Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

таптаса (тĕпĕ: тапта) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Карамышне те ятлас килет, эх, ҫав мӑрсана ҫӗнтерейместӗн, Герай-хан хӳтӗленӗ ҫӗртен Тукая ура айне таптаса чикейместӗн тесе вӑрҫас килет.

Куҫарса пулӑш

15. Инҫе ҫул // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Хӗрсе чупнӑ лашине чарайманскер, Маркел Мӗкӗте урлах таптаса каҫса каять.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Сӳнтерме пынӑ ҫынсем Эльгеевӑн анкартийӗнчи ҫӗрулми-купӑста йӑранӗсене веҫех таптаса такӑрлатса пӗтерчӗ..

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Ҫак шухӑшӑн пулма пултарайми тискер сӑмахӗсенчен мӗн пур вӑйран йӗрӗнсе, сехӗрленсе, вӗсен сивлев тапӑнӑвне тӗлкӗшме пикеннӗ пусмана чиксе хунӑн таптаса Джесси куҫӗсене хупрӗ, хӑлхисене хупларӗ те йынӑша-йынӑша кравать ҫине лаштах выртрӗ; ҫав шухӑш сӑмахсене ан ҫаврӑнтӑр тесе ӑсне мӗн килнӗ ҫавна чӗтре-чӗтре мӑкӑртатать…

Всей силой ужаса и отвращения к невозможным, диким словам этой мысли, отталкивая их мрачный напор, подобно тому, как затаптывают вспыхнувшую ткань, Джесси закрыла глаза, заткнула уши и со стоном повалилась ничком на кровать, судорожно бормоча первое, что приходило на ум, лишь бы та мысль не повернулась словами.

XVI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Анчах пуҫ тавра кӑшт ҫеҫ пулин ҫавӑрса шухӑшларӗҫ-ши: ҫынна ҫапла майпа, этем чысне таптаса, тӗрӗслеме кам ирӗк панӑ вӗсене?!

Куҫарса пулӑш

VII // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Мана пӗри те таптаса каяймарӗ.

Ни один не переехал меня.

III. Никампа нимӗн валли те мар // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Выртмӑшӑн типӗ курӑкӗ ҫине лаштах ӳкрӗ, унтан пуҫне пӗксе нумай вӑхӑт ларчӗ, пӳртӗнче халӗ ҫеҫ таптаса хытарнӑ тӑнра тӗлӗшпе кӗтмен ҫӗртен килсе пу-сарнӑ сӳрӗклӗхне ӑнланаймасть.

Опустившись на высохшую траву постели, он долго сидел понурясь и не мог объяснить себе внезапного, тоскливого равнодушия к свежеутоптанной земле хижины.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Алӑкне питӗрсен ҫӗр урайӗнче шӑтӑк чаврӗ те выртса ӗшеннӗ йывӑр ҫыхӑсене унта хучӗ, тӑпрапа тӗплӗн таптаса хупларӗ.

Затворив дверь, он вырыл в земляном полу яму и тщательно замуровал туда слежавшиеся тяжелые узелки.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

— Сандиҫӗм, Сандиҫӗм!.. — терӗ те вӑл ҫав самантрах чӗрӗлӗхпе йӑлкӑшрӗ, ҫавна нимӗн те таптаса пусӑрӑнтараймасть.

— Сандерсончик! — сказала она, блеснув на момент живостью, которую не раздавило ничто.

XIX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Эпӗ таптаса лапчӑтнӑ намӑс хӑюлӑхӗпе килӗшрӗм те ӑраскалӑмӑн сӑнӗ умӗнче пӑхӑнтӑм, — ӑраскал вара ман ҫине Моллин ҫепӗҫ хура куҫӗсемпе тӗмсӗлет.

Я подчинился с мужеством растоптанного стыда и смирился перед лицом рока, смотревшего на меня нежными черными глазами Молли.

