Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Йыснаҫӑм, йысна, — халь-халь мӑшкӑллас пек илтӗнчӗ Тухтар ӑна ҫапла чӗнни, — анчах эс луша хӑратӑн, Элентей хӑта сан мулӑнтан пӗр пусне хӗрӗнмест, вӑл хӑвнах юп курма каласа ячӗ манран.

Эх, дядя, дядюшка, — словно в насмешку назвал Тухтар Шерккея, — напрасно ты всего боишься: дядя Элендей не возьмет от тебя и копейки, так и велел тебе передать, мол, пусть живет да радуется, не боится никого…

XIII. Кӗтмен хирӗҫӳ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.