Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

йӑваш сăмах пирĕн базăра пур.
йӑваш (тĕпĕ: йӑваш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ухтищевӑн аллине хыттӑн, ӑшӑ кӑмӑллӑн чӑмӑртаса: — Ӑҫтан эсир пӗлетӗр — эпӗ йӑваш иккенне? — тесе ыйтнӑ вӑл.

Добродушно и крепко пожимая руку Ухтищева, Фома спросил его: — А почему вы знаете, что я скромный?

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Аван-и, йӑваш миллионҫӑ! — тесе саламланӑ вӑл.

Он сказал: — Здравствуйте, скромный миллионщик!

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Фома ун ҫине пӑхнӑ та: — Ашшӗ умӗнче епле йӑваш… — тесе шухӑшласа илнӗ.

Фома посмотрел на нее и подумал: «Смирная какая при отце-то…

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унтан ӑна Медынская йӑваш куҫӗсем, унӑн пӗчӗкҫӗ те яштак кӗлетки аса килнӗ.

Потом вспомнились ему кроткие глаза Медынской, ее маленькая, стройная фигурка.

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тата ҫакна калам: питӗ те йӑваш пулӗччӗ кӑртӑш пуллӑн чунӗ, ытах та ун шӑрчӗсем вирелле тӑмаҫҫӗ пулсан…

А тебе скажу: слаба, брат, душа у ерша, коли у него щетинка дыбом не стоит…

IV // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӳлӗмӗн малта кӗтессинче лампада ҫуннӑ, ун йӑваш ҫутинчи турӑш сӑнӗсем шухӑшсӑррӑн, тӗксӗммӗн палӑрнӑ.

В углу комнаты, освещенные огнем лампады, смутно рисовались лики икон, безучастные и темные.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Анчах тутисем кулни халӗ ун ӗлӗкхинчен уҫӑрах пулнӑ, куҫӗсенче те, темӗнле, ҫӗнӗ сӑн, йӑваш та именчӗкскер, ирхи шуҫӑмӑн малтанхи ҫути евӗр, хутран-ситрен уҫӑла-уҫӑла кайнӑ.

Но улыбка ее губ стала яснее, и в глазах порой вспыхивало что-то, новое, слабое и робкое, как первый проблеск утренней зари.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Именӳ вучӗпе тӗлкӗшен пит-куҫне ҫӗрелле тытса, вӑл арӑмӗн ӳпкевлӗ сӑмахӗсене ним сасӑсӑр итленӗ, хӑйӗн пӳлӗмне, сурӑх пек йӑваш та айванӑн кӗрсе, питӗрӗнсе ларнӑ.

Со смиренно опущенными глазами, в которых теперь горел стыд, он молча слушал упреки жены, смирный и тупой, как овца, уходил к себе в комнату и там запирался.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унран хупах шӑрши персе тӑнӑ, анчах халь ӗнтӗ вӑл, киле таврӑннӑскер, йӑваш та лӑпкӑ пулнӑ.

Еще весь пропитанный запахом кабаков, но уже подавленный и тихий.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑш чухне вӗсем хӑйсен намӑслӑх туйӑмӗ ҫинчен сехӗрленсех калаҫаҫҫӗ, унпала кӗрешсе чӑнласах асапланаҫҫӗ те, анчах намӑслӑх туйӑмӗ йӑваш чунлӑ этемшӗн ҫеҫ ҫӗнтерейми хӑват; вӑйлӑ чунлисем ӑна часах хӑйсен аллине ҫавӑрса илеҫҫӗ, хӑйӗн тӗллевӗшӗн ӑна тарҫӑ тӑваҫҫӗ.

Иногда они со страхом говорят о своей совести, порою искренно мучаются в борьбе с ней, — но совесть непобедима лишь для слабых духом; сильные же, быстро овладевая ею, порабощают ее своим целям.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Унта кам та пулин итлесе тӑнӑ пулин те, вӑл пӗрех нимӗн те ӑнланма пултарайман: туссен сасси чечек ҫинче ҫаврӑнакан пыл хурчӗ нӑрӑлтатни пекех йӑваш пулчӗ.

Но если бы там кто-нибудь и подслушивал, он все равно бы ничего не разобрал: голоса друзей звучали не громче жужжания пчел, кружившихся над цветами.

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Малашне ырӑ курса пурӑнас тесен, йӑваш та тӳрӗ кӑмӑллӑ пулӑр.

Учитесь справедливостью и кротостью зарабатывать себе блаженство в будущем перевоплощении.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Ҫак сӑпӑ та йӑваш Иван Иванович, пӗр ыйткалаканпа та сӑмах хушмасӑр иртмен ҫын, урнӑ пек тухса вирхӗнчӗ.

И этот человек, образец кротости, который ни одну нищую не пропускал, чтоб не расспросить ее, выбежал в ужасном бешенстве.

VII сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Пӗчӗкҫӗ сулхӑн пӳрчӗ те, лӑпкӑ та йӑваш карчӑкӗ те килӗшеҫҫӗ ӑна.

Ему нравится и маленькая прохладная хатка, и ласковая, тихая бабушка.

Кам пулма туртӑм пур санӑн? // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Валерия пӗр самантлӑха ун ҫине йӑваш куҫпа ӑшшӑн пӑхнӑ пек туйӑнчӗ, Спартак ҫакна савакан куҫпа пӑхнӑ тесе шухӑшлама та хатӗрччӗ.

И на мгновение Спартаку показалось, что Валерия посмотрела на него благосклонно, почти ласково и, — он готов был подумать, — с любовью.

V сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Ку ӗнтӗ йӑваш та айӑпсӑр кулӑ.

Это была кроткая, тихая улыбка.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Унӑн ырханкка пичӗ хуйхӑллӑ та йӑваш, сапӑр.

Худенькое лицо её было печальное и кроткое.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аолсен халӗ хӑрав ҫук, мӗншӗн тесен вӗсен чунӗсем йӑваш, куҫӗсем вичкӗннӗн пӑхаҫҫӗ, чӗрисем хӑюллӑ-ҫирӗп.

У Аолов не было страха, потому что души их стали кроткими, взоры сильными и сердца мужественными.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

«Йӑваш кайӑксемпе тӳлек чӗр чунсем вилӗм хӑҫан ҫитессе тӗшмӗртмесӗр пурӑнаҫҫӗ.

«Кроткие птицы и мирные звери живут, не ведая когда придёт гибель.

Аэлитӑн пӗрремӗш калавӗ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вӑрӑм ҫӑмлӑ выльӑхсем ҫынсене ҫул парса кахаллӑн ҫӗкленеҫӗ те упаннилле урисемпе шеплеттерсе айккинелле пӑрӑнаҫҫӗ, лаптак, йӑваш сӑмсисене ҫавӑркалаҫҫӗ.

Длинношёрстые животные лениво поднимались, давая дорогу людям, и отходили, переваливаясь медвежьими лапами, оборачивали плоские, кроткие морды.

Сенкер ӗшнере // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех