Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

витер сăмах пирĕн базăра пур.
витер (тĕпĕ: витер) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ассӑн сывларӗ те шӑл витер сӑрхӑнтарчӗ:

Куҫарса пулӑш

I // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Ферма ҫуртне кирпӗчрен тӑвар, тӑррине калай витер.

Куҫарса пулӑш

Тиха пилӗкне хуҫакансем // Геннадий Мальцев. Мальцев Г.С. Уй куҫлӑ, вӑрман хӑлхаллӑ: кулӑшла каласем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 80 с. — 29–32 с.

Ҫынни тахҫанах тӑпра пулнӑ, ун витер ҫуркуннесерен темиҫе хут курӑк шӑтса тухнӑ ӗнтӗ, ҫапах мул тени ҫакӑнта та хӑйӗн хура ирӗкӗ ҫинчен, этеме ҫынлӑхран кӑларакан ылханлӑ хӑвачӗ ҫинчен юман хӗреспе юнаса аса илтерет…

Куҫарса пулӑш

II // Александр Артемьев. Артемьев А. Ҫунатлӑ ҫуралнисем: повеҫсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1965. — 268 с. — 189–265 с.

Ваҫухха, вӗсене ытларах хӑратасшӑн пекех, ӑна пуҫланӑ куҫӗсемпе кашнинех витер пӑхса ҫаврӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

II // Никифор Мранька. Мранька Н.Ф. Ӗмӗр сакки сарлака. Роман. 1-мӗш том. Виҫҫӗмӗш кӑларӑм. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 592 с.

Вӑл ҫӗрлехи ҫутҫанталак витер вӑрӑ пек йӑпшӑнса утса пырать.

тенью пробирающийся сквозь черную ночь.

Ҫӗрлехи ҫул // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Эпир сад витер малалла утрӑмӑр.

Куҫарса пулӑш

Юлташ сӑмахӗ // Валентин Урдаш. «Ялав», 1948, 11№ — 27–28 с.

Хӗвел тутӑх тимӗр тӗслӗ пулса кайнӑ, тусан карри витер хӗп-хӗрлӗ курӑнса тӑрать.

Солнце за пылевой завесой стало тускло-ржавого цвета.

Чӳк // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 1-мӗш кӗнеке. Таната. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 359 с.

Шалкӑм ҫумӑр витер ҫырансем курӑнмаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов П.Н. Пиччӗшӗпе шӑллӗ: роман. Шупашкар: Чӑваш чӗнеке издательстви, 1977. — 352 с.

Атя ҫапла тӑвӑпӑр: пӗри кунта юлӗ, тепӗри пахчасем витер яла кӗрсе пӗлсе килӗ.

Давай — один останется здесь, а другой проберется огородами к деревне и разузнает.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Лена ҫаплах хурӑн ҫулҫисем витер кӑвак тӳпенелле, ун тӑрӑх таҫталла шӑвакан шур пӗлӗтсем ҫине пӑхса выртнӑ.

Лена смотрела сквозь берёзовые листья в голубое небо, на облака, плывущие неизвестно куда.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Иван Васильев. Рысс Е. Хӗрача ашшӗне шырать: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 140 с.

Тӑвӑл ахӑрашрӗ, ҫиҫӗм приёмнӑй пӳлӗме ҫине-ҫине хӑрушшӑн ҫутатрӗ, аслати сасси пӗтӗм ҫурта кисрентерчӗ, ҫумӑрпа пӑр шавлани илтӗнчӗ, ҫурҫӗртен вӗрекен ҫил алӑксем витӗр, чӳречесем витӗр, мӗнпур хушӑксем витер шӑхӑрса вӗрет.

Буря бушевала, и частые молнии наполняли приемную мрачным сиянием, ужасные рассказы грома потрясали дом до самого основания; шум града и дождя слышался с необыкновенной силой между раскатами грома, а сильный северный ветер, яростно бушуя, дул с пронзительным свистом в двери, окна, во все щели.

VI сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Пӳлӗм витер уласа та шӑхӑрса ҫил вӗрет, уҫнӑ чӳречи ҫапӑнать те, кантӑкӗ чӑнкӑртатса тухса ӳкет, алӑкӗ хыттӑн стена ҫумне кайса ҫапӑнать, унтан каялла ыткӑнать.

Через комнату с воем и свистом несется ветер, хлопает створкой окна, со звоном вылетает стекло, дверь грохает об стену и снова отлетает.

Ҫирӗп пул, Константин! // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Унта чӳречисем пысӑк — вӗсем витер малалла та, икӗ айккинелле те курӑнать, алӑкӗ вара пӑрахут сӑмсинех тухать; сӑмсара пӗр барабан ҫине якорь сӑнчӑрне чӗркесе янӑ тата темӗнле рычагсем пур.

Там большие окна, из них видно все вперед и по сторонам, а дверь ведет на нос, где на барабан намотана якорная цепь и торчат какие-то рычаги.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Пассажирсенчен хӑшпӗрисем ҫурӑмӗсемпе ҫиле хирӗҫле вырнаҫаҫҫӗ, пӑрахут хӳри ҫине, труба хыҫне, машинӑсем ӗҫленӗ ҫӗртен люк витер вӗри ҫу шӑрши ҫапакан ӑшӑ сывлӑш тухнӑ ҫӗре лараҫҫӗ.

Немногочисленные пассажиры на палубе подставляют ветру спины, устраиваются на корме за трубой, где из машинных люков идет теплый воздух, пахнущий нагретым маслом.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Тусан витер лешсем вӑл мӗн тунине пӗлеймеҫҫӗ, пурте пӗрмай: «Чарӑн, чарӑн!» — тесе кӑшкӑраҫҫӗ.

А те не могут за пылью разобрать, что он делает. Только всё орут своё: «Стой, стой!»

Щорс // Николай Иванов. Тихонов Н.С. Паттӑр партизан: калавсем; вырӑсларан Н. Иванов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 47 с.

Сасси унӑн пӗчӗкчӗ, анчах ывӑнма пӗлменскерччӗ; вӑл трактирӗн тӗттӗмри шавӗ витер кӗмӗл хӗлӗх пек янтӑраса тухатчӗ, хурлӑхлӑ сӑмахӗсем тата йӑнӑшса кӑшкӑра-кӑшкара илнисем пур ҫынсене те ҫӗнтерсе илетчӗҫ, — ӳсӗррисем те тӗлӗнсе йӗркеллӗ ҫынсем пек пула-пула каятчӗҫ, ним чӗнмесӗр хӑйсен умнелле сӗтелсем ҫинелле пӑхса ларатчӗҫ, манӑн вара чӗре ҫуралсах каятчӗ, вӑл ырӑ музыка чун варринченех пырса тивнипе яланах вӑратакан пит хӑватлӑ кӑмӑл-шухӑшпа тулса каятчӗ.

Голос у него был маленький, но неутомимый; он прошивал глухой, Отемный гомон трактира серебряной струной, грустные слова, стоны и выкрики побеждали всех людей, — даже пьяные становились удивленно серьезны, молча смотрели в столы перед собою, а у меня надрывалось сердце, переполненное тем мощным чувством, которое всегда будит хорошая музыка, чудесно касаясь глубин души.

XIX. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Вӑл Мускаври паллӑ та пысӑк вӗреннӗ ӑслӑ хӗрарӑмӑн хӗрӗччӗ, пӗчӗкҫӗ те типшемччӗ, вӑрӑм сарӑ ҫӳҫӗн кӑтра пайӑркисем акӑлчан хӗрӗсенни евӗрлӗччӗ, айккинчен пӑхсан сӑн-пичӗ витер курӑнассӑн туйӑнатчӗ.

Она была дочь известной московской умной и ученой дамы, маленькая, худенькая, с длинными русыми английскими буклями и с прозрачным профилем.

XXXVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Мана никам та нимӗн те каламан, анчах эпӗ витер куракан пулса тӑтӑм, халӗ эпӗ тӗнчере мӗн пулса иртнине пурне те пӗлсе тӑратӑп , — тенӗ чухӑн.

— Мне никто ничего не говорил, но я стал ясновидящим и теперь знаю все, что делается на свете, — отвечал бедняк.

Витӗр куракан // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 33–39 с.

Вагон чӳречи витер Ленинград хӗрринчи заводсем курӑнса пычӗҫ, унтан — ҫулҫисем тӑкӑнса пӗтнӗ кичем ращасем, мартри лапӑрчӑкрах юрпа витӗннӗ хирсем тӑсӑлса пычӗҫ.

За окном вагона тянулись заводские окраины Ленинграда, потом — безлистные, скучные рощи, поля, покрытые грязноватым мартовским снегом.

1 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Ильсеяр ҫӳлелле пӑхса илчӗ те, ниҫта кайма пӗлмесӗр, чӑтлӑх витер шӑппӑн малалла утрӗ.

Ильсеяр тихо пробиралась по чаще.

IX // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех