Шырав
Шырав ĕçĕ:
Хай валли пӗр чашӑк пыл тултарса йӑтсан вӑл тата ытларах савӑнчӗ.А когда в руках его оказалась плошка меда, он и вовсе растаял в радости.
Ҫӗрлехи ӗҫ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.
— Ху йӑтсан та юрӗ, — лӑпкӑн каларӗ Наталья Ивановна, хут татӑкӗ ҫине темӗн паллӑ туса.— А хоть бы и на себе, — спокойно ответила Наталья Ивановна, что-то отмечая в бумажке.
6 // Михаил Рубцов. Павленко П.А. Ҫеҫенхир хӗвелӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 96 с.
Тата мӗншӗн, Григорий алла йӑтсан, куҫӗсенче сехӗрленӳ мӗлки вӗлтлетсе илчӗ?И почему в глазах ее мелькнул испуг, когда Григорий взял ее на руки?
VII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Пуҫ ҫаврӑнать тата, пӗшкӗнсен е мӗн те пулин йывӑртарах йӑтсан, куҫ хуралса килет.Голова кружится, и, ежли нагнусь или подыму что, в глазах темнеет.
VIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.
Уншӑн кирек мӗн пулсан та: хӑйӗн тӳшекӗ ҫинче выртсан та, малти урисенчен йӑтсан та, хуҫи кӑкӑрӗ ҫинче кӗрӗк айӗнче выртсан та пурпӗрех пулмалла.
VII. Ӑнӑҫсӑр ӗҫ // С. Алексеев. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан С. Алеквеев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 68 с.
— Ун йышшисене чӑнах та «тем чул йӑтсан та йӑтса пӗтерейместӗн», — кулкаласа хуравларӗ вӑл.Посмеиваясь, отвечал: — Таких-то и верно, — «таскать бы не перетаскать».
LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.
Этеме вӗлернӗ, санӑн ав: «Йӑтӑрах йӑтӑр, тем чул йӑтсан та йӑтса пӗтеремейстӗр!» тенӗ пек пулса тухать.Человека убили, а у тебя получается: «Таскать вам не перетаскать!»
LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.
Пӗр тӗлте Володя хунара ҫӳле йӑтсан, хӑйӗн пичӗ тӗлӗнчех, стена ҫинче икӗ муклашка курчӗ.В одном месте Володя, подняв фонарь, увидел у самого своего лица два комочка, прицепившихся к стене.
Иккӗмӗш сыпӑк // Тани Юн. Лев Кассиль. Кӗҫӗн ывӑл урамӗ: повесть. Тани Юн куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР Государство Издательстви, 1953.
- 1