Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

нӳрӗкӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӑрӑлса тӑма нӳрӗкӗ те нумай кирлӗ мар пирӗн ҫӗр валли, типсе каясси те часах ун: ҫӗмӗрт пек хура, кӗрпеклӗ ҫӗр юхса кайма памасть ҫумӑр шывне, ҫӑтать те ҫӑтать; ҫумӑр чарӑнчӗ, хӗвел пӗрре кулса пӑхрӗ — ҫӗр пичӗ кушӑхма та тытӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Кӑҫал ҫуркунне каярах юлса килчӗ, нӳрӗкӗ ҫапах та ҫителӗклӗ пулчӗ, ҫавӑнпа тырпул пур ҫӗрте те вӑйлӑ ҫитӗнет.

Куҫарса пулӑш

III // Анатолий Емельянов. Емельянов, А.В. Катӑлнӑ уйӑх: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 112 с. — 67–78 с.

Ҫанталӑк ҫумӑра каяс умӗн сывлӑшра пӑс нӳрӗкӗ нумай пулать.

Куҫарса пулӑш

Уяртас умӗн // Герасим Харлампьев. Харлампьев, Г. Д. Утарта: пӗчӗк калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1964. — 84 с. — 35–38 с.

Аманнӑскер юлашки вӑйне пухса пуҫне ҫӗклеме хӑтланчӗ; куҫӗсене вилӗм нӳрӗкӗ карса хучӗ, халӗ вӑл лапчӑтнӑ сарӑ кӑткӑ евӗр туйӑнать.

Раненый сделал последнее отчаянное усилие поднять голову; глаза его подернулись влагой смерти, и был он похож на рыжего раздавленного муравья.

III. Блемер Тарта тупать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Ҫак пӳлӗмӗн шӑплӑхӗнче тата ҫурма тӗттӗмӗнче, Аэлитӑн лӑпкӑ сӑмахӗсенче — каласа кӑтартайми тӳлеклӗх туйӑмӗ, унӑн куҫӗсен нӳрӗкӗ йӑлтӑртатаҫҫӗ, куҫӗсем сферӑна куҫса ункӑланаҫҫӗ, шӑпах унта тӗлӗксем тӗлленеҫҫӗ.

Было чувство невыразимого покоя в тишине и полумраке этой комнаты, в тихих словах Аэлиты, — влага её глаз переливалась, глаза раздвигались в сферу, и там шли сновидения.

Пусма ҫинче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Лупашкаллӑрах вырӑнта кӑмпа нӳрӗкӗ пур, сӑртламсенче вӑрман хӗвеллӗ, унта хыр сухӑрӗн шӑрши кӗрет.

Когда мы спускались в низину, веяло грибной сыростью и мраком, на буграх лес стоял солнечный, пахло хвоей и смолой.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех