Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тархаслакан (тĕпĕ: тархасла) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Улӑштармастӑнах-и, тете пичи? — шӑппӑн ыйтрӗ лешӗ, Григорий ҫинелле тӗмселсе тархаслакан куҫӗсемпе пӑхса.

— Не будешь меняться, дяденька? — тихо спросил тот, глядя на Григория просящими глазами.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Хӑш чухне вӑл сасартӑк дежурнӑй радистпа, — лешӗ «Ҫӑлтӑр» хумне ҫухатнӑ тесе, вӗриленсе тавлашма пуҫланӑ, унӑн аллинчен трубкӑна туртса илнӗ те, блиндажӑн лутра маччи айӗнче хӑйӗн йӑваш тата тархаслакан сассипе чӗнме пуҫланӑ:

Иногда она вдруг начинала сварливо спорить с дежурным, что тот якобы потерял волну Звезды, выхватывала из его рук трубку, и под низким потолком блиндажа раздавался ее тихий, умоляющий голос:

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Эммануил Казакевич. Ҫӑлтӑр: повесть; вырӑсларан И.С. Васильев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 1622 с.

Николаевен хӑна пӳлӗмӗнче лампа сӳнтерсессӗн те чӳречесен хура кӗленчисем уйӑх ҫутинче тӗксӗммӗн ялтӑрама пуҫласан, вӑл, хӳме ҫумне пытанса тӑрса, аллисене кӑкӑрӗ ҫумне хыттӑн хӗссе тытатчӗ те: — Ҫывӑр, ман хитрескерӗм, ҫывӑр, юратӑвӑм манӑн. Эпӗ — юнашарах, эпӗ сыхлатӑп сана! — пӑшӑлтататчӗ тархаслакан, ӳкӗтлекен сасӑпа.

Когда в гостиной у Николаевых тушили лампу и тускло блестели от месяца черные стекла окон, он притаивался около забора, прижимал крепко к груди руки и говорил умоляющим шепотом: — Спи, моя прекрасная, спи, любовь моя. Я — возле, я стерегу тебя!

XVII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Унтан Шульгович сасартӑк шӑпланчӗ; такамӑн чӗтӗрекен, йӑлӑнса тархаслакан сасси илтӗнчӗ, вара сасартӑк Ромашов, самантлӑх пауза хыҫҫӑн, хӑратса-хытарса яракан мӑнкӑмӑллӑхпа, тарӑхупа та йӗрӗнчӗклӗхпе каланӑ сӑмахсене, юлашки сӗм таранчченех, яр-уҫҫӑн, ҫав тери уҫҫӑн илтсе юлчӗ:

Потом Шульгович вдруг замолчал; послышался чей-то дрожащий, умоляющий голос, и вдруг, после мгновенной паузы, Ромашов явственно, до последнего оттенка, услышал слова, произнесенные со страшным выражением высокомерия, негодования и презрения:

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

7. Ҫӳлхуҫана каларӑм: Эсӗ — манӑн Туррӑм; эй Ҫӳлхуҫа, тархаслакан сассӑма илтсемччӗ! терӗм.

7. Я сказал Господу: Ты Бог мой; услышь, Господи, голос молений моих!

Пс 139 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

6. Вӑл ӗнтӗ ҫулнӑ ҫаран ҫине ҫӑвакан ҫумӑр пек, ҫӗре шӑваракан тулӑх тумлам пек анӗ; 7. ун вӑхӑтӗнче тӳрӗ ҫын ҫутӑлса тӑрӗ, уйӑх ҫухаличченех тулли тӑнӑҫлӑх пулӗ; 8. вӑл тинӗсрен тинӗсе ҫитичченех, юханшывран# тӗнче хӗррине ҫитичченех тытса тӑрӗ; 9. пушхирте пурӑнакансем унӑн умне ӳкӗҫ, унӑн тӑшманӗсем тӑпра ҫулӗҫ; 10. Фарсис патшисемпе утрав патшисем ӑна хырҫӑ тӳлесе тӑрӗҫ; Аравипе Сава патшисем парнесем илсе пырӗҫ; 11. ӑна пур патша та ӳксе пуҫҫапӗ; ӑна пур халӑх та пӑхӑнса тӑрӗ; 12. вӑл ӗнтӗ тархаслакан мӗскӗне, пулӑшакан ҫуккипе хӗн тӳсекен ҫынна хӑтарӗ.

6. Он сойдет, как дождь на скошенный луг, как капли, орошающие землю; 7. во дни его процветет праведник, и будет обилие мира, доколе не престанет луна; 8. он будет обладать от моря до моря и от реки до концов земли; 9. падут пред ним жители пустынь, и враги его будут лизать прах; 10. цари Фарсиса и островов поднесут ему дань; цари Аравии и Савы принесут дары; 11. и поклонятся ему все цари; все народы будут служить ему; 12. ибо он избавит нищего, вопиющего и угнетенного, у которого нет помощника.

Пс 71 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

19. Анчах Турӑ мана илтрӗ, манӑн тархаслакан сассӑма тӑнларӗ.

19. Но Бог услышал, внял гласу моления моего.

Пс 65 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

2. Эй Турӑ, Хӑвна тархасланӑ чухне, аллӑмсене Санӑн сӑваплӑ Ҫурту енне ҫӗкленӗ чухне манӑн тархаслакан сассӑма илтсемччӗ.

2. Услышь голос молений моих, когда я взываю к Тебе, когда поднимаю руки мои к святому храму Твоему.

Пс 27 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Йӗрсе тархаслакан сӑмахӑмсем ҫӑлӑнӑҫран аякра ҫав.

Далеки от спасения моего слова вопля моего.

Пс 21 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

24. Вилекен ҫын ҫине, пулӑшу ыйтса тархаслакан ҫине, алӑ ҫӗклеҫҫӗ-и вара?

24. Верно, Он не прострет руки Своей на дом костей: будут ли они кричать при своем разрушении?

Иов 30 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех