Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сасартӑках (тĕпĕ: сасартӑк) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сасартӑках вара ҫил-тӑвӑл хускалнӑ чухнехи пек, амӑшӗ таҫтан персе ҫитет.

Тут подоспела мать, обрушив на Джонни вихрь бессильных упреков и материнского гнева.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Лось тутине аялтан тӑсса хучӗ, сӑнӗ сасартӑках хаярланчӗ, ҫӑварӗ тӗлӗнчи пӗркеленчӗксем сарӑлчӗҫ.

Лось вытянул нижнюю губу, вдруг насупился, резко обозначились морщины у рта.

Лось мастерскойӗнче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Сасартӑках касса-касса ыратакан вырӑна алӑ лаппипе сисӗмлесе хыпаларӗ: «Юн!»

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

— Медицинӑна тетӗн-и? — халиччен курмӑш туса пурӑннӑ ҫыннӑн пачах та ку таранччен асӑрхаман енне, вӗр-ҫӗнӗ енне, ярр! асӑрханӑн сасартӑках, тем вӑхӑт пӑхса тӑчӗ йӗкӗт ҫине Дина.

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Урай варринче, йӗкене пӗлтӗр-р пӗтӗрсе янӑн, кӗпи аркине сывлӑш хумӗ ҫаптарса, вӑр-р ҫаврӑнчӗ те Кӗҫени, мӗл-мӗл ҫунакан ҫурта, сасартӑках кӑн-кан хуйханса, лап сӳнсе ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Анчах ун пек пулмарӗ — ман пароход ҫинчи пурӑнӑҫ сасартӑках та хам намӑс курмалла татӑлса тӑчӗ.

Но этого не случилось — моя жизнь на пароходе оборвалась неожиданно и постыдно для меня.

VI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Анчах хӗрӳллӗ юратӑвӑн тӗтри хуллен-хулленех сирӗлме пуҫласан е кӗтмен ҫӗртен ун витӗр ӑс-хакӑлӑн таса пайӑркисем ҫул хывсан, хамӑр чунтан юратакан ҫын пирӗн куҫ умне хӑйӗн мӗнпур паха енӗсемпе, ҫитменлӗхӗсемпе, чӑннипе вӑл епле, шӑп ҫавӑн пек тухса тӑрать, — пӗр йышши ҫитменлӗхсем пире сасартӑках уҫӑмлӑн, темиҫе хут пысӑкланса курӑнса каяҫҫӗ, чун ҫӗнни патне туртӑнни, пӗр кӑлтӑксӑр ҫынсем ҫук маррине шанни пире халиччен хамӑр юратнӑ ҫынран писме кӑна мар, йӗрӗнме хӗтӗртет, вара эпир ӑна пӗр хӗрхенмесӗр пӑрахатпӑр та пӗр кӑлтӑксӑр ҫӗнӗ ҫын шырама малалла вӗҫтеретпӗр.

Но как скоро начинает мало-помалу уменьшаться туман страсти или сквозь него невольно начинают пробивать ясные лучи рассудка, и мы видим предмет нашей страсти в его настоящем виде с достоинствами и недостатками, — одни недостатки, как неожиданность, ярко, преувеличенно бросаются нам в глаза, чувства влечения к новизне и надежды на то, что не невозможно совершенство в другом человеке, поощряют нас не только к охлаждению, но к отвращению к прежнему предмету страсти, и мы, не жалея, бросаем его и бежим вперед, искать нового совершенства.

ХLI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫаксене пурне те эпӗ хама лайӑх енчен кӑтартас тата юлташ мана ытларах юраттӑр тесе калатӑп; анчах кашни хутрах эп шутланӑ пек мар, урӑхла пулса тухать, хам Иван Иваныч княҫпа хурӑнташлӑ пулни тата манӑн ҫӑмӑл урапа пурри ҫинчен пӗлтерсенех, юлташ мана тӗлӗнтерсе пӑрахать: сасартӑках хӑйне ман умра мӑнаҫлӑн та сивлек тытма пуҫлать.

Все это я говорил только для того, чтобы показать себя с более выгодной стороны и чтобы товарищ меня полюбил еще больше за это; но почти всякий раз, напротив, вследствие сообщенного известия о моем родстве с князем Иваном Иванычем, и дрожках, к удивлению моему, товарищ вдруг становился со мной горд и холоден.

XXXVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унӑн пӗтӗм савӑклӑхӗ, хӑйне манпа тӑванла тыткаласси сасартӑках ҫухалчӗ, кулли те йӑлтах урӑхланчӗ, мана ют ҫӗршывран килнӗ хӗр мӗнле пулмалла пек туйӑннӑччӗ, вӑл та, ҫӳлӗ пӗвесӗр пуҫне, сасартӑках ҫавӑн пек пулса тӑчӗ.

Вся ее веселость и родственность вдруг исчезли, даже улыбка сделалась другая, и она вдруг, исключая высокого роста, стала той приехавшей из-за границы барышней, которую я воображал найти в ней.

XVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Володьӑпа Дубков хӑйсем кама юратни ҫинчен савӑнсах калаҫаҫҫӗ (вӗсем сасартӑках темиҫе хӗре тата иккӗшӗ те пӗр хӗрсенех юратса пӑрахаҫҫӗ); Нехлюдов пачах урӑхла, ӑна хӑй темле хӗрлӗ ҫӳҫлине юратни ҫинчен шак хурса каласан, яланах хытӑ ҫиленет.

Володя и Дубков любили говорить о предметах своей любви (и бывали влюблены вдруг в нескольких и оба в одних и тех же); Нехлюдов, напротив, всегда серьезно сердился, когда ему намекали на его любовь к какой-то рыженькой.

XXV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ун чухне вӑл, кулянуллӑ шухӑшӗсене сасартӑках сирсе ярса мӑкӑртатма тата вак-тӗвекшӗн чӑркӑшма пуҫлани мана хытӑ тӗлӗнтерчӗ.

Меня поразил тогда этот переход от трогательного чувства, с которым она со мной говорила, к ворчливости и мелочным расчетам.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Карчӑк тем каласшӑнччӗ, анчах сасартӑках шӑпланчӗ, питне тутӑрпа хупларӗ те, аллипе сулса, пӳлӗмрен тухрӗ.

Старушка хотела что-то сказать, но вдруг остановилась, закрыла лицо платком и, махнув рукою, вышла из комнаты.

XIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах вӑл пуҫне епле тытнине, куҫхаршийӗсем мӗнле пӗркеленнине курсан, унӑн лӑпкӑ сӑн-пичӗ ҫине пӑхсан, Вуксан сасартӑках: Павӑл хӑй мӗн тӑвас тенине пӗлет, хӑй шухӑшне хӳтӗлеме хатӗр, тесе шухӑшларӗ.

Но поворот головы, складка на лбу и спокойное выражение лица и глаз говорили Вуксану, что комиссар знает, что хочет, и готов это осуществить.

3 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Мана перрон ҫинче тӑракан анне «чи кирли» ҫинчен кӑшкӑрса каланисем асӑма килчӗҫ, вара паҫӑрхи уҫӑ сывлӑш та сасартӑках пӑчланса килнӗ пек туйӑнса кайрӗ, хурӑнӗсем те Мускав енчисенчен нимӗн чухлӗ те ытлашши лайӑх курӑнми пулчӗҫ.

Я вспомнил про то самое, «самое главное», о чем кричала с перрона мама, — воздух сразу перестал казаться мне каким-то особенным, да и березы выглядели не лучше подмосковных.

Ҫулла эпӗ «иккӗ» паллӑ мӗнле илтӗм // Аркадий Петров. Алексин А.Г. Сашӑпа Шура: повесть; А.Петров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 92 с.

Унтан сасартӑках пӗтӗм зал пӗр ҫын пек ахлатса ячӗ, — Птаха каллех таҫта татӑлса анчӗ, ӑна каллех тупаймаҫҫӗ, вӑл чӗрӗ юласса та шанма ҫук пек ӗнтӗ.

И вдруг — тут зал охнул, как один человек, — Птаха снова сорвалась, снова ее не могут найти, и на этот раз, кажется, нет даже надежды, что она останется в живых.

55 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Унпа кӗтмен ҫӗртен калаҫни мана сасартӑках лӑплантарчӗ тата вӑй хушса пачӗ.

Неожиданный разговор с нею прибавил мне спокойствия и уверенности.

5 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

— Мӗне кирлӗ пире унӑн шӑлӗсем? — сасартӑках кӑмӑлсӑрланчӗ Петя.

— При чем здесь зубы? — спросил Петя.

Кэргыль патӗнче хӑнара // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Сасартӑках кӗпе вӗҫҫӗн тӑракан хӗре сивӗ-сивӗ пулса кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ашшӗпе амӑшӗ те, ӑнсӑрт инкекпе сасартӑках сӑнсӑрланнӑскерсем, кулянӗҫ-кулянӗҫ те пӗр кана, ҫулсем иртнӑҫем, вӗсем те килтерӗшӗн кулленхи вак-тӗвекӗ хушшинче пӳкле вилӗмпе ҫӗре кӗнӗ ӑнӑҫсӑр хӗрне манӑҫа кӑларӗҫ, хушӑран кӑна, эрленсе, хаш сывлакаласа аса илкелӗҫ.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пурте, пурте сасартӑках, тӑнчах, ӗмӗрлӗхех хӑй вырӑнне вырнаҫӗ…

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех