Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ванюшпа ирттернӗ малтанхи курнӑҫусем, юрату каҫӗсем, тӗлӗкри пек пылак ҫавраҫилсем, пӑшӑлтатни те чуптӑву, тӗтреллӗ ӗмӗтсене вӗҫни….

Куҫарса пулӑш

Пурнӑҫ виҫкӗтеслӗхӗ // Николай Сорокин. Сорокин Н.М. Тӑлӑх арӑм минтерӗ. Савнисен романӗ. – Шупашкар: «Ҫӗнӗ Вӑхӑт», 2019. – 216 с.

Киввине салатса ярса кирлӗ курнӑҫусем шырарӑм, ҫынсемпе калаҫрӑм, ҫапла вара пӗрин хыҫҫӑн тепри, мана тивӗҫтерекеннисем, пухӑнчӗҫ.

Распустив старую, искал я нужных мне встреч, беседовал с людьми и, один по одному, набрались у меня подходящие.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Вӑл хӑйӗн купӑсӗпе эп мӗн шухӑшланине каламастчӗ, Саня ман упӑшка та эпӗ унӑн арӑмӗ иккенне пӗлтерекен тӗлӗнмелле телейӗм ҫинчен шӑратмастчӗ вӑл, урӑххи ҫинченччӗ унӑн кӗвви, — тахҫан хамӑрӑн ача чухне пулнӑ ҫамрӑкла курнӑҫусем ҫинчен калатчӗ, калӑн ҫав, вӑл пире тӑваттӑмӗш шкулти балра курнӑ тесе, Саня мана ҫавӑнта пӗрремӗш хут чуптуса илчӗ…

Он играл совсем не то, о чём я думала: не это странное счастливое чувство, что Саня — мой муж, а я — его жена, — он играл наши прежние, молодые встречи, как будто видел нас на балу в четвёртой школе, когда Саня поцеловал меня в первый раз…

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951