Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кассан (тĕпĕ: кас) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ан та чӗн мана, Урасмет, мӑйран кассан та ниҫта тухмастӑп.

Куҫарса пулӑш

6. Читлӗхри кӑсӑя // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Ҫакӑн хыҫҫӑн ӑна никам та нихӑҫан та шыраса тупаймасть, — лаборатори анализӗ тӑвас тӗллевпе ӳте кассан та.

Более никто никогда не мог разыскать его, — даже при вскрытии и лабораторном анализе.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Зитор ун пуҫӗ патне пӗшкӗнчӗ, темӗн тума пикенчӗ — Зитор тӳрленсе тӑнӑ тӗле Тилли Кассан патне янӑ ҫыру пирки яланлӑхах манса кайрӗ.

Зитор наклонился над ним и стал что-то делать, а когда выпрямился, Тилли успел забыть о письме к Зитору навсегда.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Тилли сӑмах мӗн пирки пынине тӗшмӗртиччен Кассан Зитор ҫамрӑк ҫынна пуҫӗнчен хулӑн юман туяпа хыттӑн туртса ҫапрӗ; Тилли сулланчӗ те лаштӑрах ӳкрӗ.

Быстрее, чем Тилли успел сообразить в чем дело, Кассан Зитор ударил его по голове толстой дубовой тростью, и молодой человек, пошатнувшись, упал.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

— Зитор Кассан господин, — куҫӗсене ӗненмесӗр ыйтрӗ Тилли, — мӗн пулнӑ сире?

— Господин Зитор Кассан, — сказал Тилли, не веря глазам, — что с вами?

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Вӑл тухрӗ те чарӑнчӗ, Зитор вара хирӗҫ тӑнӑ та — ун ҫине пӑхать, хӗрарӑм — Кассан ҫине; ҫапла пӗр минута яхӑн, пуҫӗсене вӑкӑрла усса, вӗсем пӗр-пӗрне тӗсерӗҫ: пӗр кулмасӑр, шӑтарасла.

Она вышла и остановилась, а Зитор, стоя против нее, смотрел на нее, она на него, и так, с минуту, склонив, как быки, головы, смотрели они, не улыбаясь, в упор друг на друга.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Зитор Кассан тутипе шеплеттерме пӑрахрӗ те — пӳрт алӑкӗнче хӗрарӑм курӑнса кайрӗ.

Когда Зитор Кассан кончил шлепать губами, в дверях дома появилась женщина.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Зитор Кассан хӗвеллӗ пысӑк пӑнчӑ варринче выртать: йытӑ йӑвипе хӑйӗн шӑтӑкӗн хушшинче, пилӗкӗ таран ҫарамас.

Зитор Кассан лежал голый до пояса в самом центре огромного солнечного пятна, между собачьей будкой и дверью своего логова.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Ҫав тери пысӑк тимлӗхе тата чӑн-чӑн коммерци шӑнӑрне пула Зитор Кассан хӑйӗн пурнӑҫ илемне тупнӑ.

Ценой неусыпной бдительности и настоящих коммерческих судорог Зитор Кассан достиг своего идеала жизни.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Сухаллӑ Сысна, ӑна ҫапла чӗнме пуҫларӗҫ, урӑхла — Зитор Кассан, ҫакӑнта вунӑ ҫул рехетленсе пурӑнать ӗнтӗ тата, ухмаха ернӗн, кунсерен мар, сехетсерен самӑрӑлса пырать.

Бородатая Свинья, как его прозвали, иначе Зитор Кассан, веселился тут десять лет и жирел, как сумасшедший, не по дням, а по часам.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 375–381 с.

Танка хӑйсен хӗҫӗсемпе темӗн чул кассан та, сӑннисемпе темӗн чул чиксен те нимӗн те тӑвайман пулӗччӗҫ.

И сколько бы те ни рубили его своими мечами и ни кололи копьями, танку все было бы нипочем.

Малтанхи танксем // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Ҫӳҫне кассан, хырӑнсан — кам шуйттанӗ палласа илтӗр сана?

Пострижешься, побреешься — черт тебя признает!

XV сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Кассан тата ытларах шӑршӑ кӗрет.

И ещё больше пахнет.

Дыня // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

— Ӑна мӗн чухлӗ кассан та касса пӗтереймӗн, пуртта ҫеҫ мӑкататӑн.

— Ее сколько ни руби, не изрубишь, а топор затупишь.

Эсӗ вӗренсе ҫитӗн // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫапла магнита кирек мӗнле кассан та, пӗр вӗҫӗ унан туртса илет, тепӗр вӗҫӗ тапса ярать.

И как его ни разломи, все с одного конца он будет выпирать, а с другого втягивать.

Магнит // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Татах ҫурмаран кассан та, ҫавах пулать: темӗн чухлӗ татӑк тусан та, пӗр енчи вӗҫӗсем пӗр-пӗрне туртса илеҫҫӗ, тепӗр енчи вӗҫӗсем пӗр-пӗринчен тараҫҫӗ.

И еще разруби — то же будет, и еще руби сколько хочешь — все то же будет: одинакие концы будут отворачиваться, разные цепляться.

Магнит // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫав ҫамрӑк тирексене кӑкланӑ чух, вӗсен ҫӗр айӗнчи сӗткенлӗ тымарӗсене касмалла пулчӗ; тымарӗсене кассан та, вӗсене туртса кӑларма пит хӗнччӗ: эпир пӗрне-пӗрне тӑваттӑн тытса туртаттӑмӑр, ҫапах та туртса кӑлараймастӑмӑр.

Когда мы вырубали эти молодые топольки, мне иногда жалко становилось смотреть, как разрубали под землею их сочные коренья, как потом вчетвером мы тянули и не могли выдернуть надрубленный тополек.

Ватӑ тирек // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ҫӳллех мар ту хырҫи урлӑ кассан, эпир каллех тепӗр енчи ҫӑра вӑрманлӑ айлӑма ҫитсе тухрӑмӑр.

Перейдя через невысокий хребет, мы попали в соседнюю долину, поросшую густым лесом.

Уссури пантери // Александр Галкин. Арсеньев В.К. Тайгари тӗлпулусем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 178 с. — 23–26 с.

— И-и, ун пек шутлама юрать-и, — ҫӗкленерех каларӗ Улька амӑшӗ, — кассан — турпас, тетпӗр, калаҫсан — сӑмах, халь ак, итлес мар-итлес мар тенӗ ҫӗртен сирӗн сӑмахӑр ман хӑлхана кӗчӗ те — айӑп тумӑр-ши мана эсир ҫавӑншӑн? — чӗрем уҫӑлсах кайрӗ.

— И-и, нешто можно такое подумать, эдак можно бог знает до чего договориться, не зря говорят: лес рубят — щепки летят, разговор ведут — слова вылетают да в уши залетают, вот услыхала я сейчас ваши слова, и — только не сердись на меня — душа так и запела.

IX. Юлташсен тупи // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ах, Элентей шӑллӑм, кассан туппас тетпӗр.

— Ах, брат Элендей, лес рубят — щепки летят.

XXXII. Кӗтмен тӗлпулу // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех