Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

креслӑн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пур креслӑн та пӗр пек пулмалла.

Все кресла должны быть одинаковыми.

Патӑрьел райадминистрацийӗ 27 кресло туянасшӑн // Софья Савнеш. https://chuvash.org/news/32609.html

Брелок умӗнче тӑнӑран Матиа Линзӑна курмасть; лешӗ хӑй тӗллӗн темӗн мӑкӑртатма, стенана тӗпчеме тӑруках чарӑнчӗ те питӗ хӑвӑрт пӗшкӗнчӗ, креслӑн малтанах пӑрса хунӑ йывӑр юман урине ҫӗклесе тарҫа тӑнлавӗнчен шаплаттарчӗ.

Матиа, стоя лицом к Брелоку, не видел, как Линза, потеряв вдруг охоту бормотать что-то про себя, разглядывая стену, быстро нагнулся, поднял тяжелую дубовую ножку от кресла, вывернутую заранее, размахнулся и ударил слугу по темени.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 305–313 с.

Унӑн ачалла кӗлетки, темӗнле тӗксӗм пусмапа чӗркеннӗскер, креслӑн йӑм хӗрлӗ пуставӗпе пӗрешкел курӑннӑ, ҫавӑнпа та ылтӑн кӑтра ҫӳҫӗсем тата шурӑ пичӗ тӗксӗм фон ҫинче йӑлтӑртатса тӑнӑнах туйӑннӑ.

Ее детская фигура, окутанная в какую-то темную ткань, почти сливалась с малиновой материей кресла, отчего волнистые золотые волосы и бледное лицо точно светились на темном фоне.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

«Вӑт ухмах, — шухӑшларӑм эпӗ ун ҫинчен: — каҫа хӑйӗн кӑмӑллӑ тӑванӗсемпе ирттерме пултарать вӗт-ха, — вӑл пур, ларать ҫак выльӑхпа; халӗ ӗнтӗ вӑхӑт иртсе пырать, хӑна пӳлӗмне каймашкӑн кая юлатпӑр», — ҫапла шухӑшланӑ май эпӗ креслӑн пӗр хӗрринчен хамӑн тусӑм ҫине пӑха-пӑха илтӗм.

«Вот дурак, — думал я про него, — мог бы провести приятно вечер с милыми родными, — нет, сидит с этим скотом; а теперь время проходит, будет уже поздно идти в гостиную», — и я взглядывал из-за края кресла на своего друга.

ХLI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Амӑшӗ кресло ҫинче аллисене креслӑн икӗ аякӗ ҫине хурса ларать.

Она сидела в кресле, положив руки на подлокотники.

«Тӗп пултӑр вӑрҫӑ!» // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Григорие курсан, вӑл шӑнана йӗрӗнчӗклӗн тарӑхса сӗтел айне печӗ, аллипе йӗмӗ ҫумне сӑтӑрчӗ те креслӑн кивелсе якалнӑ хыҫӗ ҫумне ӗшенчӗклӗн сӗвенсе ларчӗ.

Увидев Григория, с отвращением и досадой кинул муху под стол, вытер о штанину ладонь, устало привалился к обтертой до глянца спинке кресла.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ашлӑ хӗрлӗ аллисем йывӑҫ креслӑн пӗкечисем ҫинче выртаҫҫӗ.

Мясистые красные руки лежали на ручках деревянного кресла.

VII // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Вӑл, креслӑн ҫуррине йышӑнса, хӗр-тусӗпе пӗрле ларать.

Она сидела на половинке кресла, прижавшись к своей подруге.

14 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех