Шырав
Шырав ĕçĕ:
вучахлӑ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Анне ӑшшиллӗ, хӗрӳ вучахлӑ, таса ҫӗрлӗ, — хушса хурать ача.
Юрату асапӗ // Михаил Сунтал. Сунтал Михаил. Ҫӑтмах. Фантастикӑллӑ повесть. Шупашкар, 2009. — 120 с.
Аса илӗр-ха вӑт ҫӗре путса аннӑ, ҫеремпе витӗннӗ, кантӑксӑр-мӗнсӗр; кӑмака вырӑнне чул вучахлӑ, тӑпра урайлӑ, теплерен кӑна нарсемлӗ пысӑк та лутра пӳрте.
III // Николай Григорьев. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 36–48 с.
Ку — Урата сыхлавҫин авалхи-авалхи ҫурчӗ, — чул тенкелсемлӗ, гранитран касса тунӑ выртмӑшлӑ, вучахлӑ тӗттӗм ханкӑр.
Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.
Страницăсем:
- 1