Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

мужикле (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унӑн мужикле илемсӗр сан-сӑпачӗ шанман пекрех пулса йӑл кулчӗ.

его мужиковатое топорное лицо расплылось в недоверчивую улыбку.

IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Иванӑн — казак юнӗ вӗре пуҫланӑ; Миколайӑн — мужикле тӳрккеслӗхӗ ҫӗкленнӗ.

У Ивана заговорила казацкая кровь, у Миколая — мужицкое упрямство.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Аллине малалла тӑсса, мужикле тумланнӑ артистсене вӑл: — Мӗн пӑхса тӑратӑр эсир? — тесе кӑшкӑрса ячӗ.

Выбросив вперёд руку, закричал наряженным под мужиков «артистам»: — Что же вы смотрите?

Хаклӑ хӑна // Николай Евстафьев. Баныкин, В. И. Чапаев ҫинчен: калавсем; Н. Евстафьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 128 с.

Ҫакнашкал кӑмӑл-туйӑмлӑ сехетсемпе кунсенче ӑна уйрӑмах рабочисем килӗшмен; вӗсем пӗрмай вӑйсӑрлансах пынӑ пек, хӑйсен мужикле тӳсӗмлӗхне ҫухатнӑ пек, хӗрарӑмсем евӗрлӗ, хӑвӑрт ҫилленекен, ытлашши кӳренекен, шӑртланса кайсах харкашакан пулнӑ пек туйӑннӑ.

В часы и дни такого настроения ему особенно не нравились рабочие; казалось, что они становятся всё слабосильнее, теряют мужицкую выносливость, заразились бабьей раздражительностью, не в меру обидчивы, дерзко огрызаются.

II сыпӑк // Леонид Агаков. Горький М. Артамоновсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 300 с.

— Ваше высокоблагородие, пирӗнле, мужикле каласан, ухмахласкер вӑл.

— По-нашему, ваше высокоблагородие, по-мужицки.

Маньчжури сопкисем ҫинче // Н. Ятманов. Дмитриев, Н. П. Тӑван ҫӗршывӑн чысӗ: халӑх геройӗсем ҫинчен ҫырнӑ калавсем / вырӑсларан Н. Ятманов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 126 с. — 111–125 с.

Е эсир хӑвӑрӑн мужикле мӗскӗн тӗрӗслӗхе ниҫта та кӑтартса параймастӑр?

Или вы нигде не можете доказать свою сермяжную, мужицкую правду?

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Симӗс гимнастерка тӑхӑннӑ ҫамрӑк йӗкӗтсене, вӗсен мужикле юмарт сӑнӗ-пичӗсене, пехотӑра тумлантаракан килпетсӗр ҫи-пуҫне Григорий асаплӑн йӳпсӗнсе пӑхрӗ.

Григорий с щемящим любопытством разглядывал одетых в защитное молодых парней, их простые мужичьи лица, невзрачный пехотный вид.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мужик тесе ахаль каламан ҫав, ӑс-тӑнӗ те мужикле.

Сказано — мужик, мужицкий и ум…

Усал шухӑшлӑ ҫын // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 63–70 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех