую ветку, ухватясь за которую она могла бы ступить на ту сторону ствола, с какой виден Гаррисон.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

Сад ӑсти йывӑҫ ҫинчи мӗнпур симӗс туратсене каснӑ, улмуҫҫин пӗчӗк тункати ҫеҫ тӑрса юлнӑ, ӑна та пулин ҫӳлтен икке ҫурнӑ пулнӑ, сад ӑсти ҫав ҫурӑка лайӑх улмуҫҫирен каснӑ пӗчӗк турат кӗртсе лартнӑ; каснӑ вырӑна замазкӑ сӗрсе тутӑр татӑкӗпе ҫыхнӑ, ҫумне пӗр пӗчӗк шалча лартса хӑварнӑ.

Срезал садовник всю зеленую верхушку деревца, оставил один пенек, да и тот еще расщепил сверху; в трещину воткнул садовник молодой побег от хорошей яблони; закрыл рану замазкой, обвязал тряпочкой, обставил новую прищепу колышками и ушел.

II // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 12–15 с.

Папка хыҫҫӑн папка, ҫулҫӑ хыҫҫӑн ҫулҫӑ, турат хыҫҫӑн турат ӳснӗ — тепӗр пилӗк ҫултан ӗнтӗ ҫав панулми вӑрри ӳкнӗ вырӑна паха улмуҫҫи ҫитӗнсе ларнӑ.

Почка за почкой, листик за листиком, веточка за веточкой — и лет через пять хорошенькая яблонька стояла на том месте, где упало зернышко.

I // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 12–15 с.

Пакшасем пӗр турат ҫинчен тепӗр турат ҫине сикнӗ.

Белки прыгали по веткам.

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

Мӗн чухлӗ унта, вӗсем турат ҫинчен турат ҫине сиксе ҫӳреҫҫӗ!

сколько прыгает по веткам!

Вӑрманти ачасем // Василий Хударсем. Ушинский К. Д. Тӑватӑ ӗмӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 28 с. — 7–11 с.

Лешӗ пичӗпе турат патне тӗршӗнчӗ, туратне аллинче тытнипех ыйтрӗ:

Он приник лицом к ветке, затем, не выпуская ее из рук, спросил:

10 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Ҫак хитре кайӑка тытас тесе, ачасем ун патне сухӑр пекех ҫулӑхаҫҫӗ, анчах пакша, вӗсене юри йӗкӗлтенӗ пек, турат ҫинчен турат ҫине сике-сике ларать те — тара парать.

Увяжутся за ней ребята в надежде изловить красивого зверька, а белка будто дразнится, — с сучка на сучок перескакивает — так и уйдет…

I сыпӑк // Михаил Юрьев. Корольков Ю.М. Леня Голиков партизан: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 340 с.

Ак хайхи, ҫӗлӗксене тӑхӑнса ячӗҫ те вӗсем пуҫларӗҫ турат ҫинчен турат ҫине сиккелесе ҫӳреме.

Напялили шапки на головы и ну прыгать и скакать с ветки на ветку.

Сутӑҫӑпа упӑтесем ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Эсӗ кунта пӗрремӗш хут вӗҫсе килнӗ темӗнле ҫӳп-ҫапсене кӑтартатӑн та манӑн турата йышӑнма сӗмсӗрленетӗн, манӑн турат тетӗн.

А ты в первый раз сюда прилетела, показываешь на какие-то четыре былинки и заявляешь свои права на мою ветку, говоришь, что она твоя.

«Манӑн» тата «санӑн» ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

Вӑл ҫаплах эрешменсем шыраса, турат ҫинчен турат ҫине сиккелесе ҫӳрет.

Она беззаботно прыгала с ветки на ветку, продолжая лакомиться пауками.

Ула курак–артисткӑсем // Куҫма Чулкаҫ. Дуров В.Л. Манӑн кайӑксем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 152 с.

Унта, ҫӳлте, туратпа турат ҫыхланса тӑрать, пӗлӗт те курӑнмасть.

И там, наверху, прямо ветка на ветку находит, и неба не видно, как в комнате.

«Ау!» — тени мӗн пулать // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Эпӗ халех килетӗп, — вӑл, турат ҫинчен турат ҫине куҫса, хӑвӑрт сиксе анчӗ те каялла шуса кайрӗ.

Я скоро вернусь, — добавил он и, перебираясь с ветки на ветку, быстро спустился вниз, распластался тенью на земле и пополз обратно.

XI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.