Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

пурҫӑнпа (тĕпĕ: пурҫӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Кӗпене хӗрлӗ тӗслӗ ҫинҫе пурҫӑнпа тата симӗс ҫӑмпа тӗрленӗ.

Куҫарса пулӑш

Ӑремпур чӑвашӗсен тумӗ // Геннадий Дегтярёв. Чӑваш тумӗ аваллӑхран паянлӑха = Чувашский костюм от древности до современности = The Chuvash costume from ancient to modern times / В. В. Николаев, Г. Н. Иванов - Орков, В. П. Иванов ; Историпе культурологи тӗпчевӗсен К. В. Иванов ячӗллӗ фончӗ. — Мускав ; Шупашкар ; Ӑремпур : Историпе культурологи тӗпчевӗсен К. В. Иванов ячӗллӗ фончӗ, 2002. — 400 с.

Ҫине-ҫине кӑшкӑртса, путӑкпа тӗмескесене пула енчен енне чалӑшса та тайӑлса кантӑкӗсене сарӑ пурҫӑнпа карнӑ, умӗнче те хыҫалта пысӑк хӗрлӗ хӗреслӗ шурӑ «васкавлӑ пулӑшу» автомашини килсе ҫитрӗ.

Куҫарса пулӑш

Кайӑксем вӗҫекен тӳперен… // Ӑсан Уҫӑпӗ. Ӑсан Уҫӑпӗ. Тӗлӗкри те пирӗнпех: повеҫсемпе калавсем. Шупашкар: «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2014. — 142 с. — 5–54 с.

1500 метр пурҫӑнпа вискоз пир-авӑрӗ;

Куҫарса пулӑш

Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ // Юлия Николаева. Николаева Ю.Ф. Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ: калавсем. — Шупашкар, 2002. — 72 с.

Пир-авӑр сутакан пӳлӗмре икшер кӗпелӗх пурҫӑнпа кӗшемӗр, хыс ҫӗлетме тата кӗрӗк сӑрма чи чаплӑ пустав касса кантура таврӑнчӗ…

Куҫарса пулӑш

«Ӗмер сакки сарлака» роман пирки // Михаил Сироткин. «Тӑван Атӑл». — 1962, 2(95)№ — 89-97 с.

Анчах Павлуш симӗс кӑвак пурҫӑнпа илемлетнӗ бархат тӳпеттей пиччӗш ячӗпе парнеленӗ хыҫҫӑн Ваҫлей пичче калама ҫук савӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Варрине ҫутӑ пурҫӑнпа тӗрлесе илемлетнӗ, вӗҫсе пыракан чӗкеҫ евӗрлӗ ӳкерчӗкпе эрешленӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Стенасене пурҫӑнпа сӑрнӑ, — унта ытарлӑ эрешсен шурӑ тӗтринче сапаланӑ кӗл чечексен ярӑмне сӑнланӑ.

Шелковая обивка стен изображала гирлянды роз, рассеянных в белом тумане затейливого узора.

XII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Унӑн стенисем, турккӑ эрешӗллӗ сарӑ-хӗрлӗ пурҫӑнпа сӑрнӑскерсем, мозаикӑсем, пысӑках мар картинӑсем карӑннӑ-сивлек тимлӗхе те килентерееҫҫӗ ахӑр.

Ее стены, обтянутые желто-красным шелком турецкого узора, мозаики и небольшие картины развлекали самое натянутое внимание.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

О, хӑрӑк ухмах, мӗскӗн ӑссӑрскер, Францие пурҫӑнпа бархат, чӗнтӗр те парча тӑхӑнтартаканскер, — мана алмаз кирлӗ!

О, хилый дурак, жалкий безумец, одевающий Францию в бархат, кружева и парчу, — мне нужны алмазы!

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

— Яланах укҫа лекмест, анчах пурҫӑнпа чей транспорчӗ те тупӑшлӑ.

— Деньги попадаются не так часто, но шелковые и чайные транспорты тоже выгодны.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ку пурҫӑнпа Лонгрен пуян ҫынсем туянакан теттесен — пӑрахутсен — каютисене илемлетекенччӗ.

Шелк употреблялся Лонгреном для оклейки пароходных кают — игрушек богатого покупателя.

I. Ӑрӑмҫӑ пӗлтерни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 9–90 с.

Ҫывӑрса кайиччен эпӗ капитана: манӑн ещӗкре паха мебель пур, ӑна ҫухатма шел, унта пит селӗм гамак, ҫул ҫинче илсе ҫӳремелли паха кровать, икӗ пукан, сӗтел тата комод пур; пӗтӗм пӳлӗме пурҫӑнпа пусма тавар ҫапнӑ, терӗм.

Прежде чем заснуть, я сообщил капитану, что в моем ящике находится ценная мебель, которую было бы жаль потерять. Там есть прекрасный гамак, походная постель, два стула, стол и комод. Вся комната обита шелком и бумажными тканями.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Урхи Наумӗ, Куҫма Чулкаҫ. Свифт, Даниэль. Лемюэль Гулливер ҫулҫӳренисем; вырӑсларан Н. Урхипе К. Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 368 с.

Вӑл рыцарь ҫичӗ ют ҫынни пулнине, ун енче хаяррӑн тавӑрасшӑн пулса унӑн ашшӗ, тӑванӗсем, пӗтӗм тӑван ҫӗршывӗ тӑнине, хулана хупӑрласа тӑракан запорожецсем хӑрушӑ ҫынсем пулнине, хула ҫыннисем хӑйсен хулипе пӗрле тискер вилӗмпе пӗтессине аса илчӗ… вара сасартӑк ун куҫӗсене куҫҫуль тулса ларчӗ; вӑл пурҫӑнпа тӗрлесе пӗтернӗ тутӑр ярса тытрӗ, унпа хӑйӗн питне хупӑрласа лартрӗ, пӗр минут хушшинче вара вӑл йӗп-йӗпе пулса тӑчӗ; хӑйӗн илемлӗ пуҫне каялла тытса, вӗлерекен ҫӗлӗн сӑхнине туйса илнӗ пек, аялти хитре тутине юр пек шурӑ шӑлӗсемпе ҫыртса нумайччен ларчӗ, — рыцарь вӑл ҫав тери хуйхӑрнине ан куртӑр тесе тутӑрне пичӗ ҫинчен пачах та илмерӗ.

Потом хотела что-то сказать и вдруг остановилась и вспомнила, что другим назначеньем ведется рыцарь, что отец, братья и вся отчизна его стоят позади его суровыми мстителями, что страшны облегшие город запорожцы, что лютой смерти обречены все они с своим городом… и глаза ее вдруг наполнились слезами; быстро она схватила платок, шитый шелками, набросила себе на лицо его, и он в минуту стал весь влажен; и долго сидела, забросив назад свою прекрасную голову, сжав белоснежными зубами свою прекрасную нижнюю губу, — как бы внезапно почувствовав какое укушение ядовитого гада, — и не снимая с лица платка, чтобы он не видел ее сокрушительной грусти.

VI // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Сӑн-питне тата пурҫӑнпа тӑп кӑна витӗнсе тӑракан шукӑль кӗлеткине чылайччен сӑнаса, вӑл хӑйне илемлӗн туйнӑ, ҫавӑнпа, кирек мӗнле арҫын пулсан та, вӑл кун пек хӗр ҫине асӑрхаса пӑхмасӑр тӑма пултараяс ҫуккине туйса илнӗ.

Осматривая свой пышный бюст, плотно обтянутый шелком, она почувствовала себя красивой и достойной внимания любого мужчины, кто бы он ни был.

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Халат уҫӑлса кайрӗ, ун айӗнчен тилӗ тирӗнчен чечеклӗ хура пурҫӑнпа туллатса ҫӗлетнӗ кӗрӗк курӑнса кайрӗ.

Халат распахнулся, и под ним оказалась новая шуба на лисьем меху, крытая черным узорчатым шелком.

VI // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ложӗрен (таянмалли кушеткӑран) пуҫне, шурӑ та сенкер пурҫӑнпа витнӗ темиҫе тенкел пур, тата пысӑк мар сунтӑх пур.

Кроме ложа или кушетки с одной только спинкой, ложе состояло из мягких перьев, покрытых белым и голубым шелком, было нескольких скамеек и низенький комод.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Стенисене сенкер тӗслӗ паха пурҫӑнпа илемлетнӗ, пурҫӑнӗ маччаран пуҫласа урайне ҫитиччен тӗрлӗрен тӗлӗнмелле хутланчӑксемпе ҫакӑнса тӑрать, ҫиелтен тата пӗлӗт евӗрлӗ ҫӳхе материпе витсе, ун ҫине пӳлӗме тутлӑ шӑршӑсем саракан тин татнӑ розӑсем лартса тухнӑ.

Дорогая шелковая материя голубого цвета свисала вдоль стен с потолка почти до самого пола прихотливыми складками и причудливыми фестонами, а поверх этой материи была прикреплена, подобно белому облаку, тонкая белоснежная кисея, в изобилии усыпанная свежими розами, наполнявшими комнату нежным благоуханием.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Амфитеатр умне, пурҫӑнпа витнӗ ҫӳллӗ вырӑна, Тускуб хӑпарса тӑчӗ.

Перед амфитеатром на возвышение, покрытое парчей, взошёл Тускуб.

Тускуб // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Пурҫӑнпа витнӗ сӗтел пуҫӗнче — Аэлита ашшӗ, Тускуб, тӑрать.

Перед столом, покрытом парчей, стоял отец Аэлиты, Тускуб.

Ӑнсӑртран пӗлни // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Праҫниксенче, хуҫасем собора кӑнтӑрлахи кӗлле кайсан, эпӗ ун патне ирпе пыраттӑм, вӑл мана спальняна хӑй патне чӗнетчӗ, эпӗ ылттӑн тӗслӗрех пурҫӑнпа тытнӑ пӗчӗк кресла ҫине лараттӑм, хӗрачи ман умма улӑхса ларатчӗ, эпӗ амӑшне хам вуланӑ кӗнекесем ҫинчен каласа кӑтартаттӑм.

По праздникам, когда хозяева уходили в собор к поздней обедне, я приходил к ней утром; она звала меня в спальню к себе, я садился на маленькое, обитое золотистым шёлком кресло, девочка влезала мне на колени, я рассказывал матери о прочитанных книгах.

X. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех