Шырав

Шырав ĕçĕ:

койкӑсем (тĕпĕ: койка) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Койкӑсем хушшипе, савӑлланса, ҫутӑ ӳкет.
Куҫарса пулӑш

9 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

Салтаксене ҫывӑрма лартса панӑ икӗ хутлӑ тимӗр койкӑсем.
Куҫарса пулӑш

1 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

Юнашар койкӑсем ҫинче выртакансем вӗҫӗмсӗр пакӑлтатаҫҫӗ, упӑшкисене, ачисене аса илеҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Вунҫиччӗрисем // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 56–121 с.

Койкӑсем ҫине пӑхсан, чӑваш хӗрӗн ӗҫченлӗхне, ӑсталӑхне курма пулать.
Куҫарса пулӑш

VII // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Вӑл ура ҫине тӑчӗ, асӑрханса йӗри-тавра пӑхкаларӗ, койкӑсем хушшинчи хӗсӗк вырӑнпа темиҫе утӑм турӗ, алӑк патне пычӗ, темиҫе ҫекунд унта тӑчӗ те каялла таврӑнчӗ.
Он поднялся, настороженно огляделся, сделал несколько шагов по узкому проходу между койками, дошел до дверей, постоял несколько секунд и снова вернулся.

Улттӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Студентсем пурӑнакан ҫуртра, хулӑн чул стеналлӑ сивӗ пӳлӗмре, казармӑри пек, ҫума-ҫумӑн койкӑсем лартса тухнӑ.
Куҫарса пулӑш

IV // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 132–188 с.

Аян умӗнче утиялсӑр койкӑсем тӑлӑххӑн тӑсӑлаҫҫӗ; урайӗнче ҫӳп-ҫап, вӗрен таткисем, ҫӗтӗк-ҫатӑк, ҫурта тӗпӗсем, пушӑ шӑвӑҫ, савӑт; япала миххисем, стена ҫине ҫакнӑ тумтирпе хӗҫ-пӑшал ҫухалнӑ.
Койки, лишенные одеял, сиротливо тянулись перед Аяном; на полу сор, веревки, тряпки, огарки свеч, пустые жестянки; исчезли мешки с имуществом, одежда, висевшая по стенам, оружие.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫӳлти тата аялти койкӑсем ҫинче урисене сулла-каласа, чӗлӗм паклаттарса тата кулса-ахӑрса «Фитиль» команди ларать — тинӗсӗн тискер вӑтӑр ултӑ кайӑкӗ.
На верхних и нижних койках, болтая ногами, покуривая и смеясь, сидела команда «Фитиля» — тридцать шесть хищных морских птиц.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Хупахсенче е таса мар койкӑсем ҫинче мандолина кӗввине итлесе революци иртессе кӗтсе ларнӑ, урӑхла тумланнӑ офицерсем — халӗ ӗнтӗ вӑрттӑн хваттерсене канашланма пухӑнаҫҫӗ: мӗнле тусан аванрах пулать — ытлашши халӑхпа тулнӑ аслӑ Дон ҫарӗн хулине, — Новочеркасска, ытлах килӗшмен вырӑн пулсан та, — тармалла-ши, е пыйтӑллӑ гимнастеркӑна тӑхӑнса — Кубане, Деникин патне, каймалла, е кунта, вырӑнтах восстани тумалла, — тенӗ ыйтусене канашласа татма хӳмесем урлӑ каҫса ҫӳреме пуҫлаҫҫӗ.
Переодетые офицеры, пережидающие революцию в кабаках или на грязной койке под треньканье мандолины, начали теперь лазать через забор в условленную квартиру — совещаться: что благоразумнее — подаваться ли в перенаселенный Новочеркасск, в не слишком любезную обстановку всевеликого Донского войска, напяливать ли вшивую гимнастерку — уходить к Деникину на Кубань — или организовывать здесь, на месте, восстание.

1 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Иккӗшӗ те урисене койкӑсем ҫинчен антараҫҫӗ те, гимнастеркисене вӑйпа туртса тӳрлеткелеҫҫӗ.
Оба сбросили ноги с коек, сильным движением одернули гимнастерки.

Кӑмакин икӗ айӑккинче те, койкӑсем ҫинче, ҫӗтӗк ҫӑм чӑлхасемпе лутӑрканса пӗтнӗ гимнастеркӑсем тӑхӑннӑ — пӗр ҫирӗм ҫулхи штабс-капитан, тата тепӗр ҫирӗм икӗ ҫулхи подполковник выртаҫҫӗ.
С боков печки на койках лежали в рваных шерстяных носках и жеваных гимнастерках штабс-капитан двадцати лет и подполковник двадцати двух лет.

Мӗншӗн-ха вӗсем валли сирӗн каюта ҫывӑхӗнче койкӑсем туса парас мар?
Почему не устроить им койки возле вашей каюты?

IX сыпӑк // Никита Волков. Стиветсон, Р.Л. Мул утравӗ: роман / вырӑсларан Н.Волков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 168 с.

Чӑнах та вӑл койкӑсем ҫинче ачаллӑ хӗрарӑмсем, ватӑ карчӑксем выртнӑ-ши?
И на них лежали мамы с детьми и бабушки?

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Гавриил Байдеряков. Тайц Я.М. Тупни: повесть. Вырӑсларан Г. Байдеряков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 88 с.

Таня платформа ҫинче шухӑшласа тӑрать: «Чӑнах койкӑсем ларнӑ-ши вара кунта ӗлӗк?
Таня стоит на платформе и думает: «Неужели здесь раньше стояли койки?

Малтан калаҫса килӗшнӗ пекех, койкӑсем ҫинчен сиксе тӑтӑмӑр та пурте аэродром ҫине чупрӑмӑр.
Все, словно сговорившись, вскочили с коек и помчались на аэродром.

12. Эпӗ те хисеп уҫрӑм // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Тимӗр койкӑсем тутӑха-тутӑха ларнӑ, чӳрече решеткисем ҫинче эрешмен картисем каркаланса тӑнӑ.
Железные койки покрылись ржавчиной, а на оконных решетках висела густая паутина.

Шыв, швабра тата лампа // Василий Алагер. Герман, Ю. Феликс Дзержинский: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 66 с.

Ҫӗрле пулчӗ, ҫынсем пурте койкӑсем ҫинелле йӑванса карӗҫ, кӑвак одеялсем айнелле пытанса выртрӗҫ, кашни минутрах лӑп пулнӑҫемӗн лӑпрах пулса пырать, кӗтесре ҫеҫ тахӑшӗ мӑкӑртатать; — Ним те тухас ҫук, арҫынӗ те – йӗрӗнчӗк, хӗрарӑмӗ те – йӗрӗнчӗк…
Пришла ночь, все люди повалились на койки, спрятавшись под серые одеяла, с каждой минутой становилось всё тише, только в углу кто-то бормотал: — Ничего не выйдет, и он — дрянь, и она — дрянь…

I. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Койкӑсем тупӑксем пек туйӑнаҫҫӗ, сӑмсисене ҫӳлелле тӑратса выртакан чирлӗ ҫынсем вилӗ ҫерҫисем майлӑ.
Койки напоминали гробы, больные, лёжа кверху носами, были похожи на мёртвых воробьёв.

Темиҫе ҫын койкӑсем патнелле ыткӑнчӗҫ, такам минтерӗнчен тӗк вӗҫсе тухрӗ те трюм тӑрӑх сапаланса кайрӗ: лампа трубисем хурлӑхлӑн янӑраса илчӗҫ.
Несколько человек упало на землю; из чьей-то подушки посыпались перья и разлетелись по трюму, стекла в лампах жалобно зазвенели.

I // Л. Борисова. Сенкевич Генрик. Ҫӑкӑр шыраса: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 62 с.

Мачча — пӑрахут стенисемпе пӗрлешнӗ, карлӑксемпе уйӑрса лартнӑ койкӑсем шӑши шӑтӑкӗсем майлӑ, трюмӗ хӑй те пысӑк нӳхреп пек туйӑнать.
Потолок почти соприкасался с бортами парохода, койки, разделенные перегородками, напоминали скорее темные норы, чем кровати, да и весь трюм производил впечатление громадного погреба.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика