Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗшкӗнет (тĕпĕ: пӗшкӗн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Маруся кӗнеке ҫине пӗшкӗнет те, хӑй палланӑ саспаллисене пӳрни вӗҫӗпе шыраса тупса, вулама пуҫлать:

Маруся наклоняется к книжке и читает, водя пальцем, отыскивая только знакомые буквы:

Маруся пӗрремӗш хут шкула пырать // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

— Мӗн тӑвас, тӑванӑм? — Петӗр Иванчӑ ман пата пырса пӗшкӗнет.

— Что, голубчик? — Петр Иваныч наклоняется надо мною.

Тӑватӑ кун // Ярукка Сантри. Гаршин В.М. Тӑватӑ кун: калав. — Шупашкар: Республикӑри чӑваш кӗнеки кӑларакан уйрӑм, 1924. — 38 с.

Тимахви аптраса хыҫҫӑн пӑхса юлать, унтан каллех имшеркке улмуҫҫи патне пӗшкӗнет.

Тимофей озадаченно смотрит им вслед, потом опять склоняется над хилым саженцем.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя, вӑл ҫиеле ишсе тухиччен тӑхтать те, пӗшкӗнет, урипе тапса ярса сывлӑшра пружина пек авкаланса, пӗр тумлам сирпӗтмесӗр шыва чӑмать.

Костя, переждав, пока он выплывет, приседает и, как пружина развернувшись в воздухе, без единого всплеска погружается в воду.

Паллашӑр, тархасшӑн! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Питӗ инҫе пек курӑннӑ ҫутӑ сасартӑк юнашарах пулса тӑчӗ, икке уйрӑлчӗ, халӗ Костя кимӗ сӑмси ҫинчи хунара та, унӑн ҫути шыв ҫийӗпе йӑлтӑртатса шунине те асӑрхать, хунар хыҫӗнче — ҫӳлӗ хура мӗлке, вӑл пӗрре пӗшкӗнет, тепре тӳрленсе тӑрать.

Огонек, показавшийся страшно далеким, вдруг оказывается совсем близко, раздваивается, и Костя различает уже фонарь на носу лодки, змеящееся отражение его, бегущее по воде, а за фонарем — большую темную фигуру, которая то наклоняется, то выпрямляется.

Ҫыран хӗрринчи пӳрт // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Костя пӗшкӗнет те питҫӑмартине чуптума хатӗрлесе тӑрать.

Костя покорно нагибается и подставляет щеку.

Килтен кайни // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Хӑй лаша айне пӗшкӗнет те юр чавма тытӑнать.

Наклонится под лошадь и раскалывает снег.

Кӗпер // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Кукаҫей ҫӗрте выртакан вут-шанкӑсене касать, манӑн касса хатӗрленӗ вутта пӗр ҫӗрелле ҫӗклесе тухмалла, анчах эпӗ вӑл сисиччен кукамай хыҫҫӑн чӑтлӑхалла кӗрсе каятӑп — кукамай йывӑҫ вуллисем хушшипе хуллен шуса пырать, шывалла чӑмнӑ пек, вӑл пӗрмай лӑсӑпа витӗннӗ ҫӗр ҫумнелле пӗшкӗнет.

Дед рубит валежник, а я должен сносить нарубленное в одно место, но я незаметно ухожу в чащу, вслед за бабушкой, — она тихонько плавает среди могучих стволов и, точно ныряя, всё склоняется к земле, осыпанной хвоей.

III. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ ӗҫмелли мӗншӗн илсе килменнине пӑхма кӑна тухнӑччӗ, кӗретӗп: ман савнӑ ҫыннӑм хӑй таврашӗнчи япаласене салатса тӑкнӑ та сирӗн аҫӑра шавах кӑчӑк туртать; леш ун патне пӗшкӗнет, анчах хӑйӗн шухӑшне калама вӑйӗ ҫитеймест пулас, тутине выляткаларӗ те каллех ахлатма пуҫларӗ: «Турӑҫӑм! Ҫӳлти аттеҫӗм! Ачасене! Ачасене!» эпӗ сире чӗнме чупасшӑнччӗ, анчах Иван Васильич чарчӗ: «Ку ӑна пушшех пӑшӑрхантарса ярӗ, илсе килес мар», — терӗ.

