Чӑваш чӗлхи корпусӗ

«Эй турӑн таса амӑшӗ, эй ҫветой Микулай атте, эсӗ ҫынна хӑйне хӑй тытса тӑма вӗрентетӗн», — тесе янӑ вӑл, ӗнерхи молебӗнсене, хура сӑнлӑ, ылтӑн ризӑлӑ турӑша, тата хӑй ҫав турӑш умне лартмашкӑн сутнӑ ҫуртасене, вӗсене ҫавӑнтах ун патне каялла илсе пынине, вӑл вӗсене, кӑшт ҫунанскерсенех, ешчӗке пытарса хунине, — ҫаксене пурне те астуса илнӗ.

«Царица небесная, святителю отче Миколае, воздержания учителю», — вспомнил он вчерашние молебны и образ с черным ликом в золотой ризе и свечи, которые он продавал к этому образу и которые тотчас приносили ему назад, и которые он, чуть обгоревшие, прятал в ящик.

VIII // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Толстой Л.Н. Хуҫипе тарҫи: калав; С.Ф.-па Ф.Д. Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 86 с.