Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Старике хӑйӗн кимминчен кӑларса печӗҫ те иккен… унӑн вара ури аран утать.
I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.
Ҫыран хӗрринче, кимминчен тухсан, Аян тӳрленсе тӑчӗ.
IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.
Питне чӑрмаласа пӗтернӗ шурӑ ҫӳҫлӗ ача, иккӗмӗш кимминчен тытнӑскер: — Свищ — йӗксӗк! — терӗ.Беловолосый парень с оцарапанной щекой — он ухватился за вторую лодку — сказал: — Свищ — сволочь!
Ҫирӗм ҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Анчах Гарикӗ унӑн кимминчен тытма хӑтлансан, вӑл ӑна кӗсменӗпе хӑмсарчӗ.Но когда Гарик попытался схватиться руками за борт, мальчишка лениво замахнулся веслом.
Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Каҫхине ишсе иртнӗ пулӑҫ кимминчен кӗмӗл йӑрӑм выртса юлнӑ.Там, где вечером прошла рыбачья лодка, осталась серебристая дорожка.
Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.
Халлӗхе Леонид аттемӗр тата унӑн шӑллӗсемпе йӑмӑкӗсем ишекен Ной кимминчен пӗртте пысӑк мар вӗсем.По величине равные тому Ноеву ковчегу, на котором плавают еще отец Леонид, его братья и сестры.
Хирӗҫлӗхсен пӗрлӗхӗ // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.
Анчах, ҫакӑн пек герой пулсассӑн, ҫын кимминчен тытса ан кан, ху иш!Но уж если ты такой герой, так не хватайся за чужую шаланду и не отдыхай, а плыви сам!
XV. Кимӗ тинӗсре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949
- 1