Только я вышла посмотреть, что питье не несут, — прихожу, а уж она, моя сердечная, все вокруг себя раскидала и все манит к себе вашего папеньку; тот нагнется к ней, а уж сил, видно, недостает сказать, что хотелось: только откроет губки и опять начнет охать: «Боже мой! Господи! Детей! детей!» Я хотела было за вами бежать, да Иван Васильич остановил, говорит: «Это хуже встревожит ее, лучше не надо».

XXVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗшкӗнет те, куратӑп, чул илет.

Нагибается и — вижу — берет камень.

Пакет // Николай Степанов. Пантелеев А.И. Пакет: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 67 с.

Подсолнушкин пӗр сӑмахсӑрах пӗшкӗнет, туратсене сиркелесе, пӗрре выртса, тепре ура ҫине тӑрса пӗр вунӑ утӑм каять.

Подсолнушкин послушно сгибается и, раздвигая ветки, то ложась, то приподнимаясь, продвигается шагов на десять.

30 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Шаман Чочой патне пӗшкӗнет, ун ҫине шӑтарас пек пӑхать.

Шаман наклоняется над Чочоем и пристально смотрит в его лицо.

Пӑрлӑ чикӗ леш енче // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Вавила, алчӑраса кайнӑ евӗр куҫӗсене чарса пӑрахнӑ, хӑй тата Сима патнелле ытларах та ытларах пӗшкӗнет, аллисене ун еннелле тӑсать, ҫамрӑк йӗкӗт урайне тухса ларсан вара, вӑл ҫакна ҫинҫе мӑйӗнчен ҫатӑрласа ярса тытрӗ, йӑтса ҫӗклерӗ те хӑй умне лартса куҫӗнчен пӑхрӗ.

Вавила таращил глаза, точно ослеплённый, и, всё ниже наклоняясь к Симе, протягивал руку к нему, а когда юноша сел на полу, он схватил его за тонкую шею, приподнял, поставил перед собой и заглянул в глаза.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

— Вӑл пӗшкӗнет те ӑна чуптуса илет:

— Нагнулась к нему, поцеловала:

Ҫӗнӗ ҫул умӗнхи каҫ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Пӗртак пӗшкӗнет те хӗр — кӑкӑрӗ куҫа шартать.

Чуть наклонится — грудь видно.

6 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Хома ҫавӑнтах, пурин куҫӗ умӗнчех тӳмисене вӗҫертсе, шӑлаварне антарать те пӗшкӗнет.

Хома тут же при всех расстегивается, спускает штаны, нагибается.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Маклай ещӗксем патне пӗшкӗнет те вӗсен хыҫӗнчен пуртӑ туртса кӑларать.

Маклай нагибается к ящикам и вытаскивает из-за них топор.

Ульсонпа калаҫни // Михаил Рубцов. Чумаченко А.А. Уйӑх ҫынни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Умара куҫӗ ҫине щиток антарса пӗшкӗнет те электрода труба сыпӑкӗ патне ҫывхартать.

Умара надвигает на глаза щиток и нагибается, приближает электрод к стыку труб.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

— Санӑн ун ҫинчен малтан каламаллаччӗ, калаҫма вӑхӑт иртнӗ ӗнтӗ, — мӑкӑртатать Ульяна, хӑй, кӳреннине кӑтартас мар тесе, арча ҫинелле пӗшкӗнет, Барскайӑн хулӑн сассине илтет.

— Говорила бы раньше, поздно теперь говорить об этом, — ворчит Ульяна, наклоняясь над сундуком, чтобы спрятать огорчённое лицо, и слышит басовитый голос:

I сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

Унтан, чугун ҫула тӗрӗсленӗ пек туса, пӗшкӗнет те икӗ хут рельсӑна шаккать.

Осматривая будто бы путь, он два раза стукнул по рельсу.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех