Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Унӑн ӗшенчӗклӗхӗ таҫта кайса ҫухалчӗ, кӑвак куҫӗсем телейлӗн ялкӑша пуҫларӗҫ.

Куҫарса пулӑш

VI // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Телейлӗн сывлать шыв, савӑнать шыв…

Куҫарса пулӑш

Пӑрпа пӗрлешнӗ ҫыран // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Кӑвайт ҫутисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 153 с. — 134–135 с.

Халӗ те, ҫутҫанталӑк ҫав тери илемле вӑхӑтра, ҫӗршывӑн ытарма ҫук хитре вырӑнӗсенче, кайӑксем юрланӑ самантра, ҫамрӑксем телейлӗн савӑннӑ сехетсенче, — «ӑҫта-ши ман Гаврик тусӑм» — тесе, эпӗ ӑна час-часах аса илетӗп.

Куҫарса пулӑш

Юлташ сӑмахӗ // Валентин Урдаш. «Ялав», 1948, 11№ — 27–28 с.

— Пухура каласа памалла пулать-и ҫакна йӑлтах? — ыйтрӗ Михала, ун калавӗ хыҫҫӑн пит-куҫран телейлӗн ҫуталса ларакан Левентей ҫине ытараймасӑр пӑхса.

Куҫарса пулӑш

II // Куҫма Турхан. Куҫма Турхан. Йӑмраллӑ ял. Роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 368 с., илл.

Анчах ҫӑлтӑрсем тӳпере телейлӗн сапаланман вӑхӑт пулчӗ пулмалла, аллах ӑна темшӗн ӑнӑҫу сунмарӗ.

Куҫарса пулӑш

12. Чурук-су айлӑмӗ // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

— Шӗкӗр турра, — терӗ каччӑ телейлӗн кулса.

Куҫарса пулӑш

5. Ҫураҫнӑ хӗр // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Анчах Эльгеев хушаматлӑ пулнӑранпа телейлӗн туйман вӑл хӑйне хӑй: пурнӑҫа шӑратма унӑн сывлӑх-чӗрлӗхӗ ҫитмен.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ӳчӗпе ӑсне-тӑнне силлекен хӑнӑхман шӗвеке ӗҫнӗрен хӗрелсе Джесси стакана ҫав тери телейлӗн, ҫирӗппӗн пушатрӗ — чыхӑнса та каймарӗ.

С твердостью, хотя покраснев от непривычного питья, сотрясающего тело и разум, Джесси осушила стакан так счастливо, что даже не поперхнулась.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Кайрӑмӑр, кайрӑмӑр! — килсе тӑнӑ матроссем ҫине пӑхса телейлӗн тӑпӑртатать Дэзи.

— Пошли, пошли! — закричала Дэзи, счастливо оглядываясь на подошедших матросов.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Кантраллӑ тата ылтӑн яккӑрлӑ карттус галстукне татӑклӑнах хирӗҫлет, анчах вӑл питӗ телейлӗн кулать, ҫавӑнпа та манӑн нимӗн те асӑрхамалла мар.

Фуражка с ремнем и золотым якорем окончательно противоречила галстуку, но он так счастливо улыбался, что мне не следовало ничего замечать.

XXI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Мӗншӗнне хам та тӗплӗн ӑнланмасӑр — эпӗ паянхи каҫ савӑнӑҫ ҫеҫ курасшӑн; кӑткӑс сӑлтавсем пайланӑ икӗ алла пӗр-пӗринпе телейлӗн перӗнтерес килнӗрен ҫеҫ мар, — манра савӑнӑҫ-хӑпартлану хистевӗ ҫӗкленет: кӑмӑлӑм, хӗрӳ туйӑм-ӗмӗт ҫапла ыйтаҫҫӗ, тӗлӗнмелле кунашкал лару-тӑрура ӗмӗт-туйӑм чипер-хитре кӑна пулма тивӗҫли иккӗлентермелле марах.

Сам себе не отдавая в том отчета, я желал радости в сегодняшний вечер не потому только, что хотел счастливой встречи двух рук, разделенных сложными обстоятельствами, — во мне подымалось требование торжества, намеченного человеческой волей и страстным желанием, таким красивым в этих необычайных условиях.

XVI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ҫав тӗлӗк ҫине-ҫинех килет, тару урӑхла сӑнарланать, анчах телейлӗн вӗҫленет — ӑна сад пахчисене ертсе каять, унта шыв ҫийӗн ытарайми утравсем пӗрлешеҫҫӗ; е Давенанта тытаҫҫӗ.

Сон повторялся, бегство разнообразилось и, счастливо оканчиваясь, уводило его в сады, соединяющие над водой прекрасные острова, или Давенанта ловили.

XI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Пысӑк пӗлтерӗшлӗ, тӗлӗнмелле ҫав таран нумай хыпарпа тулсах ларнӑскер — Давенант телейлӗн ахӑлтатса кулса ячӗ.

Вне себя от такого количества важных и поразительных сообщений, Давенант счастливо расхохотался.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унтан алӑк еннелле телейлӗн пӑхма пуҫларӗ.

И стал блаженно смотреть на дверь.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 114–118 с.

Тонька ун ҫине пӑхса, ахӑлтатса, телейлӗн кулать.

Тонька посматривала на них и заливалась счастливым смехом.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫак сӑмахсем ывӑлне питӗ савӑнтарчӗҫ, унӑн чӗри телейлӗн тапма пуҫларӗ.

И сын был так счастлив от этих слов, что у него забилось сердце.

Шӑматкун, декабрӗн 18-мӗшӗнче Эмиль пӗтӗм Ленниберга ялне тӗлӗнтерчӗ, ҫакӑншӑн унӑн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарчӗҫ. Тӗрӗсрех каласан, вӗсем ҫинчен манса кайрӗҫ // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ҫак каҫа та пулин унӑн ирӗклӗн те телейлӗн ирттерес килет, вара вӗсем Эмильпе иккӗшӗ кӳлле уланкӑ тытма кайрӗҫ.

Но в этот вечер ему всё же хотелось быть свободным и счастливым, и он отправился с Эмилем на озеро ловить окуней.

Тунтикун, декабрӗн ҫирӗм улттӑмӗшӗнче, Эмиль Катхультра пысӑк тӑкак туни, Коямнадиршӑ кашкӑр шӑтӑкне кӗрсе ӳкни // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

Ун ҫине утланнӑ Эмиль вара телейлӗн кулса ларать.

А Эмиль сидел у него на спине и счастливо улыбался.

Юнкун, октябӗрӗн 31-мӗшӗнче, Эмиль лашаллӑ пулать тата Петрель-фрупа пӗтӗм Виммербю ҫыннисене вилесле хӑратса пӑрахать // Галина Матвеева. Линдгрен А. Лённебергӑри Эмиль мыскарисем: повесть; чӑвашла Г.А. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2018. — 203 с.

— Тӗлӗнмелле вӑл — хӗвел тени! — мӑкӑртатать Изот, телейлӗн кулса.

— Удивительно это — солнце! — бормочет Изот, счастливо улыбаясь.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Вӗсем хушшинче вӑл турра чӑнласах ӗненекен чечук архиерей служби вӑхӑтӗнче ҫавӑрӑнкаласа ҫӳренӗ пекех ҫӳретчӗ, кӗнеке вулакансен хастарлӑ ӑслӑлӑхӗшӗн савӑннине пӗртте пытармастчӗ; телейлӗн кулкаласа, типнӗ аллине хӗвне чиксе, тепӗр аллипе хӑйӗн ҫемҫе сухалне пур еннелле турткаласа, вӑл манран ыйтатчӗ:

Он вертелся среди них, точно искренно верующий дьячок за архиерейской службой, не скрывая восторга пред бойкой мудростью книгочеев; счастливо улыбаясь, засунув сухую руку за пазуху, дергая другою рукой во все стороны мягкую бородку свою, он спрашивал меня:

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.