Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

монахсен (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унта монахсен, генералсен, корольсен пурӑнӑҫӗ ҫинчен, лак тумалли рецептсем, философи терминӗсем, тахҫан пулса иртнӗ вӑрҫӑсем ҫинчен, халиччен эпӗ нихӑҫан та илтмен Коста-Рика патшалӑхӗ ҫинчен тата ҫавӑнтах юнашар выльӑх-чӗрлӗх шӑммисенчен удобрени хатӗрлесе кӑлармалли май ҫинчен те ҫырнӑччӗ.

Были там биографии монахов, генералов, королей, рецепты лака, философские термины, упоминания о давнишних войнах, история какого-то доселе неслыханного мной государства Коста-Рика и тут же рядом способ добывания удобрения из костей животных.

VIII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Вӑл тире чӑнласах та шуйттан ҫинченех сӳсе илнӗ пулмалла, мӗншӗн тесен пӗрре эпӗ, монахсен пахчинчен хам хыҫҫӑн чукмарпа хуса пыракан монахран тарнӑ чухне, хӳме ҫинче пӗр тимер пӑтана ҫаклантӑм та, шӑлаварӑм ҫурӑлмарӗ те, эпӗ хӳме ҫинчех ҫакӑнса юлтӑм, ҫавӑн пирки монах мана икӗ хутчен хытӑ ҫупма та ӗлкерчӗ.

Кожа эта действительно, должно быть, была содрана с черта, потому что когда однажды, убегая из монашеского сада от здоровенного инока, вооруженного дубиной, я зацепился за заборный гвоздь, то штаны не разорвались и я повис на заборе, благодаря чему инок успел влепить мне пару здоровых оплеух.

VI сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Хӑшпӗр хуласенче гарнизонпа хула милицийӗ ҫине кӑшт шанса тӑнӑ пулсан, сасартӑк вӑл хуласене тухса тарнӑ монахсен, жидсен, хӗрарӑмсен ушкӑнӗсем йышлӑн пырса тулаҫҫӗ.

Бегущие толпы монахов, жидов, женщин вдруг омноголюдили те города, где какая-нибудь была надежда на гарнизон и городовое рушение.

V // Куҫма Турхан. Гоголь Н.В. Тарас Бульба: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 126 с.

Унта манахсем ҫеҫ пулнӑ пек туйӑннӑ, — шурӑ, хура тата хӑмӑр рясӑсем тӑхӑннӑ монахсен вӗҫӗмсӗр ушкӑнӗ.

Казалось, там были одни монахи — туча монахов в белых, чёрных и коричневых рясах.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Те Евсейпе монахсен сӑн-сӑпачӗ мӗне пӗлтернине ӑнланса илчӗ арман хуҫи, те унӑн кӑкринче тахҫанах ҫывӑрса кайнӑ сисӗмӗ хускалчӗ, анчах унӑн пичӗ ҫинче те темскерле хӑрушлӑх пекскер курӑнса кайрӗ.

Понял ли мельник выражение лиц монахов и работника, или, быть может, в груди его шевельнулось давно уже уснувшее чувство, но только и на его лице мелькнуло что-то вроде испуга…

Арманта // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 34–45 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех