Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сывланипех (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Те вӑл таҫта хӑнана кайнӑ пулнӑ, сывланипех хуллен чӑнкӑртатса тӑракан кӗмӗлле йывӑр тухьяпа, умне те ҫанни вӗҫӗсене тӗрленӗ катан пир кӗпепе.

Она, видимо, шла из гостей: на голове у нее была тяжелая, из серебряных монет тухъя, подвески которой тонко позвякивали даже от дыхания девушки, платье тоже было праздничное — расшитое по низу подола и рукавов замысловатым узором.

Хӑвалӑхра // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Анчах Дюрок хаш сывланипех ҫырлахрӗ.

Но Дюрок только вздохнул.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— Ял сывлӑшӗпе кӑшт сывланипех, ав, сӑнна хӗрлӗ тӗс ҫапрӗ, — кӑмӑллӑн калаҫать Надежда Константиновна.

— Деревенского воздуха глоток глотнул, сразу щёки и порозовели, довольно заметила Надежда Константиновна.

Пӑр юрланӑ чух // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Вӑл куҫне хупрӗ те чӑнкӑ хысакран аялалла чул пекех вирхӗнчӗ, иккӗ утӑмланипех рельсӑсем урлӑ сиксе каҫрӗ, вара чарӑнмасӑр-тумасӑр пӗрре сывланипех, ҫӳле вӑшт ҫеҫ хӑпарса тӑчӗ.

Он стремглав, закрывши глаза, бросился вниз с крутого откоса, двумя скачками перепрыгнул рельсы и, не останавливаясь, одним духом взобрался наверх.

XVI // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех