Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мӑнастир сăмах пирĕн базăра пур.
мӑнастир (тĕпĕ: мӑнастир) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Патша хӑй йышӑнать Максим Грека, вӑл куҫарнӑ кӗнекесене ҫийӗнчех пичетлесе кӑлараҫҫӗ, ун ятне чиркӳпе мӑнастир ҫыннисем лайӑх пӗлсе тӑраҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

14. Боярсем // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Аякран, Атӑл хӗрринчи мӑнастир енчен, чан сасси янраса килчӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

— Тулашри ҫапӑҫу — мӑнастир хапхине ҫӗмӗрсе кӗриччен.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Хӑшӗ тутарла, хӑшӗ вырӑсла тумланнӑ хресченсем темиҫе чӗлхепе пӗр харӑс кӑшкӑрса мӑнастир еннелле чупаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

4 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей Павӑлӗ: хроникӑллӑ роман. 3-мӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984. — 240 с. — 3–231 с.

Вӑхӑтӑн-вӑхӑтӑн мӑнастир чанӗ сехет ҫапни вӑрман тӑрӑх янраса каять.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Шӑматкун каҫ вӑл хӑйпе пӗрле Михаил Николаевича мӑнастир ҫыранӗ патне илсе кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Пӗрре ӗне сӑвуҫӑпа роман пуҫланчӗ; тепре мана ҫула май пырса лекнӗ мӑнастир кухнинче хӳтте илчӗҫ; — унта эпӗ кунӗ апат-ҫимӗҫпе усӑ куртӑм, ҫӳҫе ҫусӑрах турама май килетчӗ: малтан пит ҫӑмартине алӑпа сӑтӑратӑн та — ҫӳҫе икӗ енчен майлаштаратӑн; виҫҫӗмӗшӗнче эпӗ маскӑллӑ маттур йӗкӗтпе пӗрле тупӑшлӑ комбинацие ҫаклантӑм, ҫак маттурскер «Енчӗк-и е пурнӑҫ-и?» тесе питех те ансат сӑмахсене тӗлӗнмелле витӗмлӗн калама пӗлетчӗ; пӗтӗмӗшпе вара — ӑнсӑрт пурнӑҫа юратса пӑрахрӑм.

То завязывался роман с коровницей, то пригревали меня на кухне попутного монастыря, и я, пользуясь смиренной трапезой, мог причесываться без масла, проведя по волосам просто рукой, предварительно огладив ею щеку; то впутывался я в какую-нибудь доходную комбинацию с замаскированным молодцом, умевшим необыкновенно внушительно произносить простые слова: «Кошелек или жизнь», — и вообще полюбил случайную жизнь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 174–191 с.

— Мӗнле мӑнастир вара вӑл? — ыйтрӗ Кастро.

— Что же это за монастырь? — спросил Кастро.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 285–292 с.

Канӑҫлӑ, тӳлек мӑнастир хӑш чухне унӑн куҫне шупка мӗлкӗ пек курӑннӑ та ҫавӑнтах урӑх шухӑш вӗҫсе иртнӗ: мӗнех-ши унта?..

Монастырь, с его тишиной и покоем, вставал иногда перед нею, как бледный призрак, но сейчас же проносилась внезапная мысль: что там?.

VI // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Эс ак мӑнастир ҫинчен шухӑшлатӑн, мӗншӗн тесен кунта сана йывӑр; пурте саншӑн ют, никам та сана тивӗҫлипе хак хумасть…

А ты вот про монастырь думаешь, потому что тебе тяжело здесь; все для тебя чужие, никто тебя не ценит…

V // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

— Мӗне кирлӗ сана мӑнастир?

— Зачем тебе в монастырь?

V // Петӗр Хусанкай. Телешов Д.Н. Типшар: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 56 с. — 8–56 с.

Пӗррехинче Бруно мӑнастир библиотекин аякри ҫӳлӗкӗнче шӑши кӑшласа пӗтернӗ сӑран хуплашкаллӑ тусан витнӗ кӗнекене тупнӑ.

Монастырский библиотекарь, любитель и знаток астрономии, выписал из Германии большую книгу в кожаном переплете,

Джордано Бруно // Лина Агеносова. Волков А.Л. Ҫӗрпе пӗлӗт: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 188 с.

Вӑл ҫынсемсӗр, кӗнекесемпе кӑна лӑпкӑн, пӗччен пурӑнасси ҫинчен ӗмӗтленетчӗ, мӑнастир ҫинчен, вӑрманти хурал пӳрчӗ, чугун ҫул будки ҫинчен Перси ҫинчен тата ӑҫта та пулин хула хӗрринче ҫӗрлехи хуралҫӑра пурӑнасси ҫинчен шухӑшлатчӗ.

Этот человек мечтал о тихой, одинокой жизни с книгами, без людей, о монастыре, лесной сторожке, железнодорожной будке, о Персии и должности ночного сторожа где-нибудь на окраине города.

XX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Мӑнастир картине кӗрсен, эпӗ хама тӗл пулнӑ пӗрремӗш ҫынтанах ҫылӑх каҫаракана епле тупасси ҫинчен ыйтрӑм.

Войдя в монастырскую ограду, у первого лица, которое я увидал, я спросил, как бы мне найти духовника.

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Депешӑсем вара? — хӑюсӑрланса та кӑштах ҫилленерех ыйтрӗ хайхи карчӑк, тӑххӑрмӗш ҫул почтӑра пӗр чӑрмавсӑрах мӑнастир ӗҫӗсене туса каяканскер.

— А депеши? — робея и немножко сердясь, спросила старуха, девятый год, без помехи, исполнявшая на почте монастырские дела.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Уявсем чухне ҫамрӑк яш-кӗрӗм мӑнастир хыҫӗнчи хире чушкӑлла, лапталла, хӑваласа тытмалла выляма пуҫтарӑнать, ашшӗ-амӑшӗсем вара карта ҫумӗнче, курӑк ҫинче, ҫамрӑксем вылянине сӑнаса пӑхса лараҫҫӗ, ӗлӗкхи-авалхине аса илсе халапсем яраҫҫӗ.

По праздникам молодёжь собиралась в поле за монастырём играть в городки, лапту, в горелки, а отцы и матери сидели у ограды на траве и, наблюдая за игрой, вспоминали старину.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Почтмейстер Кубарев, питех те паллӑ чечек ӑсти тата казначей Матушкин кӑна Стрелецки урамра пурӑнаҫҫӗ — ҫак урам, пӗр вӗҫӗпе Поречнӑй урама урлӑ касса, юхан-шыв хӗррине тухать, тепӗр вӗҫӗпе вара мӑнастир хапхи умӗнчи пасар площадьне пырса тӑрӑнать.

Только почтмейстер Кубарев, знаменитый цветовод, да казначей Матушкин жили на Стрелецкой — эта улица одним концом, разрезая Поречную, выходила на берег реки, а другим упёрлась в базарную площадь у ворот монастыря.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хулари мещенӗсем йӑрӑскерсем, анчах — мӑнтӑрккаскерсем; вӗсем уезда кӗрекен ялсенчи ярмаркасенче хӗрлӗ таварпа тата ытти таварпа суту-илӳ туса пурӑнаҫҫӗ, кӗпӗрне валли сӳс, арланӑ ҫип, ҫӑмарта, выльӑх-чӗрлӗх тата утӑ сутӑн илсе ҫӳреҫҫӗ; вӗсен арӑмӗсемпе хӗрӗсем тӗрлӗ тӗслӗ ҫӑмран ахаль туфлисем, ӑшӑ туфлисем, шарфсем, фуфайкӑсем тата ҫул ҫине тухмалли хутаҫ-михӗсем ҫыхаҫҫӗ — ҫак йышши алӑ ӗҫне тума вӗсене тахҫантанпах мӑнастир шкулӗ вӗрентсе хӑнӑхтарнӑ, пурте пекех вӗсем ҫавӑнта хутла вӗреннӗ.

Мещане в городе юркие, но — сытенькие; занимаются они торговлей красным и другим товаром на сельских ярмарках уезда, скупают пеньку, пряжу, яйца, скот и сено для губернии; жёны и дочери их вяжут из разноцветных шерстей туфли, коты (вид обуви), шарфы, фуфайки и дорожные мешки, это рукоделие издавна привила им монастырская школа, где почти все они учились грамоте.

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Кайран ҫак Сӑмала карти вырӑнне мӑнастир туса лартнӑ, ун хыҫҫӑн — дворян хӗрӗсене вӗрентмелли институт.

Потом на месте Смоляного двора построили монастырь, а затем институт для благородных девиц, то есть дворянских дочерей.

Смольнӑя // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Тепӗр тесен, ыйткалакансене апат юлашкисене пама ыйтса мӑнастир алӑкӗ умӗнче шӑнкӑравлакан йытӑ е леш тепӗр йытӑна черетлӗн кун сиктерсе какай ӑшаламалли тимӗре ҫавӑрса тӑракан, хӑй черечӗ мар чухне ӗҫлеме килӗшмен йытӑсем пирӗн Дингӑран чылай тавҫӑруллӑрах пулӗ.

В конце концов, собака, которая звонила у дверей монастыря, чтобы получить остатки обеда, предназначенные для раздачи нищим, или та собака, которая по очереди с другой должна была через день вращать вертел и отказывалась работать не в свою очередь, — быть может, эти собаки гораздо сообразительнее нашего Динго.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Роза Митрушкина. Жюль Верн. Вунпилӗк ҫулхи капитан. Роман. Куҫараканӗ Митрушкина Р. М. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1984 ҫул, 304 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех