Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пытартӑм (тĕпĕ: пытар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ, паллах, пытартӑм… ӗнер сирӗн сӑмахӑра итлерӗм те, кашниех чӗрене пырса вырнаҫрӗҫ.

Ну я, конечно, спрятал… да только послушал вас вчера, и каждое ваше слово глубоко мне в сердце запало.

XVII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Пурне те, пурне те пытартӑм Вил чулӗ пек чунӑм айне, Такмак сыррипе сырӑнтартӑм, Юрларӑм, ӑш ҫуннӑ майне!..

Их много там! Склеп им так тесен! Я в саваны рифм их одел… И много над ними я песен Печальных и грустных пропел!

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пурне те, пурне те пытартӑм!..

Их много там погребено!

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Эпӗ ватӑ ӗнтӗ… халӗ ак пӗртен-пӗр тусӑма пытартӑм, ыйткалакан пек тӑрса юлтӑм… тупас ҫук ӗнтӗ эпӗ урӑх чун ҫумӗнчи юлташа!

А я стар… и вот единого друга схоронил и стал теперь как нищий… не нажить уж мне товарища для души!

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑвӑртрах ачасене систертӗм, вӗсен пӳлӗмне ҫӑрапа питӗртӗм, ҫӑра уҫҫине пытартӑм, унтан ҫенӗк алӑкне уҫрӑм.

Я быстро предупредила ребят, заперла их в комнате, ключ спрятала и открыла дверь в сени.

Пароль «Якорь» // Василий Юдин. Кошевая Е. Ывӑлӑм ҫинчен: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 208 с.

Эпӗ мишкӑна хам выртнӑ ҫӗрте пытартӑм та, унпа выля-вылях ҫывӑрса кайнӑ вара.

Я мишку спрятал под одеяло и потихоньку с ним кусался, а потом заснул.

Эпир каллех зоосада кайни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Эпӗ тетраде сӗтел ещӗкне пытартӑм, тӗкӗр ҫине пӑхса илтӗм, ҫӳҫе ҫӳлелле турарӑм, ку эпӗ ӗненнӗ тӑрӑх, мана шухӑшлӑ сӑн парать, вара диванлӑ пӳлӗме антӑм, унта сӗтеле тирпейленӗ ӗнтӗ, ун ҫине турӑш тата ӑвӑс ҫуртасем лартнӑ.

Я спрятал тетрадь в стол, посмотрел в зеркало, причесал волосы кверху, что, по моему убеждению, дало мне задумчивый вид, и сошел в диванную, где уже стоял накрытый стол с образом и горевшими восковыми свечами.

V сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мана ӗнтӗ, карчӑка, ватӑ шӑммӑмсене канма вырттарма тахҫанах вӑхӑт; унсӑрӑн ак мӗн куриччен пурӑнмалла килсе тухрӗ: ватӑ улпута — сирӗн аслаҫӑра, ӗмӗр асра юлтӑр, Николай Михайлович княҫа, икӗ пиччӗшне, йӑмӑкне Аннушкӑна — пурне те пытартӑм, вӗсем пурте манран ҫамрӑкчӗ, батюшка, халь ак вӑт, хамӑн ҫылӑхсене пула, ахӑр, аннӳнтен те вилмесӗр юлтӑм.

Ну уж мне, старухе, давно бы пора сложить старые кости на покой; а то вот до чего довелось дожить: старого барина — вашего дедушку, вечная память, князя Николая Михайловича, двух братьев, сестру Аннушку, всех схоронила, и все моложе меня были, мой батюшка, а вот теперь, видно, за грехи мои, и ее пришлось пережить.

XXVIII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мана ҫӗнӗ тум тӑвӑр, ҫаврӑнкалама та чӑрмантарать, ҫапах та эпӗ ӑна пуринчен те пытартӑм, питӗ майлӑ ку мана, ытах ку тумӑн мӗнле те пулин ҫитменлӗх пур тесен, ку вӑл — кӑштах шалпартарах пулни, терӗм.

Хотя мне было очень узко и неловко в новом платье, я скрыл это от всех, сказал, что, напротив, мне очень покойно, и что ежели есть недостаток в этом платье, так только тот, что оно немножко просторно.

XVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тома ан тивӗр, эпӗ пытартӑм!..

Не троньте Тома, это я!..

Том вилӗмӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Эпӗ пытартӑм йытта!

Я прятал собаку!

Том вилӗмӗ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Эпӗ задачӑна тетрадь ҫине ҫырса илтӗм те сумкӑна пытартӑм.

Я списал задачу начисто в тетрадку и спрятал в сумку.

Иккӗмӗш сыпӑк // Наум Любимов. Носов Н.Н. Витя Малеев шкулта тата килте: повесть; Н.Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 202 с.

— Эпӗ хамӑн хӗрӗме, ӑна Германие тытса ярасран, чӑлана пытартӑм та кирпӗчпе хупласа хутӑм — вара мана управӑра тир ҫурӑлса пӗтичченех хӗнерӗҫ.

— А я от Германии спрятал дочку в чулане и заложил его кирпичом, — так в управе меня до того стегали, что на мне шкура полопалась.

VI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— Хам пӳлӗме эпӗ тасатрӑм, — терӗ «Нина», — литературӑна мӗн пуррине салатрӑм, подпольщиксен тупа тунӑ хучӗсене бутылка ӑшне чиксе, ҫӗр айне пытартӑм.

— Я уже все подчистила, — сказала «Нина», — литературу раздала всю, а клятвы подпольщиков у меня спрятаны в бутылку и закопаны во дворе.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Эп ӑна, урнӑна хурса, картишне пытартӑм.

Он похоронен мною во дворе, в урне.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Ӑна пытартӑм, хамӑн пуҫа таҫта кайса чикмелле ӗнтӗ?..

Вот похоронил, а самому, куда деваться?..

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

«Ак ҫак кашкӑр кайӑкҫӑсенчен ман пата тарса пычӗ: мана пытар тесе, йӑлӑна пуҫларӗ. Эпӗ ӑна миххе пытартӑм, халӗ вӑл мана ҫиесшӗн», — тет ҫынни.

А мужик говорит: — Да вот бежал волк от охотников, стал меня просить,— и я спрятал его в мешок, а теперь он меня съесть хочет.

Кашкӑрпа ҫын // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Эпӗ вара ҫав пурра илтӗм те пытартӑм

А я стащил…

33 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

Эпӗ ун чухне, Русаковран урок ыйтма ан ӗлкӗрччӗр тесе, пурра пытартӑм

И я стащил мел, чтобы Русакова не успели спросить…

33 сыпӑк // Василий Хударсем. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 1-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 221 с.

— Эпӗ ӑна ҫӗрле канавран туртса кӑларса пытартӑм

— Это я его ночью вытащила из рва и похоронила…

III // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех