Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мучӑшӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Стасик мучӑшӗ, Витя пичче, аэропорт ҫывӑхӗнчи Днепровски текен урамра пурӑнатчӗ.

Куҫарса пулӑш

10 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.

Намӑсран атте-анне пире туйсӑрах мӑшӑрлантарчӗ те, Саратова Стасик мучӑшӗ патне тухса кайрӑмӑр…

Куҫарса пулӑш

10 // Владимир Кузьмин. Владимир Кузьмин. Виҫӗ юман: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1986. — 144 с.

Сан шутпа, чӑвашла каласан, кам пулать вӑл: мучӑшӗ е куккӑшӗ-и?

Куҫарса пулӑш

Тусан вӑрттӑнлӑхӗ // Влас Паймен. «Тӑван Атӑл». — 1974, 2№ — 50–65 с.

Пӗр ҫулхине ҫав пике отпуска килнӗ Герасим Федотовича, чӑн та, Явӑш ҫимӗкне ҫавӑтса кайнӑччӗ, каялла таврӑннӑ чух Сӗрӗхкасси ялӗнчи пӗччен пурӑнакан мучӑшӗ патне хӑнана илсе кӗртнӗччӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Мартынов. Мартынов Н.А. Пурнӑҫ урапи: калавсемпе повеҫсем / Б.Б. Чиндыков пухса хатӗрленӗ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2017. — 416 с. — 197-271 с.

Вӗсем Иллене аллисенчен калама ҫук ҫатӑрласа ҫирӗп ҫавӑрса тытрӗҫ; анчах, мучӑшӗ пиҫиххи илнине курсассӑнах, таҫтан вӑй-хӑват тупӑнчӗ, вӑл вӗҫерӗнчӗ те куҫ шуррисене кӑтартса чышкисене чӑмӑртаса Дутлов патне чупса пычӗ.

Они поймали его за руки и держали, казалось, крепко; но как только Илья увидел дядю с кушаком, силы его удесятерились, он вырвался и, закатив глаза, подступил с сжатым кулаком к Дутлову.

VIII // Михаил Сироткин. Толстой Л.Н. Поликушка: повесть; М. Сироткин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1935. — 98 с.

Фомин мучӑшӗ урапа кӳлнӗ пӗчӗк лашапа ҫыран хӗррине пырса чарӑнчӗ.

Двоюродный брат Фомина подъехал к берегу на запряженной в повозку крохотной лошаденке.

XV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Пурнӑҫӗ пурнӑҫ та мар: хырӑмӗсене Фомин мучӑшӗ ҫӗрлесенче кимӗпе илсе пынӑ кӑйттӑ апат-ҫимӗҫпе улталарӗҫ, выҫӑллӑ-тутӑллӑ пурӑнчӗҫ, ун вырӑнне вара, пуҫ айӗсене йӗнер ҫытаррисене хурса, тӑраниччен ҫывӑрчӗҫ.

Жили кое-как: питались скудными харчишками, которые по ночам доставлял им на лодке двоюродный брат Фомина, ели впроголодь, зато спали вволю, подложив под головы седельные подушки.

XIV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Тӳррипе каласан, амӑшӗ, унтан та ытларах Гриценко мучӑшӗ, ҫуррине яхӑн ишӗлсе аннӑ ҫав тоннельсенче пытанма хушман.

Правда, мать и особенно сам дядя Гриценко строго-настрого запрещали прятаться в этих полуобвалившихся тоннелях.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Кашни ҫуркунне вӗсем Керчь хулинчен Гриценко мучӑшӗ патне кайнӑ.

Каждую весну они приезжали сюда из Керчи к дяде Гриценко.

Пӗрремӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех