Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

инстинкчӗ (тĕпĕ: инстинкт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Анчах тӑнлӑхӗ, харпӑр хӑйне сыхлас инстинкчӗ те ӑна пачах хӑварман иккен.

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Вӑл пултарулӑх инстинкчӗ вӑранса ҫӗкленнӗ чухнехилле.

Она подобна творческому инстинкту при его пробуждении.

XX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Ҫав вӑхӑтра слонсем шыв ҫукран ҫав тери касӑхса ҫитнипе тертленеҫҫӗ, тепӗр темиҫе кунран вӗсенчен хӑрушлӑх инстинкчӗ хӑпать.

Между тем слоны, лишенные водопоя, сильно страдали от жажды, и через несколько дней инстинкт опасности покидал их.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Анчах халӗ, вӑл «Фелицата» ҫине пӑхнӑ вӑхӑтра, ҫак сӑлтав уншӑн хӑйӗншӗн те уҫӑмлах мар-ха, ун пирки вӑл хӑйӗн тӗлӗнмелле инстинкчӗ кӑтартса пынипе каларӗ.

Это обстоятельство, однако, теперь, пока он смотрел на «Фелицату», было еще слишком темно ему самому, и, упомянув о нем, руководствовался он только удивительным инстинктом своим.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Ку пӗтӗмпех — хӗрарӑм инстинкчӗ, — пӗтӗмлетрӗ Нок, — арҫыншӑн пачах ют кӑмӑл-туйӑмран.

Это все инстинкт пола, — решил Нок, — бессознательное к мужчине.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 229–275 с.

Аян хӑй итлев пулса тӑчӗ, унӑн инстинкчӗ — куҫӗсем, вӑл хыпашла-хыпашла кӗрешет.

Аян превратился в слух, инстинкт стал зрением, борьба шла ощупью.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ватӑраххисем, чӗлӗмӗсене паклаттара-паклаттара тата суркала-суркала, револьверӗсене кӑларчӗҫ: вӗсенче опытлӑх — тискер кайӑксен тӗлӗкре те асӑрханулӑх пирки аса илтерекен авалхи инстинкчӗ — пӑшӑлтатать.

Старики, пыхая трубками и сплевывая, доставали револьверы: опытность говорила в них, старый инстинкт хищников, предусмотрительных даже во сне.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Эпӗ ҫынсене вӗсен инстинкчӗ тата пурӑнӑҫри кичемлӗхӗ хӑваласа кӗртнӗ ҫак шӑтӑксенче ухмахла сӑмахсенчен юратӑвӑн пӑлханӑвӗсемпе асапӗсем ҫинчен чӗрене пырса тивекен юрӑсем хунине, «вӗреннӗ ҫынсен» пурӑнӑҫӗ ҫинчен киревсӗр легендӑсем епле пулса тухнине, ӑнланмалла мар япаласем ҫине мӑшкӑларах, тӑшманла пӑхасси епле пуҫланса кайнине сӑнарӑм, «чуна лӑплантармалли ҫуртсем» манӑн юлташсем питех те хаяр, ҫилӗллӗ пӗлӳсем илсе тухакан университетсем пулса тӑнине куртӑм.

Я наблюдал, как в этих щелях, куда инстинкт и скука жизни забивают людей, создаются из нелепых слов трогательные песни о тревогах и муках любви, как возникают уродливые легенды о жизни «образованных людей», зарождается насмешливое и враждебное отношение к непонятному, — и видел, что «дома утешения» являются университетами, откуда мои товарищи выносят знания весьма ядовитого характера.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Ӑна вилӗмпе кӗрешекен пурнӑҫ инстинкчӗ ҫеҫ малалла хӑваларӗ.

Это сама жизнь в нем не хотела гибнуть и гнала его вперед.

Пурнӑҫа юратни // Николай Степанов. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 5–34 с.

Хӑйӗн теорисенчен пӗринче вӑл: этемлӗхӗн пур тивӗҫлӗхӗ те ҫынра ҫиелтен ҫеҫ курӑнса тӑрать, тӗрӗссипе ҫав тивӗҫлӗх тискер кайӑксен инстинкчӗ, тесе ӗнентерме тӑрӑшать.

В одной из теорий он убеждает, будто все человеческое в человеке есть непрочная оболочка, а сущность де его — звериные инстинкты.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Петр Золотов. Ажаев, В. Н. Мускавран инҫетре: роман / вырӑсларан П.Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 242 с.

Ҫакна вӑл ирӗксӗр ҫӗртен, харпӑр хӑй пурнӑҫне сыхлас инстинкчӗ тӗртсе янипе турӗ; вара вӑл, кӗпӗрленсе утакан юлташӗсем хушшине хӗсӗннӗскер, кашни этемрех пурнӑҫ хӑвачӗ мӗнешкел вӑйлӑ та ҫирӗп пулнинчен тӗлӗнсе, Анна вилнӗренпе пӗрремӗш хут тутине ҫилӗллӗн пӗрӗнтерсе, кулса илчӗ.

Он невольно сделал это, подтолкнутый животным инстинктом самосохранения, и, стиснутый телами густо шагавших товарищей, в первый раз после смерти Анны сморщил губы нервной усмешкой, дивясь про себя тому, как живуче и цепко в каждом желание жить.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Халичченхи пек мар сасӑпа ыйтнӑран, темле тӗтреллӗ асӑрханулӑх инстинкчӗ Ромашова суйма хистерӗ, вара вӑл: — Ҫук, пач та час мар, — тавӑрчӗ тирпейсӗртереххӗн.

Какой-то смутный инстинкт осторожности, вызванный необычным тоном этого вопроса, заставил Ромашова солгать, и он ответил небрежно: — Нет, совсем не часто.

V // Антал Назул. Куприн, Александр Иванович. Тытӑҫу: повеҫсем; вырӑсларан Антал Назул куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1978. — 144–392 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех