Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

сава сăмах пирĕн базăра пур.
сава (тĕпĕ: сава) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӑмарта шутлакан-суйлакансем те кирлӗ, ещӗксем валли рейка-хӑма та, пӑти те, сава турпасси те, ҫӑмарта ҫӗресрен сапмалли имҫам та кирлӗ тата ытти те.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Вӑйлӑ ҫил анлӑ юханшыв ҫийӗпе ӗҫӗн паттӑр шавне салатнӑ; пӑчкӑ, усал савӑнӑҫпа каҫӑхса кайса, йывӑҫа кӑшланӑ; пуртӑ тивнипе аманнӑ пӗренесем тертлӗн хартлатнӑ; ҫапнине чӑтаймасӑр ҫурӑлакан хӑмасем ыратуллӑн тӑрӑлтатнӑ; сава, йӗкӗлтесе кулнӑ пек, ҫухӑра-ҫухӑра илнӗ.

Ветер разносил над рекой бодрый шум: пила грызла дерево, захлебываясь от злой радости; сухо кряхтели бревна, раненные топорами; болезненно трещали доски, раскалываясь под ударами, ехидно взвизгивал рубанок.

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах ҫакна каласшӑн эп сана: вӗренӳ кӗнекисем вӑл — пӗчӗк ӗҫ ҫеҫ-ха… вӗсем кӑна ҫителӗксӗр… сана вӗсем — платнике пуртӑ тата сава мӗнле кирлӗ — ҫавӑн пек ҫеҫ кирлӗ; вӗсем — инструмент.

Но я про то хочу сказать, что книги-то учебные — дело еще малое… нужны они тебе, как плотнику топор да рубанок, они — инструмент.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мана хӑҫан та пулин каллех Морава ҫинче пулма тӳр килсен, хампа пӗрле пӑчкӑпа сава илетӗп.

— Если когда-нибудь еще придется быть возле Моравы, прихвачу рубанок и пилу.

23 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Петька аллинче ниепле те шуман сава Алексей Саввич аллинче выляса кӑна тӑратчӗ, пачах та яка мар хӑма пӗртте чӑрмантараймастчӗ.

Рубанок, который нипочем не шел в Петькиных руках, у Алексея Саввича скользил так, словно шершавая доска ничуть ему не сопротивлялась.

15 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Мастерской евӗрлӗ тунӑ витене каять те вӑл (унта верстак, вӑрӑм сава, ахаль сава, ийӗ, темиҫе тӗрлӗ пӑра тата ҫивӗчӗ хӑйранӑ пуртӑ) — тул ҫутӑлнӑ-ҫутӑлман каять те унтан тӗттӗм пула пуҫламасӑр та тухмасть вара.

Выйдет в хлевушок, превращенный им в подобие мастерской (верстак, фуганок, рубанок, стамеска, долото, несколько буравчиков разной величины да остро отточенный топор), — выйдет с рассветом и не возвращается оттуда до вечерних сумерек.

Почтмейстер // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Унӑн тӗрлӗ иййӗсем, хӑйӗнчен икӗ хут вӑрӑмтарах сава пур.

У него есть фуганок, ладило длиной больше чем в два его роста.

I // Гаврил Молостовкин. Пришвин М.М. Ылтӑн ҫаран: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 200 с. — 133–188 с.

Аслӑк айӗнче, сулхӑнра, ҫак киле ӗҫшӗн ҫунакан ҫыпӑҫуллӑ арҫын алли килнине хыпарланӑн, ҫивӗччӗн шӑхӑрса сава чӑвӑшлатать е пуртӑ сулӑмлӑн кач! та кач! каснӑ сасӑ илтӗнсе тӑрать.

Весело шипел рубанок или постукивал топор где-нибудь под навесом сарая, в холодке, словно возвещая, что появились в этом дворе жадные на работу, умелые мужские руки.

II // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Вӗсем курас килми пулса ҫитнӗ винтовкисене стена ҫумне сӗвӗнтерсе самантлӑха та пулин алла пуртӑ е сава тытас, шӑршлӑ хӗрлӗ хӑваран ҫатан ҫыхса е тата ҫурхи ӗҫсем тӗлне сӳре е урапа хатӗрлесе чунӗсене кантарас килнипе килӗсене кая-кая килчӗҫ.

Они ездили домой на побывку, чтобы хоть на минутку, прислонив к стене опостылевшую винтовку, взяться руками за топор или рубанок, чтобы сердцем отдохнуть, заплетая пахучим красноталом плетень или готовя борону либо арбу к весенней работе.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫунакан вут ҫине пӑхса ларнӑ чух шухӑшсем, сава айӗнчен тухакан ҫункав пек, ҫӑмӑллӑн туха-туха тӑраҫҫӗ.

Когда смотришь на огонь, думы летят легко, как стружки от рубанка.

XXII // Михаил Рубцов. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; иккӗмӗш кӗнеке; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 363 с.

Мухтав сава, Мемфис хули, аслӑ туррӑн сылтӑм аллине тупрӑмӑр эпир унта, вӑрҫӑпа хӳтӗлевлӗх аллине.

Слава тебе, город Мемфис, где нашли мы правую руку великого бога, руку войны и защиты.

XI сыпӑк // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 85–143 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех