Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пӗле (тĕпĕ: пӗл) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫавӑнпа, йӗкӗт сахал сӑмахлӑ иккеннине пӗле тӑркач, путакана хавхалантарасла, «улӑм ҫӳппи те тӑсса пама» тӑрать ӑна хӗр:

Куҫарса пулӑш

7 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Эп юри, пӗле тӑркачах тесе мар…

Куҫарса пулӑш

6 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Эпӗ Анна Дмитриевнӑна пӗле пуҫланӑ вӑхӑт тӗлне ун ҫуртӗнче крепостнойсем шутӗнчен кантура ӗҫлеме илнӗ Митюша пурӑнатчӗ, вӑл патне яланах помада сӗретчӗ, ҫӳҫне кӑтралатса янӑччӗ, черкессенни евӗрлӗ сюртук тӑхӑнатчӗ, апат вӑхӑтӗнче Анна Дмитриевна пуканӗ хыҫӗнче тӑратчӗ, Анна Дмитриевна Митюша умӗнче французла каласа, хӑнасене унӑн хитре куҫӗсемпе ҫӑварӗ ҫине пӑхма сӗнетчӗ, анчах сӳнсе пӗтмен хавхана аса илтерекенни нимӗн те ҫукчӗ.

Но в то время, когда я узнал Анну Дмитриевну, хотя и был у нее в доме из крепостных конторщик Митюша, который, всегда напомаженный, завитой и в сюртуке на черкесский манер, стоял во время обеда за стулом Анны Дмитриевны, и она часто при том по-французски приглашала гостей полюбоваться его прекрасными глазами и ртом, ничего и похожего не было на то, что продолжала говорить молва.

ХХХIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл Любовь Сергеевнӑна пӗле пуҫлани нумаях пулмасть, хӑйне мӑнаккӑшӗ юратнине вара ҫуралнӑранпах туйса пурӑнать.

Любовь Сергеевну он знал недавно, а любовь тетки он испытывал с тех пор, как родился.

XXIV сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Сирӗн ҫинчен каламӑпӑр, Дмитрий вара пултармаллипех пултарать, — тӑсрӗ вӑл малалла, сассине пусарса (ку мана уйрӑмах кӑмӑла килчӗ) тата куҫӗпе Любовь Сергеевна ҫине кӑтартса: — вӑл мӗскӗн мӑнаккӑшӗнче тӗлӗнмелле лайӑх енсем тупнӑ, эпӗ ӑна тата ун Сюзеткине пӗле пуҫланӑранпа ҫирӗм ҫул иртрӗ, ҫапах унашкаллине ним те тӗшмӗртеймерӗм…

— Но, впрочем, не говоря об вас, он на это мастер, — продолжала она, понизив голос (что мне было особенно приятно) и указывая глазами на Любовь Сергеевну, — он открыл в бедной тетеньке (так называлась у них Любовь Сергеевна), которую я двадцать лет знаю с ее Сюзеткой, такие совершенства, каких я и не подозревала…

XXIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӗҫӗ-хӗррисӗр вуларӗ вӑл ҫак ҫырӑва, ҫавӑнпа ӑна пӑхмасӑрах та пӗле пуҫларӗ.

Он бесчисленное множество раз перечитывал это письмо, он знал его почти наизусть.

5 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Ятламалли нимӗн те ҫуккине пӗле тӑркачах ятларӑм.

Хотя в душе и понимал, что ругать его не за что.

7 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

— Эпӗ мӗн тӑн пӗле пуҫланӑранпа утӑ капанӗ ҫинче ҫӗр каҫма ӗмӗтленсе пурӑнатӑп!

 — Да я всю свою сознательную жизнь мечтала хоть раз заночевать на стогу сена.

5 // Петр Львов, Георгий Ефимов. Шуртаков С.И. Ҫаврӑннӑ юрату. Повеҫпе калавсем. Вырӑсларан куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 190 с. — 3–180 с.

Коростелев тӗрӗс калани пирки вӑл пӗрре те иккӗленмерӗ: хӑй вилессине пӗле тӑркачах вӑл епле пурӑннӑ пулӗччӗ-ха?

Ни малейшего сомнения не было у него в том, что Коростелев сказал правду: как бы он жил, зная, что умрет?

Мӑн асламӑшне пытарни // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Икӗ вӗҫӗнчен те ӗҫлеме килӗшни ӗҫе тӗрӗслесе пырассине пӗле тӑркачах начарлатни пулать.

Согласиться на встречную работу с двух сторон — значит пойти на заведомое ослабление контроля.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Вӗсене халӑх та пӗле пуҫланӑ, илемӗсене кура, вӗсене пит юратнӑ.

Народ узнал их и полюбил за их красоту.

Рим хули пуҫланни // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Компаспа вара ӑҫталла ишсе пынине пӗле пуҫланӑ.

По этой иголке и стали узнавать, в какую сторону плывут.

Магнит // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫав чула унччен никам та пӗлмен, ӑна ҫавӑнтан вара тин пӗле пуҫланӑ.

С тех пор узнали этот камень.

Магнит // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Тен, пурӑнан пурнӑҫра, ӗмӗрте пӗрре (килйышра хушӑран-хушӑ тирӗк-чашӑк та шакӑртатса илетех, теҫҫӗ) сивӗ сӑмах каласси киле-киле семленсен те, ӑшӗнчи кӑмӑлне тула кӑларманах ашшӗ, тен, хӑй йӑлипе, чӗнмесӗр ҫӳренӗ-ҫӳренӗ пулӗ те, шӑкӑл-шӑкӑл валли сивӗ сӑмах пач юттине пӗле тӑркач — ирттерсе янӑ-тӑр.

Конечно, нет семей, где не бывает ссор, но она никогда не слышала, чтоб отец ругал мать при детях, а если и случались между ними размолвки, замолкал, переживал, но никогда не повышал голоса.

3 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Виталий, хӑшкӑлсан-хӑшкӑлсан, ҫилли-пӑшши сирӗлме пуҫӑнсан, уҫаймасса пӗле тӑркач алӑка хӳнлеттерме те пӑрахать.

Виталий, подступавший к двери то с одной, то другой стороны, понял, наконец, что ему не открыть дверь силой, перестал колотить в дверь.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫак самантченех, яш-кӗрӗм килӗсене тухса кайса пӗтичченех, ӗнтӗ шанма юраманнине пӗле тӑркачах, вӑл ҫылӑха кӗрсе курман чунӗпе тӗмсӗлсе ҫав-ҫавах теме шанчӗ, ҫав-ҫавах теме кӗтрӗ.

И в то же время, до тех пор, пока молодежь не разошлась по домам и стало ясно, что надеяться на них уже нельзя, она безгрешной душой своею надеялась на что-то и чего-то ждала.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Упӑшки вӑрлӑхсӑррине пӗле тӑркачах, вӑл кил-терӗшре те, ҫын ҫинче те ӑна ырласа кӑна тӑнӑ: «Ман Куля пекки камӑн пур, ӗҫчен, маттур, ҫынсен арҫынниеем лек, арӑмӗ ҫине алӑ хумасть, ӑннӑ ман пурнӑҫ…»

Была себе на уме; никогда при людях его не корила, а только похваливала: и муж-то золотой, и отец Витальке — лучше не надо, заботливый, любящий, и хозяин, какого поискать.

2 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Ҫакӑн пек тытӑнса тӑнӑшӑн хӑй айӑплӑ маррине пӗле тӑркачах капитан Уэлдон миссис пирки пуринчен ытла пӑшӑрханчӗ.

Капитан беспокоился главным образом о миссис Уэлдон, хотя и сознавал, что он неповинен в этой задержке.

Иккӗмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Чӗнес текен ҫынсем пымассине пӗле тӑркач е ыттисемпе урлӑ пулнӑ ҫынна хӑнана чӗнмелле мар.

Стараются не приглашать того, чье присутствие может огорчить других и тех, о ком заведомо известно, что приглашение не будет принято.

7. Хӑнара // Роза Митрушкина. Аасамаа И. Т. Хӑвна мӗнле тытмалла. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 192 с.

Хуҫи килӗнче ҫуккине пӗле тӑркачӑ ун вырӑнне килсе ним пулман пек ҫурт лартаҫҫӗ.

Узнали, что хозяин в тюрьме, и как ни в чем не бывало заняли его место.

XVI. Ял ҫывӑрмасть // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех