Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Куҫман усӑнчӑк тути ик еннелле сарӑлса кайрӗ, савӑнса кулнипе куҫӗ хупӑнсах ларчӗ.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Анук инкекӗшӗн савӑнса кулнипе пӗрлех, вӑл чысне ҫухатнине ялти мӗнпур хӗрарӑмсене хур кӳни вырӑнне шутласа, ӑна сивлерӗҫ.

Куҫарса пулӑш

XXV // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 2-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

— Ой, кулнипе хырӑм ҫурӑлать иккен, — хӑваларӗ хырӑмне Денис.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Андреев. https://chuvash.org/lib/haylav/8101.html

Кулнипе унӑн кӗре тӗслӗ пичӗ хӗремесленсе кайнӑ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Андреев. https://chuvash.org/lib/haylav/8101.html

Хура тутлӑ Антонӑн кулнипе пичӗ хӗрелсе кайрӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Андреев. https://chuvash.org/lib/haylav/8101.html

ХӖВЕТУТ (кулнипе чыхӑнса кайма пуҫларӗ).

ФЕДОТ (от смеха начал задыхаться).

Муталанчӑк // Владимир Кузьмин. Шухӑшлама вӑхӑт пур: калавсем. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви, 1981. — 64 с. — 26–29 с.

Ҫавӑн пек нумай вӑхӑт ахӑлтатса кулнипе ывӑнса ҫитсен, доктор хӑйӗн тарланӑ ӗнсине тутӑрпа шӑлчӗ.

Устав от такого продолжительного хохота, доктор отер платком свой вспотевший затылок.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Ахӑлтатса кулнипе дормитор айӑн-ҫийӗн ҫаврӑнатчӗ темелле.

Весь дормитор ходуном ходил от хохота.

Улттӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Хӑйсенчен кашни утӑмра ҫынсем кулнипе е чӗмсӗрленсе ларнӑ вӗсем, е мӗскӗне персе пӗр-пӗр пуҫтахӑн «хӳрешки» пулса тӑнӑ, лешӗ тем хушсан та итлеме хатӗр, е хӑйсен тусӗ-юлташӗсене тӑшман вырӑнне хурса вӗчӗхсе ҫӳреҫҫӗ.

Из-за бесконечных насмешек они стали какими-то пришибленными, несмелыми, а некоторые и вовсе превратились в прихвостней и служат какому-нибудь наглецу, исполняя любое приказание и измываясь над своими же собратьями.

IV // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Эсир вара ан кӳренсемӗр! — терӗ Детрея; лешӗ хӗр кулнипе савӑнса киленет.

А вы не обижайтесь! — обратилась Джесси к Детрею, который с наслаждением прислушивался к ее смеху.

XVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

— Шебалов ман ҫинелле кӑмӑллӑн пӑхрӗ; унӑн пӗркеленнӗ шупкарах куҫ харшисем саланчӗҫ, ҫирӗпрех пек курӑнмашкӑн юри пӗркелекен хӑмӑр куҫӗсенчен, шыв ҫине пӑрахнӑ чултан ункӑн-ункӑн ҫавӑрӑнан хумсем сарӑлнӑ пек, унӑн пӗркеленнӗ пичӗ-куҫӗсем халичченхи пек мар ашшӑн кулнипе ҫиҫсе илчӗҫ те, вӑл пӗтӗм чӗререн ҫапла каларӗ:

Шебалов посмотрел на меня дружелюбно; белесоватые насупившиеся брови его разошлись, и от серых, всегда прищуренных для строгости глаз, точно кругами, как после камня, брошенного в воду, расплылась по морщинкам необычная для него смущенная улыбка, и он сказал искренне:

ХII сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Унта темӗн мӗлтлетет, хыпса тӗлкӗшет, чӑнкӑр-татать — ӑна ҫапларах туйӑнать: унта кулнипе йӗреҫҫӗ, йӑл кулӑсен хушшинче кӑвак ҫутӑпа капӑрланнӑ вӑрттӑн чӗрӗ чунсем вӗҫсе-кумса ҫӳреҫҫӗ.

Там что-то мелькает, вспыхивает, звенит — казалось ему, там плачут от смеха и летают среди улыбок таинственные существа, озаренные голубым светом.

III сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Йӗри-таврари ҫынсем хырӑмӗсене тыта-тыта ахӑлтатса кулнипе йынӑшмах пуҫларӗҫ.

Кругом же, хватаясь за животы, стонали от смеха люди.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 291–297 с.

Итлекенсем ырласа кулнипе вӑрӑм сӗтел ҫинчи ҫурта ҫутисем варкӑшса илеҫҫӗ.

Огоньки на длинном столе заколебались от одобрительного смеха слушателей.

3 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Эпир профессорсенчен пӗрин хваттерӗнче калаҫса лартӑмӑр, унта ҫамрӑксем нумай пухӑннӑччӗ, вӗсем хушшинче — ҫинҫешке, типтерлӗ пӗчӗк пуп, богослови магистрӗ, хура пурҫӑн ряса тӑхӑннӑскер пурччӗ: ҫав ряса унӑн шуранка, хитре, кӑвак та сивӗ куҫӗсем типпӗн кулнипе ҫутатакан сӑнне уйрӑмах палӑртса тӑратчӗ.

Беседовали в квартире одного из профессоров, было много молодёжи и между нею — тоненький, изящный попик, магистр богословия, в чёрной шёлковой рясе; она очень выгодно оттеняла его бледное красивое лицо, освещённое сухонькой улыбкой серых, холодных глаз.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Унӑн чунӗ, ҫамрӑклӑхӑн чи ҫутӑ сӑрӗсемпе илемленнӗскер, пурӑнӑҫа паха шӳтсемпе, лайӑх юрӑсемпе, ҫынсен йӑлисемпе хӑнӑхӑвӗсенчен ҫивӗччӗн кулнипе, пурӑнӑҫ тӗрӗсмарлӑхӗсем ҫинчен хӑюллӑ сӑмахсем каланипе ҫутатса тӑратчӗ.

Душа его, окрашенная яркими красками юности, освещала жизнь фейерверками славных шуток, хороших песен, острых насмешек над обычаями и привычками людей, смелыми речами о грубой неправде жизни.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Савӑнса кулнипе сӗлекелӗ тутине сарса пӑрахрӗ, куҫ шӑрҫи каллех пӑтранчӗ, ухмаха ернӗ ҫын пек пулса тӑчӗ.

Он свесил радостным смехом заслюнявившуюся губу, зрачки помутнели опять, он стал похож на сумасшедшего.

XVIII сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Каллех иккӗшӗн те, паҫӑр конторти пекех, пичӗсем ирсӗрӗн савӑнса кулнипе сарӑлчӗҫ.

И опять у обоих ползла по лицу та же, что внизу была, в конторе, у тех, гаденькая и злорадная улыбка.

XV сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Пӗрре ҫапла, Ежов кулнипе чӗрре кӗрсе, Фома усаллӑн, мӑшкӑллӑн: — А эсӗ — кӗлӗмҫӗ, ыйткалакан! — тесе хунӑ.

И однажды, задетый за сердце, Фома презрительно и зло сказал Ежову: — А ты — попрошайка, нищий!

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл пуҫне ҫӗклерӗ, йӑл кулнипе унӑн пичӗ ырӑланса, ҫуталса кайрӗ.

Он поднимает глаза, от улыбки лицо его сразу становится мальчишески добродушным.

8. Летчика вӗренекен туссем // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.