XI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Кунта акӑ мӗн асӑннӑ: «Хаклӑ упӑшкана шанчӑклӑ арӑмран» тесе кӑвакпа ҫырнӑ ҫӗмрӗк курка; шыва путнӑ юман витре, — ӑна шкипер хушнипе «Хӗвел анӑҫ Тырри» палуби ҫинчен эпӗ хамах йӑкӑртса аннӑччӗ; манран такам вӑрланӑ сарӑ резина плащ, шкиперӑн эпӗ урапа таптаса ҫӗмӗрнӗ мӑштӑкӗ тата пӗтӗмпех аркатнӑ каюта кантӑкӗ.

Здесь были упомянуты: разбитая чашка с голубой надписью «Дорогому мужу от верной жены»; утопленное дубовое ведро, которое я же сам по требованию шкипера украл на палубе «Западного зерна»; украденный кем-то у меня желтый резиновый плащ, раздавленный моей ногой мундштук шкипера и разбитое — все мной — стекло каюты.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Анчах Чубук ҫавӑнтах ӑна таптаса сӳнтерчӗ те мана алӑк патнелле туртрӗ.

Но тут Чубук с неожиданной решимостью растоптал огонь и потянул меня к выходу.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Хавасланнипе эпӗ киленсех кайрӑм, ун патнелле утса пыма тытӑннӑччӗ анчах, директор мана патаккипе яра пачӗ, ҫапать те ҫапать, татах хӗртет, штейгерӗ чӗрнисемпе таптаса кӗҫенет…

Обомлел я от радости, только было хотел подойти, как ударит меня директор тростью, да еще, да еще, а штейгер ну топтать копытами и ржать…

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Алран вӗҫерӗнсе ӳкнӗ патака илме пӗшкӗннӗ чухне эпӗ пылчӑк ҫине таптаса кӗртнӗ пӗр ҫутӑ япала выртнине асӑрхарӑм..

Наклонившись, чтобы поднять выпущенную из рук палочку, я заметил на дороге какую-то блестящую втоптанную в грязь вещичку.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Эпӗ чугун ҫул айӑккинчи канава шаплатса кӗрсе ӳкрӗм те, ҫӳлтен сиксе анакан ҫынсем таптаса лапчӑтасран аран-аран тӑрса тарма ӗлкертӗм.

Я неловко бухнулся в канаву возле насыпи, еле успел вскочить, чтобы не быть раздавленным спрыгивавшими людьми.

I сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Манӑн хаваслӑ ҫӑварсем ҫине лачлаттарса сурас, вӗсене атӑ кӗллипе таптаса лапчӑтас килет, — тутисен шал енче вӗсен шӑл йӗрӗсем юлччӑр…

Я хочу плюнуть на веселые рты и раздавить их подошвой, так, чтобы на внутренней стороне губ отпечатались зубы.

I. Чыс тӑватӑп // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Хӑрушлӑх иртсе кайнӑпа пӗрех, ҫакна туйнипе тилӗрсе Факрегедпа Лекан шӑтӑка клумбӑри тӑпрана хупларӗҫ те таптаса хытарчӗҫ.

С яростью, вызванной ощущением почти миновавшей опасности, Факрегед и Лекан забросали дыру землей с клумб и притоптали ее.

XV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Унӑн мӗн те пулин ҫӗмӗрес, таптаса лапчӑтас, тӗл пулакан малтанхи ҫыннах ҫапса ярас килет.

Ему хотелось сломать что-нибудь, раздавить, ударить первого встречного.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Ыратнӑран, сехре хӑпнӑран ухмаха ернӗн кӑшкӑрса ылханчӑк ылмашмӑша хамран туртса уйӑртӑм, ҫурӑмне хуҫрӑм та ҫара уранах таптаса вӗлертӗм, анчах вӑл манӑн алӑсенче ҫӗленле авкаланнӑ чухне аллӑмсене, пит-куҫа, кӑкӑра хӗп-хӗрлӗ юн тухиччен чӑрмаласа пӗтерчӗ.

Безумно крича от боли и ужаса, я оторвал проклятого оборотня, сломал ему спину и придушил босыми ногами, но пока он змеей бился в моих руках — и руки, и лицо, и грудь залились кровью.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

Ют ӑраскала таптаса вӑл хӑйӗнне телейлетет, унӑн пӗччен пулас килет.

Он брал свое, давя чужую судьбу, хотел быть один.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 23–48 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех