Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ларнӑскер (тĕпĕ: лар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пысӑк пӗлтерӗшлӗ, тӗлӗнмелле ҫав таран нумай хыпарпа тулсах ларнӑскер — Давенант телейлӗн ахӑлтатса кулса ячӗ.

Вне себя от такого количества важных и поразительных сообщений, Давенант счастливо расхохотался.

IХ сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Вилесемпе тата хаклӑ таварпа тулсах ларнӑскер — «Упа ами» Покета ирхи шуҫӑмпа пырса ҫитрӗ; репортерсем кӗҫех сенсациллӗ материал тупрӗҫ, ӑна ҫийӗнчех набор машинисене валеҫсе пачӗҫ.

Полная трупов и драгоценного товара, «Медведица» с рассветом пришла в Покет, и репортеры получили сенсационный материал, тотчас рассовав его по наборным машинам.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Таможня шлюпки, чикӗ хуралҫисемпе тулсах ларнӑскер, ҫыранпа «Упа ами» хушшинче чарӑннӑ, тепри тинӗсӗн уҫӑ енчен тапӑнать, сӑртсен хыҫӗнчен пени илтӗнет; ниҫта та ишейместӗн те, утаймастӑн та.

Таможенная шлюпка, набитая пограничниками, стала между берегом и «Медведицей», другая напала с открытой стороны моря, из-за холмов раздались выстрелы — и стало некуда ни плыть, ни идти.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ван-Конет, тӳрленсе ларнӑскер, ҫавӑн пиркиех шухӑшлать.

Ван-Конет, выпрямившись, думал о том же.

I сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Ӑнланмалла мар тискерлӗхпе пусӑрӑнсах ларнӑскер, чӗрӗ пӗртен пӗр ҫынна ҫухатасран инстинкт шайӗнче сехӗрленсе — Ганэль Роэнк хыҫҫӑн салхуллӑн тапранчӗ, ҫапах та ун хыҫӗнче самаях аякра пырать.

Раздавленный непонятной жестокостью, с инстинктивным страхом потерять из вида единственного живого человека, Ганэль уныло двинулся вслед за Роэнком, держась, однако, на почтительном от него расстоянии.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 345–359 с.

Ҫак кунран унпа 332 № хушшинче пулмалла мар ҫыхӑну йӗркеленчӗ — пысӑкран та пысӑк тавпа тулса ларнӑскер; анчах ун пирки шухӑшлас килмерӗ.

С этого дня меж ним и Э 332 образовалась неестественная связь, полная благодарности, о которой хотелось не думать.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 259–266 с.

— Ах, тӗлӗнтерекен япаласенчен пуринчен те хӑратӑп, — апат ҫиме ларнӑскер — вӑл Геннисон хумханнӑран тӑрса ун патне пычӗ, аллине упӑшкин хул пуҫҫи ҫине хучӗ.

— Ох, я боюсь всего потрясающего, — сказала она, приступая было к еде, но, видя, что муж взволнован, встала и подошла к нему, положив на его плечо руку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 147–152 с.

Вӑл ҫакна ӑсӗпе чухлать, анчах унӑн хӑйӗн чӗри сыввӑн та ыраттарса тапать, ҫавӑнпа та, ӑнланмасӑрах, хӑйӗн пурнӑҫ туйӑмне вӑл Пьер ҫине те куҫарать, уҫӑмлӑн ниепле те ӑнкараймасть: мӗнле-ха апла — Пьер чӗри чӗнмест, унӑн вара, ҫамрӑк инкекпе тулсах ларнӑскер, хӗрхенӳ-шеллев ыйта-ыйта ӗсӗклет?

Знала это умом, но собственное ее сердце билось так живо и больно, что, бессознательно, ощущение своей жизни она переносила и на Пьера, не в силах будучи ясно вообразить, как же это его сердце молчит, когда ее, полное молодого горя, взывает о милосердии?

Пьерпа Суринэ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 276–284 с.

Хӑй те вӑл халӗ, тин кӑна апат ҫинӗ хыҫҫӑн ӑшӑ пӳлӗме кӗрсе ларнӑскер, вӗриленсе кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Илтмесӗр, пӗр эрне ӗнтӗ пирӗн ял халӑхӗ ҫав хыпарпа кӑна пурӑнать, — терӗ Ольга Матвеевна, каска ҫине пурттипе юнашар ларнӑскер, хӑй ӗҫленӗ чухне кӑштах вараланнӑ аллине, тӗреннӗ пек туса, ҫурӑм хыҫне пытарма тӑрӑшрӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Валет, ӑна ӑнланса, пуҫне сулчӗ, хальччен чӗмсӗр ҫын пек ларнӑскер, савӑнса йӑл кулчӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Пӳлӗме вирхӗнсе кӗричченех Калюков урайӗнче Петӗр выртнине, Хуснутдинов, ун ҫине хӑпарса ларнӑскер, ӑна пуҫӗнчен револьверпа тӗлленине куҫ хӗррипе курса ӗлкӗрчӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

— Антун тусӑм, эс мӗн пит шухӑша кайса ҫӳрен? — терӗ ӑна пӗррехинче Король, каҫхи апат хыҫҫӑнхи пушӑ вӑхӑтра ун ҫумне пырса ларнӑскер.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ферма ҫурчӗ, 30 ҫула яхӑн ларнӑскер, ҫав ҫулах йӑтӑнса аннӑ.

Здание фермы, который простоял почти 30 лет, рухнуло в том же году.

Илемлӗрех те пуянрах пултӑрччӗ // Ӑсан Уҫӑпӗ. Алексеев, О. А. Савнӑ енӗм, тӑван ялӑм — Санькасси. — Кӳкеҫ: издательство ҫурчӗ, 1999. — 26 с.

Вӑл вӗт — боевой шлем, ухмах, — хӑрӑлтатса каларӗ виҫҫӗмӗшӗ, хура ҫӳҫӗсем салху куҫӗсем ҫине анса ларнӑскер.

То ж — боевой шлем, дура, — хрипло проговорил третий, коренастый, с черными волосами, падающими на мрачные глаза.

5 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Ухтищев, хӑйӗн дами ҫумне ҫыпҫӑнса ларнӑскер, питне-куҫне ирӗлтерсе, юрлакансене каҫса кайсах итленӗ.

Ухтищев, прижавшись к своей даме, с блаженным лицом слушал песню и весь сиял от удовольствия.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑйсене хӑйсем иккӗшӗ икӗ тӗрлӗ тытакан ачасене сӑнаса ларнӑскер, Фома вӗрентекенӗн ыйтуне ӑнкарма та ӗлкӗреймен, ыйту ытла та кӗтмен ҫӗртен пулнӑ, ҫавӑнпа та вӑл нимӗн те чӗнмен.

Наблюдая за поведением мальчиков, — так непохожих друг на друга, — Фома был захвачен вопросом врасплох и — молчал.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ырӑ Кӑмӑллӑ Ду, пӑлханнипе сывлайми пулса ларнӑскер, Сяо Сяна йӑлӑнать:

Добряк Ду, задыхаясь от волнения, взывал к Сяо Сяну:

VII // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

— Халӗ акӑ турӑ мӗн те пулин курать-и? — тӑрук ыйтрӗ Васька, унччен шухӑша кайса ним чӗнмесӗр ларнӑскер.

— А сейчас бог видит что-нибудь? — спросил вдруг Васька, сидевший до того в молчаливой задумчивости.

1 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Акӑ тата унӑн пӳрчӗ — ҫӗтӗлсе-ҫурӑлса пӗтнӗ, ҫӗр ӑшнелле путса ларнӑскер, — апла пулин те вӑл мӗн юлашки турпас таранах тӑван.

А вот и она, ободранная, вросшая в землю, но до последней щепки родная завалюшка-хибарка.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех