Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫӑткӑн кайӑк вӗҫен кайӑкран чеерех, вӑл этеме улталама юратать, хӑйӗн пурнӑҫӗшӗн юлашки вӑйӗ пӗтиччен кӗрешет, ҫапах ӑна тытсан савӑнӑҫӗ те ытларах.

Куҫарса пулӑш

16. Вӑрманти тӗлпулу // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Вӗҫен кайӑка персе ӳкернине Ахтупай нихҫан та чӑн-чӑн сунарҫӑ ӗҫӗ тесе шутламасть.

Куҫарса пулӑш

16. Вӑрманти тӗлпулу // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Вӑл хӑйне ӑҫтиҫук вӗҫен кайӑкшӑн ухӑ йӗппи пӗтерместӗп тесе сӑмах пачӗ, анчах сӑмах ҫине тӑраймарӗ.

Куҫарса пулӑш

16. Вӑрманти тӗлпулу // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Йывӑр тӑпру умӗнче Йӗрекенсем пулмасан, Хирти вӗҫен кайӑксем Юрӑ хывӗҫ сан ҫинчен.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Кирек ӑҫта кайсан та — вӗҫен кайӑк чӗвӗлтетет, вӗлтӗркке пакшасем куҫ умӗнчех турат ҫинчен турат ҫине сике-сике ҫӳреҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

2 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Вӗҫен кайӑксем юрлама пӑрахнӑ пулсан та, чӗре таппи вӑл вӑхӑтра чылайӑшӗн чунне хумхантарать.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Кӳлӗ хӗррипе, уйрӑмах Кӗҫӗн Балатонпа Тиханӑн шалти кӳллисенче, вӗҫен кайӑксем йышлӑ йӑва ҫавӑраҫҫӗ — шапа тарҫисем, чарлансем, хур-кӑвакалсем тата ытти вӗҫен кайӑксем.

На берегах озера, в особенности на Малом Балатоне и внутренних озёрах Тихани гнездится большое количество перелётных птиц — аистов, цапель, диких гусей и уток и других.

Балатон // Аҫтахар Плотников. https://cv.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0% ... 0%BE%D0%BD

Вӑл каласа кӑтартни вӗренмелли программӑра, паллах, пулман: ют ҫӗршывсенчи вӗҫен кайӑксем ҫинчен, унта пурӑнакан тискер кайӑксем ҫинчен каласа кӑтартнине ачасем пит юратса итленӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Акӑ мӗн пулса иртрӗ, — терӗ вӑл лавҫа, — пысӑк вӗҫен кайӑк, тискерскер, хӑйӑва чарланпа пӑтраштарчӗ ахӑр, манран шлепкене туртса илчӗ те самантрах ҫухалчӗ!

— Какой произошел случай, — сказала она кучеру, — большая птица, должно быть хищная, приняла ленту за чайку, стащила с меня шляпу и была такова!

X сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Ун умӗнче, янкӑр-капӑр ҫунаттисемпе вӑраххӑн сулла-каласа, капмар лӗпӗшсем вӗлкӗшеҫҫӗ, тӗсӗсен, эрешӗсен ытарлӑхӗпе пӗр-пӗринпе тупӑшакан ҫак лӗпӗшсем хурт-кӑпшанка мар, ытларах вӗҫен кайӑксене евӗрлеҫҫӗ.

Перед ним, медленно махая яркими крыльями, колыхались огромные бабочки, соперничая друг с другом замысловатостью цветов и узоров, — бабочки, более напоминающие птиц, чем насекомых.

VI. Караванри шуйттан // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Вӗҫен кайӑксен вӑйсӑр сассисем шыв ҫийӗнчен ту ҫӳллӗшнелле ҫитсе ахрӑмланаҫҫӗ.

Крики птиц слабо доносились с воды на горную высоту.

V. Мул тӑвӗ // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Ҫак пӗри лашине шӑхӑрса чӗнчӗ, кӗпҫирен вӗри патронне кӑларса ывӑтрӗ, йӗнер ҫине улӑхса ларчӗ те кайрӗ — ҫаврӑнса пӑхмасӑр, мӗншӗн тесен вилнӗ этем сиенсӗр, ҫеҫен хирте тата тискер кайӑксемпе вӗҫен кайӑксем пур, вӗсем виле ӳте пытарма пӗлеҫҫӗ.

Один этот подозвал лошадь, выбросил из ствола горячий патрон, сел в седло и уехал, не оглянувшись, потому что мертвый безвреден и потому что в пустыне есть звери и птицы, умеющие похоронить труп.

VI. Тинг Блюма хӑваласа ҫитет // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Хамӑр мӗнле пурӑнни ҫинчен те, вӗҫен кайӑксем ҫинчен те, масар ҫинчен те, шкул ҫинчен те, — пурте пӗтрӗ, халӗ ӗнтӗ тухса каймалла пулать.

и как мы жили, и про птиц, и про кладбище, и про школу, как все кончилось и уезжать приходится.

III сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Юлташсем мана питӗ юрататчӗҫ, эпӗ вӗсене вӑрмансемпе кӳлӗсем, чӗр чунсемпе вӗҫен кайӑксем, хулара ҫук ытти тем те пӗр ҫинчен кала-кала кӑтартаттӑм.

Товарищи очень любили меня, я рассказывал им о лесах и озерах, животных и птицах и обо всем, чего нет в городе.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

Руанта юхан шыв ҫыранне Конкаибпа Ахуан-Скап хушшинчи кӳлӗсен ушкӑнӗпе ҫыхӑнтаракан вӑрман ҫулӗ, пӗр ӑру вӑйӗпе хывнӑскер, — ҫакнашкал ытти мӗн пур ҫул пекех: тӳп-тӳрӗ кайма май ҫук; ҫынсемшӗн мар, ытларах, тен, вӗҫен кайӑксемшӗн меллӗрех; анчах ун тӑрӑх ҫӳреҫҫӗ, чӑн та — тӑтӑшах тееймӗн.

Лесная дорога, соединяющая берег реки Руанты с группой озер между Конкаибом и Ахуан-Скапом, проложенная усилиями одного поколения, была, как все такие дороги, скупа на прямые перспективы и удобна более для птиц, чем для людей, однако по ней ездили, хоть и не так часто.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Ҫыран хӗрринче тӗтрен кӗмӗл мамӑкӗ ҫапкаланса силленет, шыв тӗксӗмленчӗ, хӗвел анӑҫӑн вутлӑ ҫуначӗ мӗлкесен кавирӗсене сапаласа ӳкерчӗ, ҫӗр шухӑша путрӗ; вӗҫен кайӑксем шӑпланчӗҫ.

Серебристый хлопок тумана колыхался у берегов, вода темнела, огненное крыло запада роняло ковры теней, земля стала задумчивой; птицы умолкли.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Чӑваш ҫанталӑк улшӑнасса вӗҫен кайӑк пекех пӗлсе тӑрать ҫав, шӑп кӑнтӑрла тӗлнех ирӗлессе сиссе, пасара аяккарахри ялсенчи хресченсем тухман та, халӑх сахал кунта.

Куҫарса пулӑш

3 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Тискер чӗрчун, выльӑх-чӗрлӗх, вӗҫен кайӑк тек аптрамӗҫ.

Куҫарса пулӑш

2 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Вӑрман тӗксӗмленсех, вулӑсем ҫывхарсах пыраҫҫӗ, Тарт пуҫӗ ҫийӗн симӗс сунчӑксем тачӑ-тачӑ тӗвӗленеҫҫӗ, урисем кӑпӑшка кавире путаҫҫӗ; вӗҫен кайӑк сассисем шӑпланчӗҫ.

Лес становился темнее, ближе придвигались стволы, теснее сплетались над головой Тарта зеленые зонтики, ноги проваливались в пышном ковре, затихли голоса птиц.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.

Пӗлесшӗн ӑнтӑлса, савӑнӑҫлӑ ӑнланманлӑхпа Тарт пуҫне каҫӑртнӑ та упӑте кӗтӗвне сӑнать; вӗсем хӳрисене сулкалаҫҫӗ, пуҫӗсемпе аялалла усӑнса ҫула май туратсем ҫинче силленеҫҫӗ, вӗҫен кайӑксене хӑратса, шӑхӑрса-ҫатӑртатса унталла-кунталла вирхӗнеҫҫӗ.

С любопытством и счастливым недоумением смотрел он, закинув голову, как стая обезьян, размахивая хвостами и раскачиваясь вниз головой на попутных сучках, промчалась с треском и свистом, распугав птиц.

II. Вӑрман мӗн калать // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 91–116 с.